Huzur nedir ? Sessiz bir ormanda yürüyüş yapmak ya da deniz kenarında oturmak . Çoğunuz için huzur sessizlikten ibaret bir yaşam olmalı ama benim için çok daha farklı .
Benim huzurum tehlikenin başladığı yerdir. Ben ceylin Akay 22 yaşındayım. Çocukluğumda kardeşim ile birlikte sokaklara terk edildik . Annemizi ya da babamızı hatırlamıyoruz. Kardeşimin adı Açelya o da 18 yaşında. Ailemiz bizi terk ettikten sonra sokaklarda kendimize ait bir yaşam oluşturduk . Ne kadar zor olsada bir şekilde hayatta kalmayı başardık .
GEÇMİŞTEN BİR GÜN
Yine normal günlerden birinde sokağımıza bağzı adamlar geldi . Bu adamlar bize yardım edeceklerini ve onlarla gitmemiz gerektiğini söylediler . İlk başta kuşkulansamda kardeşimi düşünmek zorundaydım . Onun iyiliği için gitmemizin iyi olacağını ve adamların bize yardım edebileceklerini düşündüm . Adamlara tekliflerini kabul ettiğimi söyledim . İki gün sonra bize bir ev ayarlayacaklarını ve eğitim , sağlık ve yiyecek gibi ihtiyaçlarımızı her ay düzenli olarak karşılayacaklarını söylediler . Çok sevinmiştik . Sokaklarda yaşamaya alışık olsak ta sokaklarda yaşam göründüğü kadar kolay değil . Belki tek yaşıyor olsaydım teklifi kabul bile etmezdim ama bakmam gereken bir kardeşim vardı ve daha çok küçüktü . Okula gidip arkadaşlarıyla oyunlar oynaması gerekirken çöplerden bulduğu kırık ve parçalanmış eşyalardan kendine ev yapmaya çalışıyordu, kışın sıcacık evinde oturup film izlemesi gerekirken ısınmak için bana sarılarak uyuyordu, hasta olduğunda doktora gitmesi ve ilaç alması gerekirken eczane kapılarında ilaç dilenirken insanlar tarafından kovuluyordu . Bunları yaşamasını istemiyordum . Adamların teklifini sadece onun iyiliği için kabul ettim .
Keşke etmeseydim ... dedikleri gibi iki gün sonra bizi almaya geldiler . Bizi siyah bir arabaya bindirip eski bir binanın önüne kadar getirdiler . Bu bina çok eski olmasına rağmen oldukça güzel ve şıktı. Kocaman duvarları , geniş kapıları ve tuhaf pencereleriyle bir köşk gibi duruyordu .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arabadan indikten sonra bahçeyi biraz inceledim ve garip bir şey farkettim . Bahçede bizi getiren adamlar dışında daha bir sürü adam vardı . Bu normal değildi sonuçta bize sadece yardım etmeleri gerekiyordu . Ben bunları düşünürken önümüzdeki adam bizi içeriye doğru yönlendirdi ve geniş bir odaya soktu . Bu oda çocuk odasından çok yurt odasına benzeyen bir yatakhaneydi . Fazlaca yatak vardı ama içeride bizden başka kimse yoktu . Arkamdaki adamlardan biri yavaşça yanıma geldi ve ellerimi yakaladı . Artık korkmaya başlamıştım hem de fazlasıyla . Açelya neler olduğunu anlamadığı ve benim endişelendiğimi gördüğü için ağlamaya başladı . Adam benim ellerimi tutmaya bense ondan kurtulmak için çabalamaya devam ediyorduk . En sonunda adam beni hareket edemeyeceğim bir şekilde bağladı . Hareket edip edemediğimi kontrol ettikten sonra sessiz durmamızı söyleyerek odadan dışarıya çıktı . Adam çıkar çıkmaz açelyaya sakin olmasını söyledim ama hiçbir işe yaramadı . Korktuğu için deli gibi ağlıyordu . Böyle bir 10 dakika geçirdikten sonra odanın kapısı açıldı ve içeriye adamlar girmeye başladı en son giren adam siyah saçlı yaklaşık 30 yaşlarındaydı en çokta o dikkat çekiyordu çünkü anladığım kadarıyla adam patrondu diğerlerine ellerimi çözmelerini söyleyince hemen yerine getirmişlerdi.
