Stapelgek

Deel 1

pov Amy

Ik hoor papa en mama tegen elkaar schreeuwen. Ik zit huilend tegen de muur aan en ik weet niet wat ik moet doen. Ik hoor dingen kapot gaan. Ik moet hier weg ik ben heel bang. Ik vlucht uit het raam en ik loop weg. Waar naartoe? Echt geen idee. Ik loop het dorp in en voel dat iedereen naar mij kijkt. Het is ook niet normaal een trillend huilend meisje met uitgelopen mascara.

Na een tijdje lopen, kom ik aan bij een woonwijk. Een blauwe bmw stopt naast mij en het raampje gaat langzaam open. "Hoi gaat het wel?" Zegt de onbekende jongen in de auto. "Niet echt" zeg ik snikkend. "Waar woon je ongeveer?" Zegt de jongen. "hier vlakbij maar mijn ouders hebben hele erge ruzie en gaan waarschijnlijk scheiden" zeg ik terwijl ik weer in tranen uitbarst. "Ohw dat is niet fijn wil je even bij ons naar binnen en even uitrusten?" Zegt de jongen. Ik twijfel of ik dit wel moet doen, zomaar met een jongen mee naar binnen? Ik heb geen keus, ik ga niet terug naar huis. Ik kan mijn ouders niet zo boos zien. Ik besluit toch maar mee te gaan en ik stap in de blauwe bmw. "Ik ben Koen trouwens" "hoi Koen ik ben Amy" zeg ik.

Na een paar minuten rijden komen we aan bij een groot huis. Koen en ik stappen uit en lopen naar binnen. "Ehm Koen wie is dit?" Zegt een jongen met bruin haar en een baard. "Dit is Amy ze was helemaal in paniek omdat haar ouders hele erge ruzie hebben. Dus heb ik voorgesteld om even hier binnen te komen zitten." Zegt koen. "Huh Amy?" Zegt de jongen die ik wel ergens van ken maar ik weet niet wat.

Opeens weet ik het weer ik heb met deze jongen samen op de basisschool gezeten! "Milo!" Zeg Ik. Milo rent op mij af en knuffelt mij. "Ik heb je gemist" fluister ik in zijn oor. "Ik jou ook" zegt Milo terug. "Huh hoe kennen jullie elkaar?" Vraagt Koen. "We hebben bij elkaar op de basisschool gezeten!" Vertel ik enthousiast. "Wat leuk! Ik ben Matthy trouwens." Wat is hij knap ik verdrink nu al in zijn mooie blauwe ogen. "En ik ben Robbie" zegt een klein mannetje. "Ik ben Raoul, welkom hier!" Zegt de man met baard die blijkbaar Raoul heet. Ik bedank iedereen dat ik hier mag zijn.

Daarna ga ik in gesprek met Milo we hebben het over van alles. Hij heeft dus een vriendin die Charlotte heet. Ik ben er ook achter gekomen dat alleen Koen en Matthy nog vrijgezel zijn. Dat komt goed uit! De 5 jongens wonen met elkaar in dit huis. Het huis noemen ze casa del huts en ze hebben ook een groepsnaam namelijk de bankzitters. Ze doen aan YouTube, ze hebben allemaal hun eigen kanaal en een groepskanaal.

Na een gezellige avond ben ik even de ruzie en alles vergeten. Het is al laat en ik ben erg moe. "Blijf je slapen?" Vraagt Milo. "Als dat kan heel graag!" Zeg ik. "Ja tuurlijk mag dat" zegt Koen. Ik mag bij Matthy slapen omdat er bij andere geen plek is. "Hebben jullie een luchtbed?" Vraag ik. "Nee je kan toch bij mij in bed als je dat niet erg vind" zegt Matthy. Ik zeg dat het goed is. Ik kleed mezelf om en poets mijn tanden. Ik ga naast Matthy in bed liggen. Hij doet de lamp uit en we gaan slapen.

Midden in de nacht word ik wakker en ik voel me niet goed. Ik ben erg misselijk en ik voel dat ik moet overgeven. Ik ren naar de wc en ik hoor dat iemand achter me aan rent. Ik ga boven de wc hangen. Iemand houd mijn haren omhoog en wrijft over mijn rug. Als ik klaar ben hoor ik Matthy dit zeggen "gaat het?" Ik knik ja. Matthy helpt mij omhoog en geeft mij een knuffel.

Ik voel tranen opkomen maar ik probeer het in te houden. "Als er iets is zeg het tegen mij" zegt Matthy lief. En dan stromen de tranen over mijn wangen. Matthy knuffelt mij en fluistert in mijn oor dat het goed komt. Hij is ook zo lief maar ik kan er niet van genieten. Ik ben boos, verdrietig en ik voel me heel schuldig. Ik ben weg gelopen van huis dat kan toch niet! Maar ik kon mijn ouders niet meer aanhoren ik was zo bang. Twee stemmetjes vechten in mijn hoofd.

Ik loop naar matthy's bed toe en Matthy komt naast mij zitten. Hij wrijft lief over mijn rug. Als ik weer iets ben bijgekomen kijk ik Matthy schuldig aan. "Wat is er?" Vraagt Matthy. "Sorry voor het overgeven alles werd gewoon te veel." Zeg ik snikkend. "Daar kan jij toch niks aan doen ik snap het heel goed." Zegt Matthy. Ik glimlach naar Matthy en hij lacht terug. Ik voel dat ik een beetje rood begin te worden. "Zullen we nu weer gaan slapen?" Vraagt Matthy lief. Ik knik en ga onder de dekens liggen.

Ik word wakker door felle lichtstralen. Ik zie dat Matthy de gordijnen opent en zegt "goedemorgen slaapkop!" "Goedemorgen" zeg ik. Ik loopt de badkamer in en ik ga douchen. De tranen rollen weer over mijn wangen. Ik heb mijn ouders in de steek gelaten. Wat zullen ze ongerust zijn! Wat ben ik een slechte dochter. Ik zie een scheermesje liggen en ik maak een paar wonden in mijn armen. Even verdwijnt alle stress. Ik zet de douche uit en ik droog mezelf af.

Dan besef ik dat ik geen kleren heb meegenomen van huis. Ik heb alleen nog maar de kleren van gister. "Matthy!" Roep ik. "Wat is er?" Zegt Matthy. "Ik heb geen kleren bij me" zeg ik. Ik mag kleren van Matthy lenen en hij legt het voor mij klaar. Het is een trainingsbroek met een trui. De trui is echt veel te groot maar dat maakt mij nu even niet uit.

ik hoor dat Matthy aan het douchen is. Ik ga tegen zijn bed aanzitten en kijk naar mijn wonden. Hoe heb ik dit kunnen doen! Ik voel weer tranen prikken in mijn ogen. Op dat moment hoor ik de deur deur open gaan. Ik doe snel mijn mouwen naar beneden. Ik kijk op en zie Matthy bezorgt naar mij kijken.

Hij gaat naast mij zitten. "Het gaat echt niet goed hè" zegt Matthy bezorgt. Ik knik maar ik kan niks zeggen. "Wat heb je op je armen?" Kut hij heeft mij dus door. "Heb je jezelf gesneden?" Vraagt Matthy. Ik voel de tranen weer opkomen en ik kan geen woord uitbrengen. "Waarom heb je dat gedaan?" "Alles word te veel ik kan niet meer" zeg ik huilend. Matthy knuffelt mij en het voelt heel fijn en vertrouwd. "Ben je dan niet boos?" Zeg ik. "Waarom zou ik boos zijn?" Zegt Matthy. Ik heb eigenlijk zelf ook geen idee maar ik zeg niets.

Matthy trekt mij op zijn schoot en slaat zijn armen om mij heen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en ik begin weer hard te huilen. Ik hoor dat iemand de deur van Matthy's slaapkamer open doet. Al snel hoor ik een stem "oh sorry" zeg Koen. Ik hoor de deur weer dicht gaan.

Als ik ben uitgehuild haal ik mijn hoofd van Matthy's schouder. "Ik denk dat je terug moet naar je ouders" zegt Matthy. Ik weet dat ik ooit terug moet. Ik kan hier echt niet blijven dat kan ik de jongens niet aan doen. "Ik wil best mee als je dat fijn vind" zegt Matthy. "Ja ik moet naar mijn ouders" zeg ik met een zucht. "Kom we gaan naar je ouders" zegt Matthy. 

Het eerste deel is dan eindelijk online! laat even weten wat je er van vind<33