Kiyomi~ (19 yaşında)
12 yaşındayken~
???:
"Hey ne yapıyorsun?"
Kiyomi:
"He?"
???:
"Vay be çizim mi yapıyorsun? Keşke ben de yapabilsem. Yetenekli gibisin."
Kiyomi:
"Eh işte çiziyorum bir şeyler."
???:
"Neden hiçkimse seninle konuşmuyor?"
Kiyomi:
"Çünkü kimse benimle arkadaş olmak istemiyor."
???:
"Neden?"
Kiyomi:
"Çünkü ben bir yakuza kızıyım. O yüzden herkes benden korkuyor. Bir canavar olduğumu söylüyorlar."
???:
"Pek de öyle gözükmüyorsun aslında. Arkadaş olalım mı?"
Kiyomi:
"Heh? O-olur."
???:
"Ben Sakura."
Kiyomi:
"Ben de Kiyomi."
O güne kadar tek arkadaşım Kazuya'ydı (Chifuyu ile Baji'nin oğlu, Kiyomi'den 2 yaş küçük). Ama o gün yeni biri ile arkadaş oldum. O bana canavar ya da korkunç demedi. Çok hoş biriydi. O benim en iyi dostumdu. Hayatımdaki az sayıda kişiden biriydi. Onu herşeyden ve herkesten çok seviyordum.
Şimdi ise bir mezar taşının yanındaydım. Hava açıktı. Mezarda güller vardı.
Kiyomi:
"Selam. Nasılsın? Hani şu geçende bahsettiğim çocuk vardı ya. O beni bugün terk etti. Sonra dün Kazuya'yla dışarı çıktık. Alışverişe gitmesi gerekiyormuş. Keşke sen de gelseydin. Birlikte çok eğlendik. (Ağlamaya başlar)"
Sakura biz 15 yaşındayken kanserden dolayı öldü. Onu kaybettiğimde canımdan bir parça alınmış gibi hissetmiştim. Yine tek arkadaşım Kazuya kalmıştı.
Kiyomi:
"Görüşürüz çiçeğim."
Mezarlıktan ayrıldım. Az ötede itfaiye arabalarını gördüm. Yine bir yangına yetişiyorlardı. Umarım onları kurtarırsınız.
Annemin şirketinin olduğu yere geldim. Şirket binası yanıyordu. Etrafı itfaiye arabaları kuşatmıştı. Chifuyu dışarıdaydı.
Kiyomi:
"Chifuyu! Neler oluyor?"
Chifuyu:
"Süikast düzenlenmiş. Tüm bina yanıyor."
Kiyomi:
"Annem nerede?"
Chifuyu:
"İçeride. Kiyomi dur!"
Kiyomi:
"Bırak beni!"
Chifuyu:
"Hayır, yaptığın aptalca bir şey."
Kiyomi:
"Bırak dedim!"
Chifuyu:
"Hayır!"
Biraz daha direnmeme karşılık olarak bana sakinleştirici verdiler. Gözlerimi açtığımda yangın sönmüştü. Kendimi ambulansta buldum. Hâlâ binanın önündeydik. Chifuyu'nun yanına gittim.
Kiyomi:
"Chifuyu annem nerede?"
Chifuyu:
"Onu binadan çıkardılar."
Kiyomi:
"Güzel! Nerede onu görmem gerek."
Chifuyu:
"..."
Kiyomi:
"Chifuyu?"
Chifuyu:
"..."
Kiyomi:
"Oi! Chifuyu, annem nerede?"
Chifuyu:
"Onu kurtaramadılar."
Kiyomi:
"O da ne demek? Hayır böyle bir şey olamaz. Babamın onu koruması gerekirdi. Bana bedenini göster!"
Chifuyu:
"Şu kamyonun arkasında git kendin bak."
Bir şey demeden dediği yere gittim. Yerde bir beden yatıyordu. Derisinin büyük bir kısmı yanmıştı. Ama yine de o bedenin yüzü çok güzel gözüküyordu. Tarif edilemeyecek kadar güzel. Benim tatlı annemin yüzü...
Kiyomi (ağlayarak):
"Anne..."
Mikey:
"Kiyomi!"
Kiyomi:
"Onu koruyamadın!"
Mikey:
"(Ağlayarak) Çok üzgünüm. Ben buraya geldiğimde çok geçti. Çok üzgünüm. Gerçekten çok üzgünüm. Onu korumak gibi basit bir şeyi bile yapamadım. Özür dilerim."
Kiyomi~ (27 yaşında)
Kiyomi 10, Kazuya 8 yaşındayken,
Kazuya:
"Gelecekte ne olacaksın Kiyomi-chan."
Kiyomi:
"Ben annem gibi yakuza olmak istiyorum."
Kazuya:
"Ben de annem gibi senin yaverin olacağım!"
Sonuç olarak en yakın arkadaşımı ve annemi kaybetmiştim. Şimdi yanımda kardeşim gibi sevdiğim biri ve babam var. En genç yakuzalardan biri olabilirim. Annem öldükten sonra rütbesi direkt bana geçirildi çünkü başka varis yoktu. Kazuya da benim sağ kolum. Biz harika bir ikiliyiz.
FİNAL
