2 hafta sonra~
Takemichi'nin başından ayrılmaya gelmiyordu. Bu kadar sızlanmakta da haklıydı zaten. Tek korktuğum şey doktorun gelip öldü demesiydi. Yaklaşık 2 haftadır hastanedeydik. Zaman geçmek bilmiyordu. Bir an önce kızımı görmek istiyordum. Hem Takemichi için de "Gerçekten de ölecek mi?" endişem kalmayacaktı.
Takemichi:
"Mikey~"
Mikey:
"Efendim!"
Takemichi:
"Chifuyu'yu çağır çünkü bu sefer gerçekten geliyo sanırım."
Mikey:
"N-ne bebek mi?"
Takemichi:
"Başka ne olacak? Hadi git, birazdan geldiğinde beni burada bulamayacaksın."
Mikey:
"Tamam, tamam gidiyorum!"
Hemen harekete geçip odadan çıktım. Arkamdan Takemichi'nin çığlığı duyuldu. Ama arkama dönemezdim. Hızlıca Chifuyu'nun evine gittim. Chifuyu ile Baji birlikte oturuyorlardı.
Mikey (not defteriyle):
"Oi! Aptal."
Chifuyu:
"Mikey?"
Baji:
"Ne diyon lan? (Defteri görür) HA?"
Mikey (not defteriyle):
"Bağırma be olum. Mikey ben."
Chifuyu:
"Baji-san ben sana her şeyi daha sonra anlatırım."
Mikey (not defteriyle):
"Bırakın goygoyu. Hastaneye gelmen lâzım. (Acil)"
Chifuyu:
"Siktir, düşündüğüm şey mi?"
Mikey (not defteriyle):
"Evet, kalk hadi."
Chifuyu:
"Baji-san hadi gidelim."
Baji:
"Nereye lan?"
Chifuyu:
"Hani Takemichi hamileydi ya. Sanırsam şu an doğumda. Ölme ihtimali var o yüzden -her ne kadar elimizden bir şey gelmeyecek olsa da- gitmeliyiz."
Mikey:
"Hantallar sizi çabuk olun."
Baji:
"Tamam tamam geliyorum."
Baji ile Chifuyu motora binip yola koyuldular. Ben de yanlarında hastaneye gittim. Doğumhanenin önüne geldik.
Chifuyu:
"İçeri girebiliyor muyuz?"
Hemşire:
"Sadece babalar girebilir. Siz baba mısınız?"
Chifuyu:
"Off değilim."
Mikey (sesli):
"O zaman ben girebilirim."
İçeri süzüldüm. Karşımda sevgili eşim vardı. Mahvolmuş bir durumdaydı.
Takemichi:
"Ah! Yapamayacağım galiba."
Mikey:
"Ben geldim. Ne durumdasın?"
Takemichi:
"Chifuyu nerede?"
Mikey:
"Onu içeri almadılar."
Takemichi:
"Uyuştur beni lütfen."
Mikey:
"Eğer uyuşturursam acı olmadığı için çocuk sıkışır ve ikiniz de ölürsünüz. Çok üzgünüm."
Takemichi:
"Hay sikeyim. Ah!"
Mikey:
"Sık dişini nolur."
Takemichi:
"Kapa çeneni!"
Mikey:
"Özür dilerim."
2 saat sonra~
Artık çocuk tamamen doğmuştu. Nihayet bitmişti. Takemichi hâlâ hayattaydı. Onu kaybetmemiştim. Çok mutluydum. Tarif edilemezdi.
