Music Series 1: Born for You

Kabanata 1

Celestine's POV:

I sipped on my wine while looking at my window, I'm here because I want to forget someone, pakiramdam ko kapag bumalik ako ng Cebu ay ma-aalala ko na naman siya. It's so hard to forget him, I was detained in the hospital for almost a year and here I am now, still healing. I'm 18 now still, maagang nagkaroon ng relasyon at worst binawi rin siya sa akin.

I was 16 when I met him, and yet binawi rin siya sa akin. He saved me from incident, at laking pasasalamat ko sa kanya. I blame myself for almost a year at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin siya nakakalimutan. Lahat ay ginawa ko para lang makalimutan siya, ngunit mahirap.

Bumuntong hininga ako habang nasa bath tub at nakatitig sa naglalakihang bahay ng Madrid. Napanguso ako at pinaglaruan ang mga rosas sa aking katawan.

"Hello, Mom?" mahinahong sambit ko nang tumawag si Mommy.

[Kailan ka ba uuwi?] mahinahong tanong niya.

"Miss me already?" I chuckled and I heard her soft chuckle.

[Your Daddy wants to see you, kaya naman gusto niya na sa birthday niya ay nandito ka. Malapit na rin ang pasukan hija,] aniya sa kalmadong boses.

Hindi ako umuwi sa kanila ng tatlong taon dahil gusto kong takasan ang nakaraan. It's cruel right? Alam kong magagalit si Kevin kung magmumukmok lang ako rito, kilala ko pa naman siya. Baka dalawin niya pa ako here sa kwarto ko, sa isiping 'yun ay nagtindigan ang mga balahibo ko at nanlaki ang mata.

"I'll think Mom," mahinang sambit ko at bumuntong hininga.

[Tell us if you want to go home, ipapasundo kita.] Binaba niya kaagad ang tawag kaya napanguso ako at inayos ang buhok ko.

I wore my mint green robe at kaagad na lumabas, bakit kung kailan nagiging masaya tayo doon napapalitan ng lungkot? Hindi ba puwedeng maging masaya nalang? Bakit kailangan pang suklian ng lungkot ang dating masaya? Minsan iniisip ko they never give me a chance to be happy, kasi kung oo, kasama ko pa sana si Kevin.

Kinabuksan ay naglakad-lakad ako sa kabuaan ng Madrid, shopping everywhere I can buy naman. Daddy is always spoiling me with everything kaya naman lahat binibili ko. I don't care about the money, kasi marami naman kami nun. Bumili ako ng napakaraming bag at mga sapatos kasi 'yun ang aking hilig.

"How much is this?" nakangusong sambit ko dahil ang ganda ng maroon matte lipstick.

"$60," aniya at ngumiti ng maliit sa akin.

"Oh," ani ko at kaagad kumuha ng pera. "I want that, one box," ani ko dahil napakaganda niya at bagay na bagay sa akin.

"It's fit on you," aniya kaya ngumisi ako at hinawi ang aking buhok.

Pumunta rin ako sa kainan at naiilang ako sa tingin ng ibang tao, alam ko namang maganda ako kaya nga lang huwag naman sanang ipahalata na may gusto sila sa akin. Ngumuso ako at kumain habang pinagmamasdan ang mga taong naglalakad.

"Oh my god! Lucie!" pagtili ko nang makavideo call ko ang pinsan ko sa mother side.

[God, you're really look like a goddess,] natatawang sambit niya at nakita ko sa kanyang likod ang naglalakihang building.

"Oh, you're working ba? Am I disturbing you?" tanong ko at natawa siya sa akin.

[Hindi naman, how are you? Nabalitaan ko na nasa Madrid ka, baka gumagastos ka na naman,] pagbibiro niya at napairap ako sa kanya.

"Money is easy for me," mayabang na sambit ko at ininom ang aking coffee chino.

She chuckled kaya nagpakita ang kanyang dimple sa magkabilang pisngi. [Yeah, I know right? You're the only girl on your family,] natatawang sambit niya.