•Biz Farklıyız•

Bir Daha Dönmedim

Yemyeşil yaprakların arasında uyandığımda saatime baktım, 06.19 . Bir plan yapmalıydım zamanım kısıtlıydı; öncelikle burayı bana cehenneme çevirenleri bulacaktım, sonra da bizimkileri halledecektim.
Adayı turladım, en minik taşından en büyük ağacına kadar inceledim ama nafile. Adamlardan iz yoktu!
Bundan emin olduktan sonra 3 saat geçtiğini fark ettim. Dün ağlayarak kaçtığım yere geri dönüyordum. Ama bu sefer özür dilemek için değil, intikam almak için. Bu hallere de mi düşecektim? Ama hayat, yapılması gerekeni yapınca bir anlam kazanıyordu; ve ben bunu yapacaktım...
~ ~ ~
Tris- ya da GERÇEK adıyla Diana- uyuyordu, aynı Jack ve Evan gibi. Son kez böyle rahat uyuyorlardı...
• • •
Yapraklardan sıkı bir ipe benzer birtakım şeyler hazırladıktan sonra çok derin olmayan çukurlar kazdım.
Önce Jack'i bağlayıp çukura attım ardından Evan'ı son kez öptüm ve Jack'e yaptığımın aynısını ona da yaptım. Tris'i bağlayıp çukura atacaktım ki uyandı:
"Beatrice, ne yapıyorsun?! Bırak beni!" Diye bağırdı.
"Diana sus, bak her şey yolunda." Diye zırladım.
"Diana mı? Hani bana Diana demeycektin, bende sana Emily demeyecektim? Hani gerçek isimlerimizi değil de bunları kullanacaktık??" Dedi Diana (Tris).

"Sen de sözünü tutmadın dün, ben aptal mıyım niye boş yere söz tutayım?" biraz duraksadım, "Diana bu iş burada bitti. Elveda." tam onu çukura bırakacakken bağırdı, "Bea, nolur dur! Niye ya-" sözünü yarıda kestim.
"YETER DEDİM DİANA! Mızmızlanmayı kes, bu burada BİTTİ!" diye adeta çığlık attıktan sonra diğerleri uyandı.

"Neler oluyor??" Jack habersiz bir şekilde sorup duruyordu.
"Beatrice, aşkım, çıkar beni buradan." diye çığlıklar atıyordu Evan.

"Diana, ben seni çok sevdim ama bunu burada sensiz ve onlarsız bitirmek zorundayım. Keşke bana haklı olduğum halde karşı gelmeseydin. Bir gün anlayacaksın elbet, falat geç olacak. Görüşmemek üzere..." dedikten sonra onu da çukura bıraktım.

Bir kaç saniye onların çırpınışlarını izledim ve sonra arkamı dönüp düz olan denize yürümeye başladım. Arkamdan gelen bağırışlar, çığlıkler beni üzüyordu ama yapacak tek bir şey kalmıştı, gitmek...

Dönüp gittim ve bir daha geri dönmedim.