The truth is.
napapadami yung mga tula na nagagawa ko when I felt empty ,
so kung mapanakit man yung mga kinalalabasan ng piyesa , danas ko man o imaginary situation , yung lungkot o sakit
na mararamdaman mo after mong mabasa yong bawat tula yun yung mismong nararamdaman ko .
I found joy in my pen .
pero sa likod ng saya na yon ay ang lungkot at sakit tuwing magsisimulang lumapat ang pluma sa papel na nasa harap ko .
I wrote when I'm not okay ,
I wrote when I felt empty ,
I wrote when I felt so tired ,
That's why pen is my companion .
Satuwing walang taong handang makinig sa mga drama ng buhay ko , nasa tabi lang siya nag hihintay na gamitin ko siya bilang pang langgas sa lahat ng lungkot , naghihintay na dampotin ko siya at gamitin upang magamot lahat ng sakit , Worst thing of being a writer ay yung mababasa lahat ng papel na masusulatan mo but the best thing about being a writer is that you can find your comfort even no body is free to listen , my pen is always free to wipe my tears , so I just put down my phone and start loving my pen .
BINABASA MO ANG
Isang Daang Pahina Ng Luha
PoetryThe truth is, napaparami ang mga tula na nagagawa ko when I felt empty. Kaya kung mapanakit man ang mga kinalalabasan ng piyesa, danas ko man o imahinasyon ko lang, ang bawat lungkot o sakit na mararamdaman mo pagkatapos mag basa, yon din yong mismo...
