Stapelgek

Deel 11

Na even zo te hebben gelegen besluiten we toch maar om te gaan. Het begon hard te waaien. Matthy heeft de picknickmand en het kleedje vast in 1 hand. Met zijn andere hand houd hij mijn hand vast. Het begint hard te regenen maar we moeten nog wel even tot de auto. We rennen hand in hand het strand over. Ik gier het uit. Wij die doorweekt over het strand rennen. Mensen die binnen in een restaurant ons raar aan staren.

Uitgeput komen we bij de auto aan. Matthy zet snel de picknick mand in de auto. Hij gaat op de bestuurdersstoel zitten. Ik zit in de bijrijders stoel. Als hij de deur heeft dicht gegooid leunt hij zijn hoofd naar achter en doet even zijn ogen dicht. Hij heeft een lach op zijn gezicht en ik ook. "Nou beertje dat wa-" begin ik. Hij onderbreekt mij. "Beertje?" Vraagt hij lacherig. "Wen maar alvast aan bijnamen" zeg ik lachend. Hij lacht nog een keer naar mij en start daarna de auto. Hij zet snel zijn bril op en doet zijn gordel om.

We willen net de parkeer plaats van het strand afrijden totdat er wat jonge jongens staan te kijken en te filmen. De jongens staan nu naast de auto aan Matthy's kant. Matthy doet zijn raampje naar beneden. "Hey jongens" zegt Matthy. "Hoi mogen we op de foto?" Vraagt een van de jongens. "Ja tuurlijk" zegt Matthy. Een van de jongens geeft zijn telefoon aan een vrouw. Ik denk dat de vrouw de moeder is van een van de jongens. De jongens gaan naast het raam van de auto staan. Matthy hangt half uit het raam en steekt zijn duim op. "Even lachen naar het vogeltje" zegt de vrouw. Ik erger me nu al aan die vrouw. "Ja gelukt!" Zegt de vrouw iets te enthousiast.

De vrouw loopt naar het raam van Matthy toe. "Ik ken jullie verder niet hoor maar mijn zoon en zijn vrienden zeiden dat jullie heel cool en populair zijn." Zegt de vrouw. Matthy lacht een beetje ongemakkelijk. De telefoon van Matthy die in het houder van de auto zit voor navigatie gaat af. 'Koentjee' zie ik op het scherm staan. "Kan jij even opnemen" vraagt Matthy aan mij. Ik knik en pak de telefoon uit de houder. Ik druk op de groene knop. "Hey koentje" "hey Amy" "wat is er?" Vraag ik. "Omg omg zal dat Koen zijn aan de telefoon" hoor ik een van de jongens zeggen. Ik begin te lachen. "Gaat tie goed daar" vraagt Koen lacherig. "Jaja er staan hier wat fans aan de auto en die hebben door dat ik jou aan de lijn heb" zeg ik. "Ja het is hem echt" hoor ik een andere jongen zeggen.

Ik maak een gebaar dat de jongens naar mijn kant van de auto moeten komen. Ik doe het raam naar beneden en zet Koen op luidspreker. "Koen de fans zijn hier dus je staat op luidspreker" zeg ik. "Hahaha hey jongens" zegt Koen lacherig. Ik zie de jongens met grote ogen naar elkaar kijken. Een van de jongens tikt de andere zacht aan. "Ehm ehm hoi" zegt een jongen. Ik kan wel door de grond zakken van ongemakkelijkheid. Ik hoor dat Matthy het gesprek met de vrouw heeft afgerond en naar mij kijkt. "Komen jullie mee jongens" zegt de vrouw. "Ja doei" zegt een van de jongens tegen ons. Wij zeggen ook gedag tegen de jongens.

Matthy en ik doen onze raampjes weer dicht want het begon naar binnen te regenen. "Zo dat was niet ongemakkelijk" zegt Koen sarcastisch. "Ja die jongens waren helemaal in shock" zeg ik. "Maar wat is er Koen" vraagt Matthy. "We vroegen ons af waar jullie zijn want het regent echt tyfus hard nu" "we zitten nu in de auto en we komen nu ook naar huis" zegt Matthy. "A oké tot zo dan" zegt Koen. "Joe joe" zeg ik. Koen hangt op en ik zet de telefoon weer in de telefoonhouder. Matthy haalt zijn hand door zijn haar en begint met rijden.

Ik staar gedachteloos voor me uit. Ik neurie mee met de muziek. Matthy legt zijn hand op mijn been. Ik kijk snel naar mijn been. Ik wurm mijn vingers tussen de zijne. "Je bent echt schattig weet je dat" zegt Matthy. Ik kijk naar hem. Ik merk dat ik een beetje rood word. "Beertjes zijn ook heel schattig" zeg ik. Matthy lacht naar mij en focust zich daarna weer op de weg. Ik hou een klein lachje op mijn gezicht. Ik staar hem aan.

Zijn heldere blauwe ogen die op een oceaan lijkt. Zijn haar die half voor zijn oog zit. Een hand aan het stuur, zijn andere hand op mijn been. De ruitenwissers die hard heen en weer zwiepen, omdat je anders niks kan zien. Niemand die ons kan horen. Ik kan schreeuwen wat ik wil en niemand hoort het. Ik kan hard met de muziek mee zingen en niemand die het hoort. Behalve mijn beertje, mijn vriend. Die ik in een korte tijd goed heb leren kennen. Waar ik zo verliefd op ben. Ik kan hem niet meer weg denken uit mijn leven. Ik kan me niet eens meer voorstellen hoe het was voordat ik hem heb leren kennen. Moeten we onze relatie al openbaar maken? Nee toch? We hebben nog niet eens een paar uur. Maar die jongens zullen die het online gooien? Ik zucht een keer diep. Ik denk weer veel te veel na.

"Waar denk je aan schat" vraagt Matthy opeens. Ik schrik op uit mijn gedachten. Ik had niet eens door dat ik nog naar hem staarde. "Moeten we onze relatie al openbaar maken?" Vraag ik twijfelachtig. "Schat zolang wij dat niet willen hoeft dat niet. Dit zijn dingen waar je je geen zorgen over hoeft te maken." Zegt Matthy . "Maar die jongens van net dan" zeg ik. "Mhm?" Zegt hij omdat hij niet weet wat ik bedoel. "Gaan die het niet online gooien" "dat word echt niet opgepakt als een paar jongens dat doen. Zolang wij daar geen aandacht aan besteden gaat het goed" zegt Matthy. Ik knik en ik kijk weer op de weg. Wat boeit het ook eigenlijk, Matthy heeft gelijkt. Ik kijk weer uit het raam.

Jaja ik ben weer terug hoor. 1,5 maand niks gedaan hierop maar het is toch wel weer lekker om te schrijven. Vergeet niet te stemmen en een reactie achter te laten want dat geeft mij weer motivatie om door te schijven!