Dünya'nın Kuralı

7. Bölüm " Kilit "

Saldırıyorum... Hayır, ben değil... Vücudum saldırıyor. Ben hiçbir şey yapmıyorum. Oysa ki savaşması için sebebi olan benim... Ama bekle. Ben, ben ne için buradayım. Ben neden Cehennemdeyim? Ben buraya neden, hayır.. Neden geldim? Doğru ya. Kılı-!

Cehennem İnfazcısı! Işık ve tüm o his ve güç.

- Kayra! Benimle savaşmak için sebebin olsun yada olmasın... Şunu bil! Senin ile uğraşacak vaktim yok benim! Korkma. Seni öldürmeyeceğim... Sadece-

- Sussana! Sana kaç defa KAPA ÇENENİ DEMEM GEREKİYOR HE! Her şeyden önce yüzünü göster bana. GÖSTER YÜZÜNÜ DEDİM! Karanlıkların arkasında gizemli bir şekilde durmak sence çok mu hava-!!

- Çeh! Sana senin ile uğraşacak vaktim yok dediğimi hatırlıyorum Kayra. Neyse ki kilidin hâla kırılmamış, hatta kırılmaktan uzakmış. Bu işime gelir gerçi. Kader bizi bir daha görüştürecek Kayra.

"Yüksekten inen ışık, korku, dehşet, kan, tanrı, ruh... Yağmur, fırtına, kasırga... Tanrının yarattığı her şey benim ile olsun, BEŞ IŞIK RUHU! KİLİT!"

Ne oluyor. Her yer yine mi karardı. Onun seslerini duyuyorum. Gözüm açık, renkler var ama göremiyorum. Görüyorum ama, ama... Göz kapağım kapanıyor. Bir ıslaklık hissediyorum... Yoğun bir ıslaklık... Bu yine mi kan! Yine nereye geldim.. !!! Cehennem İnfazcısı. Tabii ya! Tanrı, Beş Işık, KİLİT! Kilidimi kırdığımı hatırlıyorum. Yoksa yine mi mühürlüyor. Hahahah. İyi tarafından bakayım ki bu isteklerden kurtulacağım... Kanmış, dehşetmiş, kaosmuş, ruhmmuş... Bunlar kafamdan çıkarsa rahatlarım belkide...

- KAYRA!

- Se- Sende kimsin! Kafamın içi... Ov tabi. Merhaba infazcı...

- Ona karşı çık... Sana güç verebilirim bunu unutma. Sadece kilidi tamamen yok et. O buna engel olmadan!

- O iş çoktan bitti dostum. Kilidi çoktan yedim. Yemedim mi? Yoksa hâla onu yenmek için bir şansım olabilir mi?

- Evet Kayra hâla bir şan-!!! Hey ne oluyor...

Gözlerimin önünde, demir parmaklıkların ortasındaki yarı kırık kilit ışıldamaya başladı. Ne oluyor!!?? Kilit yeniden mi oluşuyor. Tamir mi oluyor. İnfazcı da yavaş yavaş gözden kayboluyor. Yine etraf kararıyor... Islak zemin, kan yavaş yavaş yok oluyor... Gözüme bir daha ağırlık düşüyor... Bu sefer ölmediğime eminim. Ama garip hissediyorum... Cehennemi, o adamı hissedemiyorum...

Yine karanlık... Siyahtan daha koyu... Siyahtan daha siyah... Işığın ve gölgenin olmadığı bir yerdeyim... Karanlık ve yine karanlık...