Buldum mu? (bxb)

3

Kutay yürürken de pembeyi düşünüyordu. Adını soramazdı tabii ki de! O müşteriydi. İlk defa görmüştü. Bir daha da görmezdi muhtemelen. Görmeyeceğini düşünmesinin iki sebebi vardı.

Birincisi o hep gelen müşterilerinden değildi.

İkincisi ise istediği şeyler hiçbir zaman olmazdı.

Çok düşünmek istemedi bunun üstüne. Eve geldiğinde müzik açıp kendi kendine konser verdi. Bunu yapmak aşırı rahatlatıyordu onu.

Ertesi günü de aynı monoton hayatı devam ediyordu.

Ah aslında hayır, devam etmiyordu çünkü yeni bir, bir, bir... devamlı müşterisi vardı artık.

Evet, evet müşteri!

Kutay müşterileri birkaç kere görmüşse onlarla konuşmaktan çekinmezdi. Bir nevi orada dert ortakları gibi hissederdi. Karşısındakinin ne düşündüğü bir muammaydı.

İkinci kez pembeyi görmesiyle bu sefer sipariş alırken daha samimi bir şekilde konuşmaya başlamıştı.

"Merhabalar hoş geldiniz. Sizi dün de görmüş olabilir miyim acaba?"

"Evet dün de buradaydım. Dün aldıklarım gerçekten lezzetliydi. Madem dün geldiğimi hatırlıyorsunuz o zaman ne yediğimi de biliyorsunuzdur."

Yüzündeki muhteşem gülümsemesiyle bu oyuncu tavrı fevkaladeydi.

"Hadi ya! Bir ipucu alabilir miyim acaba?"

"Tabii ki. Hmm bir düşüneyim. Çikolatalı veee şakası yapılan bir şey."

İyi de buradaki çoğu şey çikolatalıydı!

"O zaman siparişinizi hemen getiriyorum."

"Anladınız yani."

"Elbette ki hayır. Sadece tahmin yürüteceğim."

"Bekliyorum."

Biraz düşünmesi yetmişti çünkü hangi ailesiyle birlikte gelen veletler olsa birbirlerine gülüp o şakayı yapardı.

İtiraf etmek gerekirse komik bulurdu. Komik bulmasının sebebi en ufak şeye mutlu olması da olabilirdi.

Ekler olduğunu düşünüyordu. Acaba en sevdiği tatlı o muydu?

Hey hey daha adını bile bilmiyorken bunu sorması çok saçma olurdu. Bir dakika, asıl bunları bilmek istemesi daha saçmaydı!

"Afiyet olsun?.."

"Batuhan ismim. Sizin isminizi alabilir miyim acaba?"

"Kutay."

Kutay şu an çok koyu pembeler içinde kayboluyordu...