Son Kadeh (+18)

1.Bölüm🍷

~ ☾ Kitaba başlama tarihiniz?

❥ ღ Buraya kadar geldiysen kitabıma oy ve yorum yaparsan çok sevinirim.

❥ ღ Arkadaşlar hikayenin ilk bölümlerinde kitap sıradanmış gibi gelebilir. Ama ilerki bölümlerde hiç beklemediğiniz şeyler olacak, özellikle 6.bölüm ve sonrasında.

❥ღ Bir de kitap fantastik bir kitap, ilerki bölümlerde daha da anlayacaksınız.

🍷

(Flashback)

Üşüyordum, şoktan ve soğuktan tüylerim diken diken olmuştu. Bedenim bir ölü bedenini anımsatıyordu. Soğuk, bembeyaz, cansız. Etrafta bir sürü belirsiz ses ve polis arabalarının siren sesleri vardı. Polis bana birkaç defa seslense de duymuyordum.

Sağır olduğumu, kulaklarımın işlevini yitirdiğini düşündüm. 2-3 kere daha bana seslendiğinde duymuştum ve polise doğru boş gözlerimle baktım. "Hanımefendi şok geçirmiş olmalısınız." dedi polis. "Sizi biraz yalnız bırakacağım, sonrasında tekrar ifadenizi almaya geleceğim."

【 Birkaç saat sonra 】

Yorgunluktan bitkin gözlerimi açtığımda gözümü kör eden bir ışık ile karşılaştım.

"Gayet iyi merak etmeyin. Birkaç gün içersinde iyileşir." Doktor diye varsaydığım kişi bunları söyledikten sonra soluma baktım. Bembeyaz bir çarşafla kaplanan yatağı gördüm üzerinde de o tanıdık bedeni...
"Peki o iyi olacak mı?"

                                            ❦ ꕥ ❦

"Baba hadi geç kalacağız."
Üniversite birinci sınıf öğrencisiydim. Kazık kadar olmama rağmen her gün okula beni babam bırakıyordu. Bu durumdan rahatsızda değildim, bütün gün otobüs beklemekle zamanım boşa gitmiyordu. "Tamam Helen geldim. Beni acele ettirme." Göz devirmekle yetindim. "İyi dersler Helen'ciğim, seni seviyorum." dedi annem ve beni iki yanağımdan da öptü. Bende ona sımsıkı sarıldım.

Annemin kollarından ayrıldıktan sonra ayakkabımı giydim. Babam da yanıma gelip ceketini giydi. Kapıyı açtım ve birlikte arabaya doğru yol aldık.

Soğuk, ıssız yolda yürürken "Uyuşturucu çetesini çökertebildin mi?" diye sordum. Bu sorunun cevabını merak ediyordum. Babam amir olduğundan dolayı bu tür uyuşturucu vakaları çok fazla oluyordu. Polisler, bir türlü bu uyuşturucu satıcısını yakalayamamıştı. Kaçma konusunda çok ustalardı ama bir zaman sonra açık vermeye başlayacaklardı.

"Hayır daha değil ama bir gün kaçacak yerleri kalmayacak, adalette yerini bulacak." Bir gün yakalanacaklarını bildiğimden içim rahattı. Arabaya gidene kadar da babamla konuşmadık.

Arabaya bindiğimde ilk olarak kemerimi bağladım ve biraz nefes almak için camı araladım. Kulaklığımı takıp müzik dinlemeye başladığımda şarkı benim damarlarıma kadar işleyip, tüm hücrelerimi ele geçirmişti. Sıcak şarap şarkısının melodisiyle anılarımı, yaşadığım şeyleri düşünmeye daldım. Anılarımda kaybolurken babamın sesini işittim.

"Kızım, okuluna geldik." Babama iyi çalışmalar dileyip arabanın kapısını açıp indim. Hava vücudumu kas katı kesecek kadar soğuktu. Tenimi ürperten hafif bir rüzgar çarptı, o sırada karlar gökyüzünden aşağıya doğru serpildiğinde ben de adımlarımı okula doğru hızlandırdım.