Uyumak için yatağıma gitmiştim.
Takemichi:
"Ah, doğru ya sen uyuyamazsın."
Mikey:
"Evet ama sarılarak uyuduğumuz geceleri hiç bir geceye değişmem."
Takemichi:
"Haklısın hatta ertesi günü beni becermiştin."
Mikey:
"Zevkliydi itiraf et."
Takemichi:
"Off anıları depreştirme şimdi uyumam gerek."
Mikey:
"Elimde olsa sana iyi geceler öpücüğü kondururdum ama sen öptüm farz et."
Takemichi:
"Sen nasıl istersen."
Mikey:
"İyi geceler."
O gece hayatımdaki en iyi gecelerdendi. Uzun süredir özlem duyduğum kişi yanımdaydı. Daha ne isteyebilirdim ki?
Sesi uyuşturucu gibiydi. Anında uyumamı sağlayacak kadar keyif verici.
Sabah
Erkenden kalkıp uyku sersemiyken annemin yanına gittim.
Takemichi:
"Günaydın Mi- anne."
Mikey annemin yanında duruyordu. Sadece yaptığı şeyleri izliyordu. Ama tek sorun annem onu görmüyordu. Görse benden çok sevinir o da ayrı bir şey.
Okula gitmek için hazırlanıyordum. Bu yüzden odama gittim.
Takemichi:
"Mikey, ne yaptığını sanıyorsun?"
Mikey:
"Ne yapmışım?"
Takemichi:
"Öyle aniden karşıma çıkıverme. Yakayı ele verebilirim."
Mikey:
"Çoğu kişi sana şizofren der."
Takemichi:
"Banane."
Mikey:
"Bir şey olmaz. Seninle okula gelebilir miyim?"
Takemichi:
"Hayır."
Mikey:
"Lütfen."
Takemichi:
"Hayır dedim."
Mikey:
"Off tamam. O zaman uğraşabileceğim bir şeyler ver bana."
Takemichi:
"Neyle uğraşacaksın ki hani dokunamıyordun hiçbir şeye?"
Mikey:
"Zaten dokunmayla değil enerjiyle kontrol ediyorum. Seni de bu şekilde korudum."
Takemichi:
"Korudum derken?"
Mikey:
"Hatırladın mı sana birkaç kez grup olarak saldırmışlardı da birden gözün kararmıştı. İşte o benim marifetimdi."
Takemichi:
"Ciddi misin?!"
Mikey:
"Evet neden şaşırdın?"
Takemichi:
"Normal bir şey mi bu sence?"
Mikey:
"Değil..."
Takemichi:
"Benim okula gitmem gerek seni çok seviyorum, görüşürüz."
Mikey:
"Görüşürüz. Ó╭╮Ò"
Takemichi:
"Bakma bana öyle akşam geleceğim."
Mikey:
"Seni bekliyorum. ♡"
Okula gidip yine sıradan bir gün yaşadım. Chifuyu ile takıldım falan filan.
Eve geldiğimde Mikey odamdaki şeylere bakıyordu.
Takemichi:
"Merhaba."
Mikey:
"Selam. Nasılsın?"
Takemichi:
"İyi işte ne yapıyorsun?"
Mikey:
"Senin günlüğüne bakıyorum."
Takemichi:
"Yazarken beni izlemiştin ne de olsa. Merak ettiğin bir şey yoktur."
Mikey:
"Yok öylece bakıyorum. Ne, hemen ders mi çalışacaksın?"
Takemichi:
"Evet noldu?"
Mikey:
"Hiiç."
Yaklaşık 40 dakikadır ders çalışıyordum. Mikey hâlâ sessizdi. Sonra havada süzülerek sessizce arkamdan yaklaştı.
Takemichi:
"Sen hani uçamıyordun?"
Mikey:
"Özelliklerimi yavaş yavaş öğreneceksin hehe. Hadi çok çalıştın bırak biraz."
Takemichi:
"Peki."
Mikey:
"Dışarı çıkalım mı?"
Takemichi:
"Neden olmasın. Hem benim de bir yürüyüşe ihtiyacım vardı."
3 dakika sonra~
Takemichi:
"Bakmasana ya."
Mikey:
"Ama göğsün çok güzel. Off keşke dokunabilsem."
Takemichi:
"Giyinirken rahat ver bari ya."
Mikey ile dışarı çıktık. Off kendimi Ryuk ile dışarıda gezen Light gibi hissediyorum.
Birkaç sokak ötede yine beni her gördükleri zamanki gibi köşeye sıkıştırdılar.
Mikey:
"Bunlar mı sana geçen sefer sataşan şerefsizler?"
Takemichi:
"Sus bi."
Çocuk:
"Uyduruk Toman çetesi... Hepiniz güçsüz birkaç veletsiniz. Seni bir güzel benzetelim de bizim kim olduğumuzu görsünler."
Mikey (fısıldayarak):
"Denesene bir kere."
Mikey onların üstüne yürümeye başladı. Yanlarına gidince onları biraz süzdü. Onların önlerini arkasını inceledi.
Mikey:
"Bir yeteneğimi daha görmek ister misin Takemichi?"
Takemichi:
"Ha?"
Mikey o çocuklardan birinin içine girdi.
Çocuk (Aslında Mikey):
"Sizden nefret ediyorum."
Yanındaki çocukları bir güzel patakladı. Hepsi yerde yatıyordu. Sonra çocuğun içinden çıktı ve çocuk yere yığıldı.
Mikey:
"Beğendin mi bir tanem?"
Takemichi:
"Mikey, benden sakladığın başka yeteneğin var mı?"
Mikey:
"Bilmem haha."
Takemichi:
"Sürprizlerle dolusun. Neyse hadi tüyelim."
