Stapelgek

Deel 8

Iedereen lacht om zijn opmerking. Ik word weer iets rustiger en Matthy laat me los. Ik kijk hem bezorgt aan, ga ik de jongens vertellen over mijn wonden of niet. "Moet ik het vertellen?" Vraagt Matthy op hetzelfde moment. Het lijkt wel of hij mijn gedachten heeft gelezen. "Ja" zeg ik zacht. "Het komt echt goed ze zullen er echt geen probleem van maken" zegt ie. Ik knik. "Ik snap ook wel dat je niet nu wilt zwemmen maar dan weten de jongens het tenminste" ik zucht diep. "Ja ze moeten het weten" zeg ik. "Ik wil er alleen niet bij zijn als je het vertelt" zeg ik. "Ja dat is goed wacht maar op mijn bed ofzo" zegt ie.

Ik knik en ik ga op zijn bed zitten. Matthy loopt naar beneden. Ik zit in kleermakerszit op zijn bed en ik bijt op mijn nagels. Ik ben zenuwachtig voor hun reactie. Er rolt nog een traan over mijn wang. Na een paar minuten hoor ik iemand de trap op komen. Ohnee ze zullen vast boos op me zijn. De deur gaat open en ik zie Raoul staan. Hij loopt op mij af met een bezorgde blik. Hij gaat naast mij zitten en slaat zijn armen om mij heen. Er rolt nog een traan over mijn wang. "Maak je geen zorgen niemand is boos op je, we snappen het. Het is ook allemaal veel, we zijn alleen maar bezorgt" fluistert Raoul in mijn oor. Ik glimlach en hij ook. "Dankje Raoul" zeg ik. Dan komen ook Koen, Robbie en Milo binnen lopen. Milo loopt naar mij toe en opent zijn armen. Ik sta op en ik geef hem een knuffel. Ik geef de andere ook een knuffel. Ik zucht nog een keer diep.

Niemand zegt iets maar het is helemaal niet ongemakkelijk. "Zullen we een spelletje doen?" Vraagt Koen. Iedereen stemt in en we lopen naar beneden. "Monopoly!" Roept Milo. "Ja leuk!" Zeg ik. We zetten het spel klaar en we beginnen met spelen. Iedereen is al blut behalve Matthy en ik. Ik gooi 4 en ik kom op een straat van mezelf. Matthy gooit 2 en hij komt op de Kalverstraat van mij. Er staan 4 huisjes op en Matthy is al zijn geld kwijt. "Ja gewonnen!" Roep ik. "Gefeliciteerd" zegt Matthy met een zucht. Ik lach om hem en hij schiet ook ik de lach.

We ruimen het spel op. "We moeten toch nog een video opnemen?" Vraagt Robbie. Ze zouden eigenlijk verstoppertje doen in een speelpark, maar dat ging op het laatste moment toch niet door. "We kunnen een vrijmibo opnemen" stelt Milo voor. "Doe je dan mee Amy?" Vraagt Raoul. "Ehm ja is goed" zeg ik. We zetten de camera klaar en we beginnen met opnemen. Ik zit naast Koen en Milo. Raoul heeft de video geopend en ik stel me even voor. "Nou Amy hoe ben je hier terecht gekomen?" Vraagt Robbie aan mij. Ik leg het verhaal in grote lijnen uit en ik laat veel details weg. Ik zeg niks over mijn ouders of over Matthy en ik.

Na een uurtje zijn we klaar met opnemen. Het was erg gezellig maar je merkt wel dat ze anders doen op camera dan in het echt. We zitten allemaal op de bank en ik krijg een mail. Het is een mail van een casting bureau. Er staat in dat ze een bijrol voor mij hebben! Ik speel dan als buurvrouw in een musical. Ik vertel het aan de jongens en ze zijn heel blij voor mij. Ik moet morgen naar een plek waar we gaan oefenen en kennismaken.

Het was een gezellige avond we hebben veel gepraat, maar we gaan nu allemaal naar bed. Matthy en ik kleden ons om en we liggen in bed. Matthy ligt met zijn rug naar mij toe. "Dankjewel dat je me zo goed hielp vandaag" zeg ik. Hij draait zich om en kijkt mij aan. "Geen probleem" zegt Matthy terwijl hij een plukje haar achter mijn oor stopt. Ik voel me warm worden van binnen. Onze hoofden komen dichter naar elkaar toe. Ik kijk naar zijn lippen en hij zoent mij. Ik trek na even terug en ik kruip dichter naar hem toe. Hij slaat zijn armen om mij heen en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Ik ontspan van zijn geur en ik val in slaap.

Ik word langzaam wakker, het duurt heel even voordat ik besef waar ik ben. Ik kijk voorzichtig omhoog en ik zie Matthy nog slapen. Ik probeer me van hem los te krijgen, maar hij houd me steviger vast. "Blijf nog heel even" fluistert Matthy met een ochtendstem. Ik glimlach, na nog even te hebben gelegen stap ik toch maar uit bed. Ik moet om 14:00 bij de dansschool zijn waar we gaan repeteren. We gaan niet veel dansen maar daar heb je genoeg plek. Ik ga met de bus daar naar toe.

Ik zit in de bus onderweg naar de dansschool. Ik ben echt zenuwachtig, ik heb geen grote rol maar het is mijn eerste rolletje. Ik ben net binnen en er zitten al een paar mensen. "Hallo ik ben Amy" zeg ik terwijl ik de hand schud van een man. "Hallo Amy goed dat je er bent, ik ben Luuk en ik ben de regisseur" zegt Luuk. Ik stel me ook voor aan de andere en zij doen hetzelfde. Het zijn allemaal acteurs en actrices. Als iedereen aanwezig is beginnen we met het script door te nemen. Ik heb twee regels solo, dat vind ik wel heel erg leuk.

Na een paar uur in de danszaal te hebben geoefend zijn we klaar voor vandaag. We gaan elke door de weekse avonden oefenen, gelukkig kan ik dan nog mijn baan in de bakkerij behouden. Ik zie dat ik nog net de laatste bus kan halen. Ik zeg iedereen gedag en ik versnel mijn pas om optijd voor de bus te zijn. Ik ben er bijna, er komt een bus aan. Dat is mijn bus! Hij rijd door omdat er niemand in het bushokje staat. Ik steek nog snel mijn hand op maar het is al te laat. Ik ben in een buurt wat ik niet ken. Ik pak mijn telefoon erbij. "Kut leeg" fluister ik naar mijzelf. Hoe kom ik nou thuis? Ik ga verslagen op het bankje in het bushokje zitten. Ik staar een beetje voor me uit. Ik probeer een oplossing te bedenken, maar ik ken deze buurt niet en ik kan niemand bereiken. Ik voel tranen opkomen maar ik veeg ze snel weg.

Ik lijk wel een zwerver. Het is donker en ik zie alleen het licht van alle auto's die voorbij flitsen. Ik zie weer een auto dichter bij komen. Hij verminderd zijn vaart en stopt naast mij. Ik begin te stressen, ik ben een meisje alleen hier! Het raampje gaat naar beneden en ik zie iemand zitten die ik maar al te goed ken. Het is Matthy. "Hey Amy de laatste bus is toch al geweest?" Vraagt ie. "Ja ik had de bus gemist" "waarom had je niet even gebeld" "telefoon leeg" zeg ik kort. Volgens mij ziet hij dat ik in paniek was en op het punt sta om in tranen uit te barsten. "Kom ik breng je wel naar huis" ik knik en ik stap bij hem in. "Gaat het wel?" Vraagt ie. "Ja gaat wel was een beetje in paniek door alles en het repeteren was gewoon zwaar" zeg ik. Hij knikt begrijpelijk.