3 ay sonra~
Takemichi:
"Mikey çok kötüyüm ben."
Mikey:
"Neyin var?"
Takemichi:
"Bacaklarım tutmuyor."
Mikey:
"Ne iyi gelir sana?"
Takemichi:
"Uyuştur beni."
Mikey:
"Takemichi bugün 4 kez yaptım zaten bir daha yapamam."
Takemichi:
"(Ağlayarak) Yap işte canım çok acıyor."
Mikey:
"Canım benim yapamam. Sana zarar verecek."
Takemichi:
"Lütfen yap."
Mikey:
"Off peki tamam."
Takemichi'nin alnına elimi koyup onu biraz yatıştırdım. Sonra da uyudu. Aslında zararlı olduğunu bilmeme rağmen yapmamın sebebi onu o hâlde görmek istememem. O karşımda ağlarken nasıl irademe sahip çıkabilirim ki?
Takemichi'nin ağrıları şu son ayda iyice artmıştı. Ağrı kesiciler fayda vermiyordu. Ağrısı kesilsin diye onu uyuşturuyordum. Ama yavaş yavaş buna bağımlı olmaya başlamıştı.
Yaklaşık yarım saat sonra Chifuyu geldi.
Mikey (not defteriyle):
"O uyuyor sessiz ol."
Chifuyu:
"Peki, Mikey ben şu an doktordan geliyorum ve Takemichi'yi hastaneye götürmem gerek."
Mikey (not defteriyle):
"Neden?"
Chifuyu:
"Doğuma kadar hastanede olması gerekiyormuş. Açık konuşmak gerekirse onun yaşayamayacağını düşünüyorlar. Bu kadar ağrısı olmasının sebebi de buymuş."
İçime bir yumru oturdu. Şimdi benim yüzümden ölecekti.
Mikey (not defteriyle):
"Tamam götürelim o zaman."
Chifuyu:
"Pekala ben uyandırmaya gidiyorum. (Takemichi'nin baş ucuna gider) Takemichi... Kalk hadi bir yere gitmemiz gerek."
Takemichi:
"He? Ne oldu?"
Chifuyu:
"Hastaneye götürücem seni kalk hadi."
Takemichi:
"Chifuyu ben kalkamıyorum beni kucağına alsana."
Chifuyu:
"Sorun yok gel. (Takemichi'yi kucağına alır) Takemichi, gereğinden fazla hafifsin. Kilo alman gerekirdi."
Takemichi:
"Bilmiyorum."
Chifuyu, Takemichi'yi alıp arabaya bindirdi. Birlikte hastaneye gittik. Takemichi'yi bir odaya aldılar. Doğuma kadar burada kalacaktı. Takemichi'yi yatırdıktan sonra Chifuyu gitti.
Mikey:
"Canım benim iyi misin?"
Takemichi:
"Hayır, beni uyuştursana."
Mikey:
"Takemichi yapamam."
Takemichi:
"(Ağlayarak) Lütfen."
Mikey:
"Hayır bu sefer olmaz."
Takemichi:
"Mikey lütfen buna dayanamıyorum."
Mikey:
"Çok üzgünüm yapamam."
Takemichi:
"Mikey lütfen. Yalvarırım."
Mikey:
"(Gözleri dolar) Hayır."
Onu ağlatmak istemiyordum. Hiçbir zaman amacım bu değildi. Onu öyle görmeye dayanamadım. İçimi parçalıyordu. Dayanamadım ve dışarı çıktım.
Takemichi:
"Mikey!"
Bu benim hatam bu tamamiyle benim hatam. Vücudu bunu kaldıramayacak. Onu kaybedeceğim. Bu düşüncelerimden kurtulamıyordum. Ağlamaya başladım. Kendimi tutamıyordum. Şu an tek iyi olan şey kimsenin beni görmediğiydi.
