( Zawgyi )
မနက္တိုင္းအခ်ိန္မွန္နိုးေနက်အခ်ိန္၌ ေရွာင္က်န႔္မ်က္လုံးမ်ားပြင့္လာခဲ့သည္။ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိ။ထကာ ကိုယ္လက္သန႔္စင္လိုက္သည္။တစ္ေန႕တစ္ေန႕ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ အခန္းထဲစာသာထႏုင္ဖတ္ေနသည္။ထိုအခ်ိန္ အခန္းထဲသို႔ ေရွာင္က်န႔္ခမည္းေတာ္ႏွင့္မယ္ေတာ္ေရာက္ရွိလာေလသည္။
" အားက်န႔္ "
" မယ္ေတာ္ "
" အဆင္ေျပရဲ႕လားသားေတာ္ "
" အဆင္ေျပပါတယ္ ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ မယ္ေတာ္ "
" မယ္ေတာ္တို႔ျပန္ရေတာ့မယ္ သားေတာ္ေလးကိုစိတ္မခ်ဘဴးကြယ္ မယ္ေတာ္တို႔နဲ႕ျပန္လိုက္ခဲ့ပါလား "
" စိတ္ခ်ပါမယ္ေတာ္ သားေတာ္အဆင္ေျပေအာင္ေနမွာပါ အနည္းဆုံးေတာ့သားေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းသြားတာေပါ့ "
" အားက်န႔္ရယ္ "
" ဒါနဲ႕မယ္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲ "
" မေန႕ညက မင္းႀကီးနဲ႕ေတာ့ပြောခဲ့ပြီးပြီ
ခဏေနဝင္ႏႈတ္ဆက္ၿပီးျပန္တာေပါ့"
" ေအာ္ "
" မင္းႀကီးကိုအရမ္းခါးခါးသီးသီးႀကီးလည္းမဆက္ဆံပါနဲ႕အားက်န႔္ရယ္ သူ႕ခဗ်ာသားေတာ္ေလးကို အေတာ္ခ်စ္ရွာတာပါ သူ႕ရဲ႕မ်က္လုံးကေနတစ္ဆင့္သိနိုင္တယ္ သားေတာ္အေၾကာင္းေျပာေနခ်ိန္ဆို မ်က္လုံးေလးေတြ နဲ႕အသံေလးေတြကတကယ္ခ်ိဳသာေနတာ လက္မခံေပးနိုင္ရင္ေတာင္မွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလးေတာ့ဆက္ဆံပါသားေတာ္ "
" သားေတာ္နားလည္ပါတယ္ မယ္ေတာ္ အခုျပန္ေတာ့မွာမလား "
" မင္းႀကီးညီလာခံဝင္ေနတုန္း ခဏေစာင့္ၾကတာေပါ့ "
" ဒုန္းးး "
ေရွ႕ကစားပြဲခုံႀကီးကိုေဒါသတစ္ႀကီးရိုက္လိုက္တဲ့မင္းႀကီးေၾကာင့္ အမတ္မင္းမ်ားအကုန္လုံးေၾကာက္ဒူးတုန္ေနၾကေတာ့သည္။သူတို႔ေျပာတဲ့ထဲမွာတစ္ကယ္ေတာ့အမွားမပါေပ။သို႔ေသာ္ အသက္ေပ်ာက္မည္စိုး၍အကုန္လုံးအသံမထြက္ၾကေတာ့ေပ။
" တစ္ခါလာလည္းဒီကိစၥ မင္းတို႔မွာတင္ျပစရာကိစၥအဲ့ေလာက္ရွားလား "
YOU ARE READING
Infinity ( Complete )
Historical Fictionနှလုံးသားတံခါးအား ဆူးအထပ်ထပ်ရစ်ကာပတ်လို့ လှောင်ပိတ်ထားသော် အဘယ်သူမှာပို၍နာကျင်ရအံ့နည်း ႏွလုံးသားတံခါးအား ဆူးအထပ္ထပ္ရစ္ကာပတ္လို႔ ေလွာင္ပိတ္ထားေသာ္အဘယ္သူမွာပို၍နာက်င္ရအံ့နည္း Yizhan History
