İNAT

8. Bölüm (Baba?)

Keyifli okumalar...

"Baba?"

Şaşkınlıkla babama bakarken ona doğru yürümeye başlamıştım.

"Ela'm." diyerek kollarını açtığında ona hemen sarıldım.

Ayrıldığımızda yüzümü özlemle inceledi. Üç aydı görüşmüyorduk. Yaşlanmış mıydı benim babam? İçimde düşündüğüm sözler dışımda tercüman olmuştu.

"Yaşlanmışsın baba." dediğimde gülümseyip "Bu dünyada en hızlı akan, durduramayacağımız tek şey zamandır, Ela." dedi.

Gözlerim dolarken "Zaman sana hiç uğramasa keşke." dedim. Babam saçlarımı karıştırıp gülümseyerek "Düşünme bunları, güzel kızım. Söyle bakalım neden hala şirkettesin. Bizim damat seni çok mu çalıştırıyor?" dediğinde Ozan meselesini babamla konuşmadığım aklıma geldi. Ben Ozan'la ayrıldığımızı babama anlatacağım anda duyduğum sesle arkamı döndüm.

"Ela?"

Babam adımı söyleyen adama kaşlarını çatıp baktığında, Ateş yanıma çoktan gelmişti. O sırada Ozan da odasından çıkmış babamın radarına yakalanmıştı.

Babamın Ozana "Damadım." diye seslendiğini duyan Ateş sinirlenmeye başlamıştı. Ozan hemen babamın yanına gelip sarılarak elini öptü.

Aniden ağzımdan "O senin damadın deyil!" dedim sinirle. Ateşin memnun bir şekilde gülümsediğini gördüğümde babam şaşkınlıkla bana bakıyordu.

"O ne demek, Ela? Ayrıldınız mı?" diye sorduğunda Ozanın az önce üst seviyeye kalkan morali hızlı bir düşüş yaşamıştı.

"Evet." dediğimde babamın bakışları Ozanı daha sonra Ateşi bulmuştu. Yeniden bakışlarını bana sabitlediğinde "Yabancı birinin yanında konuşmayalım. Gelin adam akıllı anlatın şunu." dediğinde Ateş babama yaklaşıp elini uzattı.

"Merhaba. Ben Ateş Karahan." dediğinde babam Ateşin elini sıkıp "Merhaba. Azad Sarsılmaz. Ela'nın babasıyım." dediğinde elimi Ateşin koluna koyup "Ateş benim sevgilim, baba." dediğimde adam ikinci bir şoku yaşamış bana anlamaz bakışlar atıyordu. Aklına gelen şeyle "O gün seni aradığımda yanında olan çocuk bu muydu?" dediğinde "Ne çocuğu baba? Koskocaman adam." dedim.

Ozan "Ben gideyim, Azad amca. Görüşürüz." dediğinde babam başını salladı. Ozan gittiğinde Ateş "İsterseniz sizi eve bırakayım. Evde konuşursunuz." dedi.

Ateşe dönüp gülümseyerek "Gerek yok, Ateş. Biz gideriz. Sende yorulmuşsundur. Saat kaç olmuş." dediğimde karşı çıksada kendimizin gideceğine zar zor ikna etmiştim. Daha doğrusu babam söylediğinde birkaç ısrar sonra kabul etmişti. Uzaktan bana görüşürüz deyip gitmişti. Ben de paltomu ve çantamı alıp babamın yanına giderek "Gidelim baba." dedim.

Babam düşünceli bir şekilde başını salladığında şirketten çıkmış arabama binmiştik. Arabayı çalıştırıp yola çıktığımda "Annem nasıl?" diye sordum.

Babam hafif tebessüm edip "İyi. Eva'yla ilgileniyor işte." dediğinde yüzümde hafif tebessüm oluştu. Bana vermediği bol bol sevgisi vardı. Kızı Eva'ya vermeliydi. Hiç olmazsa diğer kızına annelik yapıyordu.

Babam aramızda geçen sessizlikten sonra "Ozanla ne zaman ayrıldınız?" dediğinde "Bir süre önce." dedim.

"Ateşle ne zaman sevgili oldunuz?" diye sorduğunda aynı şekilde cevaplamıştım.

"Bir süre önce ne zaman oluyor, Ela?" diye sorduğunda "Bir süre önce olmuş oluyor baba. Bu konuyu daha fazla konuşmak istemiyorum. Annemden kaçıp bana geldin değil mi? Burda olduğun zaman içinde rahatla hiç olmazsa." dediğimde babam "Ela ben senin babanım. İlişkin hakkında soru sormak benim hakkım." dedi.