*Derman'ın Ağzından*
Yattığım yataktan doğrularak yanımda uyuyan sevgilime bakıp siyah saçlarını yavaşça okşadım ve ayağa kalktım.
İki gündür rüyalarıma giren Güney içimi rahatsız ederken bir ara ayrıca ona uğramayı not edip banyoya yöneldim.
Uzun süredir tek yaptığım şey ona para yollamaktı. Nasıldı bir fikrim yoktu, haber alacağım bir arkadaşı da yoktu. Aylık olarak gitsem de fazla durmadan geri dönüyordum.
Ara ara telefon açmak istesem de Anıl'ın bundan rahatsız olacağını düşünerek vazgeçiyordum ama vicdan azabı çekmiyor da değildim bir yandan.
Kimsesi olmayan bir çocuktu, çok sevmiştim zamanında, hem de fazlasıyla ama bir yerden sonra gönlüm başka birine kayınca onu daha fazla kandırmanın anlamı olmayacağını düşünerek ayrılmıştım.
Dişlerimi fırçalarken aklıma dolan ayrılma anılarımız kalbimdeki ağrıyı büyütse de kendimi tutup normale dönmem gerektiğini hatırlattım.
Ben artık Anıl'ı seviyordum ve hayatımda o vardı. Güney'in düşünmeyi bırakmam gerekiyordu.
Ben gerekeni yapıyordum. Her ay düzenli bir biçimde ona yetecek kadar para gönderiyor, ciddi bir ihtiyacı var mı diye ayın birinde de onu kontrol ediyordum.
Her gittiğim zaman gördüğüm o parlayan yeşil gözlerinin ise kalbimi hızla attırmasını görmezden gelmem gerekiyordu.
Sonuçta artık onu sevmiyordum ben.
"Günaydın bebeğim" diyerek içeri giren Anıl'a gülümseyip ağzımdaki suyu tükürdüm ve havluyla kuruladıktan sonra kollarımı açarak sarılmasını bekledim.
Hemen adımlarını hızlandırıp bana sarılmış ve boynuma minik bir buse bırakmıştı.
"Günaydın balım" dediğimde gülerek daha sıkı sarıldığında bir anda kollarımdaki adam bana yabacı gelmişti.
Yüzüne baktığımda aklıma Güney'in yüzü dolarken yutkunup kafamı iki yana salladım. Onun kokusu burnuma dolarken, gözlerimin dolmasıyla geri çekilip karşımdaki yabancının yanağına bir öpücük bıraktım ve odaya geri geçtim.
Uzun süredir kontrole gitmediğim için kafam karışmış olsa gerekti.
Başka bir açıklaması olamazdı.
