Stapelgek

Deel 4

Ik word wakker in de armen van Matthy. Ik kijk naar Matthy die nog vredig slaapt. Ik duw zijn arm zachtjes van mij af waardoor hij wakker word. "Goedemorgen" zeg ik "goedemorgen" zegt ie zacht. Ik pak wat kleren en ik loop naar de badkamer om mezelf aan te kleden. Ik poets eerst mijn tanden en dan trek ik mijn kleren aan. Ik doe een beetje make-up op en dan ben ik klaar voor de dag. Ik loop Matthy's slaapkamer weer in en ik zie hem met een boekje ik zijn hand. Een boekje wat ik maar al te goed ken. 1 jaar lang heb ik elke avond erin geschreven. De afgelopen dagen heb ik er niks in geschreven ik had er geen behoefte aan. Ik denk terug wat ik allemaal heb opgeschreven het begin is niet zo erg maar het begint al snel over mijn vader... "Ehm hoi" zeg ik. Matthy schrikt op, hij kijkt mij met grote ogen aan. Hij heeft het dus gelezen. Ik loop naar Matthy toe en pak het boekje uit zijn handen om te kijken wat hij precies heeft gelezen. Dit is wat ik lees:

26 oktober 2021

Na weer een lange dag kom ik thuis van mijn acteer opleiding. Ik was een beetje zenuwachtig om mijn vader weer te zien. Ik loop stil naar binnen en wil naar mijn kamer vluchten, mijn vader vraagt waar ik naar toe ga net als ik bijna bij mijn kamer ben. Ik draai me snel om en zeg niks. Ik merk dat hij al boos is dus ik verwacht weer een woede uitstorting. Wat ik al dacht ik krijg veel dingen over mij heen. Hij zegt bijvoorbeeld dat ik geen goed kind ben, dat hij van me af wil, dat ik niks waard ben en zo kan ik nog wel even door gaan. De woorden komen niet echt binnen. Ik staar een beetje emotieloos voor me uit. "Wat sta je nou dom te staren" schreeuwt hij tegen mij. Ik zwijg ik weet dat het toch geen zin heeft. Hij komt op mij af, ik heb geen tijd meer om weg te komen. Hij pakt met 1 hand mijn polsen en met zijn andere hand geeft hij een harde klap in mijn gezicht. "En nou oprotten" roept hij. Hij laat mij los en ik vlucht snel mijn kamer in. Ik ga op mijn bed liggen en begin te snikken. Wat heb ik een hekel aan die vent zeg. Ik weet dat het geen zin heeft om terug te schreeuwen of te schoppen ofzo, maar wat zal ik het toch graag willen doen.

27 oktober 2021

Het was nog moeilijk om mijn blauwe plek op mijn gezicht te verbergen maar het is me toch gelukt. Ik kom thuis aan en hij zit me weer op te wachten. "Ga maar boodschappen doen" zegt hij. Hij geeft mij een lijstje wat mama al had gemaakt, ik ga naar de supermarkt en pak alles wat ik nodig heb. Ik kom weer thuis aan en gelukkig is mama er ook. Als mama klaar is met koken gaan we eten. "Heb je nog boodschappen gedaan?" Vraagt mama. "Jazeker" zegt papa. Mama weet niet dat hij mij mishandeld enzo. Ik wil het haar ook niet vertellen, ik wil haar geen verdriet doen.

Ik ben klaar met de bladzijde lezen en ik kijk op. Ik zie Matthy naar mij kijken. "Is dit allemaal echt gebeurd?" Vraagt die nog een beetje in shock. Ik knik. "En dat vertel je niet even?" Vraagt ie. Ik weet niet of hij nou boos is omdat ik het niet heb gezegd. Ik haal mijn schouders op om antwoord te geven op zijn vraag. Ik denk aan alle momenten dat ik mezelf huilend in slaap heb gebracht. Aan alle momenten dat ik werd mishandeld, dat het elke ochtend weer een klus was om het te verbergen. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik hier allemaal aan denk. Ik kijk een beetje naar mijn voeten. Ik voel twee armen om me heen en ik weet dat het Matthy is. Er rollen een paar tranen over mijn wangen, ik veeg ze snel weg met mijn mouw. Matthy laat mij los en kijkt me even aan met een bezorgde blik. Ik heb echt geen zin om te huilen, ik heb hier al genoeg om gehuild. Ik zie mijn vader waarschijnlijk nooit meer en dat is maar goed ook. "Het gaat wel weer" zeg ik om de stilte te verbreken. Matthy knikt, ik zie de twijfeling in zijn ogen.

Ik loop naar beneden om een ontbijtje voor mezelf te maken. Als ik dat heb gedaan plof ik op de bank en ga het opeten. Ondertussen check ik mijn telefoon, ik zie dat ik een melding heb gekregen van anti kraak. Ik open het bericht, het is een lang bericht. Het komt er op neer dat ze een plekje voor mij hebben! Een kwartiertje van casa del huts. Het is perfect, ik bekijk de foto's die erbij zitten. Het is van mij, ik ben er nog niet geweest maar dat maakt niet uit. Ik heb nog 3 maanden een soort bedenk tijd voor als ik het huisje toch niet wil. Koen komt binnen lopen. "Jij ziet er vrolijk uit" zegt ie. Ik knik en vertel hem dat ik een huisje heb. Hij zegt dat die blij voor me is. Even later komen ook Robbie, Raoul en Milo de woonkamer binnen, ook hun vertel ik het goede nieuws. "Waar is mat" vraag ik. "De video online aan het zetten" zegt Robbie. Helemaal niet aan gedacht, de video waar ik in zit komt vandaag online. Ik voel me een beetje nerveus over wat ze van mij gaan vinden.

We gaan tv kijken, Matthy komt even later ook binnen gelopen. Ik vertel hem ook het nieuws. Ik zie dat hij blij voor me is. Hij maakt een ontbijtje voor zich zelf. "Ik ga nog wat voor mezelf editten" zegt Matthy. Ik knik en de jongens doen hetzelfde. Ik kijk op het bankzitters kanaal waar de video net online is gekomen. Ik lees een paar reacties maar niks gaat over mij. Na een uur heb ik geen zin meer om tv te kijken, dus pak ik mijn telefoon erbij. Ik open insta en ik zie dat ik heel veel meldingen heb. Ik heb al een openbaar account, ik zie dat ik nu 10345 volgers heb. Ik schrik er een beetje van maar ik laat dat niet merken. Ik klik op mijn post en ik zie dat veel mensen het hebben geliked. Ik lees een paar comments "sws dat ze een rela gaat krijgen met een van de bankzitters" "ik hoop niet dat ze een nieuw lid word van de bankzitters ofzo" "over een paar weken de titel van een nieuwe video: 'een meisje vervangt Mark en Matthijs'" ik lach een beetje om de comments. Ik ga naar mijn dms, het zijn er best veel. Ik besluit om er een paar te openen. "Je bent echt lelijk, je verdient het helemaal niet om met de bankzitters om te gaan. Ik weet waar je bent dit is het adres van casa del huts: ****************** in Rhoon" "je moet echt snel weg gaan daar je past echt niet bij de groep" "je hebt bankzitters echt verpest rot op!" "Golddiger" "wtf waarom ben ik hier niet jij bent veel te lelijk voor de bankzitters" de woorden van mijn vader maakte mij uiteindelijk niet zoveel uit, maar zoveel mensen haten mij nu en waarom? Echt geen idee. De woorden raken mij best wel. Ik voel tranen prikken in mijn ogen. Ik loop snel naar de wc toe.

Als ik op de wc ben aan gekomen begin ik te huilen in stilte. De tranen rollen weer over mijn wangen. Ik ben al best lang weg, ik check mezelf nog even in de wc spiegel. Ik draai de deur weer van het slot en ik loop naar Matthy's slaapkamer deur. Ik twijfel even of ik wel naar binnen moet gaan. Ik leg mijn hand op de deur klink en ik druk hem langzaam naar beneden. Ik doe de deur een stukje open en ik kijk naar Matthy. Matthy kijkt op en gebaard dat ik binnen mag komen. Ik sta in de kamer zonder iets te zeggen. De tranen rollen weer over mijn wangen en ik snik een beetje. Ik merk dat Matthy niet zo goed weer wat hij moet doen. Hij klopt even op zijn schoot als teken dat ik op zijn schoot moet zitten. Hij heeft ook wel door dat ik even niet kan praten. Ik loop naar hem toe en ik ga zitten.

Matthy slaat een arm om me heen en met zijn andere hand wrijft hij rustig over mijn hoofd. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Na uitgehuild te zijn kijk ik naar Matthy. "Wat is er?" Vraagt ie. Ik leg het uit over de reacties en dms. Matthy snapt mij en zegt dat hij dat ook in het begin had. "Laat eens de dms zien" zegt ie. Ik knik en ik pak mijn telefoon erbij. Ik ontgrendel hem en open instagram. Ik ga naar mijn dms en laat hem Matthy lezen. Matthy leest een paar dms en klikt op het account. "Het zijn allemaal mensen van maximaal 15 die gewoon jaloers zijn" zegt ie. Ik kijk met hem mee en zie inderdaad dat het jonge mensen zijn. "Ze zijn jaloers dat jij wel met ons om gaat en zij niet" zegt ie. Ik moet een klein beetje lachen door mijn tranen heen. Ik zucht een keer diep. "Dankjewel mat" zeg ik. "Geen probleem, ik snap het heel goed" zegt ie.