ALL THE THINGS HE SAID -minsung- ATTHS

1- "İkimiz beraber."

Küçüklüğümden beri annem yemek yaparken hep ilgimi çektiğinden yanına gider onu izlerdim. Her seferinde bir şeyi doğrarken "Ben de yardım edebilir miyim?" diye sorar hep aynı hayır cevabını alırdım. Şimdiyse annemi mutfağa bile sokmuyorum. Yakında üniversiteye başlayacağım ve bu da artık ailemden ayrılacağımın ufak habercisi. Babam annemle bizi küçükken bırakıp başka bir kadına aşık olmuş, annem de bana tutunup büyütmüş. Çok güçlü bir kadın fakat zaman geçtikçe gücünü kaybetti, her işinde yardıma ihtiyacı var. Yemek yerken, yürürken, yanlız olursa çok yoruluyor. Küçükken yine o benim kolumdan tutardı, sanırım her yönden rolleri değiştirdik. Üniversiteye gidersem annemle ilgilenemeyeceğim fakat çocukluk arkadaşım Hwa Young ben gidince odama yerleşecek ve annemle ilgilenecek.

Bu arada, Fransa'da yaşıyoruz. Seul'de büyüdüm fakat babam annemi bırakınca annem uzaklaşma gereksinimi duymuş ve taşınmış, gideceğim üniversite Seul'de. Annemin benimle beraber gelmek istememe sebeplerinden biri de bu olsa gerek.

Şimdiyse odamda telefonumdan yurttaki oda arkadaşım Hyunjin ile mesajlaşıyorum, henüz hiç yüz yüze görüşmedik ama yurtta aynı odada kalacağımızdan önceden Instagram üzerinden tanıştık. Kendisi baya eğlenceli birisi, anlaşıyoruz en azından.

nijnuyh.gnawh:

Bir hafta sonra üniversite başlıyor, herkesin hangi blokta ders göreceği erkenden açıklanmış. sen hangi bloktasın?

hanji.sung:

Bekle bir saniye kontrol edeyim

Gerçekten de erkenden programlarımızı ve bloklarımızı yayınlamışlar. Umarım Hyunjin'le aynı bloktayızdır.

hanji.sung

Blok C yazıyor, sen hangi bloktasın?

nijnuyh.gnawh:

Yapma be, ben Blok A'dayım. Neyse artık okul çıkışları zaten aynı odadayız sorun olmaz. Değil mi?-

hanji.sung

Evet evet, sorun yok.

Telefonumu kapattım ve valizimi üst dolaptan indirdim. Daha gidip odaya yerleşmem gerek ve bu zaman alacağından normalde yurda 3 gün erken gidip yavaş yavaş yerleşmeyi planlıyordum fakat Hwa da benim odama geleceğinden yarın akşam uçağa binip gidecektim. Bu günün ve yarının annemle uzun yıllar geçmeden önceki son günler olduğunu düşünerek doldurdum valizimi. Annemi düşünmeden nasıl yaşayacaktım, bana yemeklerime en kötü halinde bile olsa gülümseyip kim "çok güzel olmuş" diyecek kadar alçakgönüllü olacaktı? Bir raddeden sonra bütün bu düşünceler beynimi sardı ve gözümden bir yaş olarak düştü. Telefonumu komidine kendimi de yatağa fırlatıp uyudum. Uyursam ağlamazdım, uyursam düşünemezdim. Uyumak bir kaçış yoluydu bana, ta ki birisi elimden tutup karanlığa uymayı bana öğretene kadar....

********************************

"Hey, Jisung! Bekle bir dakika!"

Hyunjin'in bana seslenmesi ile kafeteryanın ortasında dikilip onu gözlerimle aramaya başladım.

"Hyunjin?"

Arkamdan bir el omzumu kavradı.

"Burdayım! Acil yardımına ihtiyacım var lütfen reddetmeden önce dinle tamam mı?"