Chapter 21 (M)

11.7K 949 16
                                    

ငါက လှောင်ပြုံးတစ်ခုကို ဆင်မြန်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုမေးလိုက်သည်။ " ဘာလဲ... မင်းက နောင်တရနေပြီလား?!"

အဖြေတစ်ခုတစ်လေကိုတောင်မှ ငါပြန်မကြားခဲ့ရဘူး။ ကုယန်က ငါ့ကို ဒီအတိုင်း စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်!

အဲ့ဒီ့မျက်လုံးအကြည့်တွေထဲမှာ ပြောချင်နေတဲ့စကားတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့ပုံပေါ် ပြီး ငါလိုချင်တဲ့ အဖြေမျိုးကိုလည်း မြင်နေရလေသည်။

ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံးမှာတော့..... ငါ မကြားချင်ဆုံးသော စကားကို သူပြောလာခဲ့တယ်။ "သွမ့်ဟော! ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်....."

အဲ့ဒီ့စကားကို ကြားလိုက်ရတဲ့အခါမှာ ငါ့ရဲ့နှလုံးသားက တစ်ခုခုကို မှားယွင်းပြုလုပ်ခဲ့မိသလိုမျိုး ခံစားလာရပြီးတော့ မျက်ရည်တွေက တစ်စက်ပြီးတစ်စက် ကျဆင်းလာခဲ့တယ်။

ပထမက ငါ့အမေ ပြီးတော့ အခုကုယန်ကပါ ငါ့ကို စွန့်လွှတ်လိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။

အထီးကျန်မှုဆိုတဲ့ အမှောင်ထုကြီးက ငါ့ကိုလွှမ်းခြုံလာတော့သည်။ ငါက အကူအညီမဲ့နေခဲ့ပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမယ် ဆိုတာကို မသိတော့ပေ......

ငါ့ရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ ပိတ်မိနေတဲ့ မုန်းတီးမှုတွေနဲ့ ဝမ်းနည်းမှုတွေအတွက် အရေးတကြီး ထွက်ပေါက်တစ်ခု လိုအပ်နေခဲ့တယ်။

ငါက ကုယန်ရဲ့လက်မောင်းကို ကိုက်ချလိုက်ပြီး နူးညံ့ပြီး ယဉ်ပါးတဲ့ တိရစ္ဆာန်လေးတစ်ကောင်က အကြမ်းဖက်ဖို့ တွန်းအားပေးခြင်း ခံရနေသလိုမျိုး ကြိုးစားပြီး ကိုက်လိုက်တယ်။

င့ပါးစပ်ကနေ သွေးအရသာတွေ မရခင်အထိ သူက ငါ့ကို မတွန်းထုတ်ပစ်ပဲ သည်းခံနေခဲ့တယ်!

ငါသူ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီးတော့ သူက မကောင်းတဲ့လူ တစ်ယောက်လို့ ပြောလိုက်တယ်။

ကုယန်က ငါ့ရဲ့ပါးစပ်ထောင့်နားမှာ ပေနေသေးတဲ့ သွေးတွေနဲ့ သူ့လက်နဲ့ သုတ်ပေးပြီး နူးညံ့သောအသံနဲ့ ပြောလာခဲ့သည်။ "ဟုတ်တယ်! ကိုယ်က ဗီလိန်တစ်ယောက်ပါ! သွမ့်ဟော... ဗီလိန်တွေက အချစ်နဲ့ မထိုက်တန်ဘူးလေ!"

ကုယန်ရဲ့ ပါးစပ်ကနေ အဲ့ဒီ့လိုမျိုး စကားတွေ ကြားရသည်မှာ အခုက ပထမဆုံးအကြိမ်ပင်....

ငါ့အစ်ကိုက ငါ့ရည်းစားအဖြစ်ကနေ ငါ့ယောက်ျားအဖြစ်ကိုရောက်သွားခဲ့တယ်။Where stories live. Discover now