-WIN BACK into PRESENT- [COMPLETE]

-WBiP PART XII-

Kapag umabot ka na sa Part na to?
Please guys. Support my short stories compilations too..

https://www.wattpad.com/story/57949746?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=Aririku

Read. Vote and Leave any comments. Thank you po nang marami sa support. Love lots. .
--Aririku

-Charm POV-

Wala nang sasarap pa sa pakiramdam na ikaw na ang nagmamayari nang puso nang taong mahal mo.

"Finally nagising ka na din. Tara na nandito na tayo"
Nagising ako sa sikat nang araw na tumatama sa mata ko mula sa labas nang binta nang sasakyan ni Lea.

"Wait. Parang hindi ko pa ata kaya "
Pigil ko sakanya.

"No. Charm kailangan mo siyang harapin . Alam ko hindi madali to pero kailangan mong kayanin. Isang taon na ang nakalipas. It's time to do this."
Hinawakan niya ang mga kamay ko at tumango.

Bumaba kami sa sasakyan at naglakad papasok sa isang memorial garden. Hindi ko alam pero unti unting pumatak ang luha ko.

"Lex?"
Napatingin ako kay Lea sa sinabi niya.
Agad ko rin tinanaw ang babaeng nakatayo may hawak na bulaklak.

"Mukang kailangan niyo rin magusap. Sa sasakyan lang ako antayin kita"
Hinawakan niya ang balikat ko at bumalik sa kinaruruunan nang sasakyan.

Lumapit ako kay Lexie na kasalukuyang nakatayo.

"Hi"
Pagbati ko. Agad naman siyang napatingin.

"Oh Hi."
Bahagya itong napangiti at tumango.agad niyang ibinaba ang bulaklak na hawak niya.

----
Nakaupo kami sa isang bench sa ilalim nang puno. .

"Kamusta?"

"How are you?"
halos sabay naming sambit agad naman kaming napangiti. Tumingin siya sa malayo..

"I'm good. Thanks to you."
Ako na ang naunang sumagot. Tumango lamang siya.

"Lex. Sorry. Hindi na ko nabigyan nang pagkakataong makapagpasalamat sayo. Hindi man lang kita nagawang kausapin after all." napayuko ako .
Nakaramdam ako nang guilt inside. Malaki ang naging kasalanan ko sa taong to.
"I know . Sorry is not enough for all the demages and loses I made for you and for everyone. I'm really sorry" hinawakan ko ang mga kamay niya. Napaluha ako sa lahat nang mga nangyari.

"You know What ? Gustong gusto kitang makausap noon. Gusto kong sabihin How stupid are you to leave Drake . For hurting him , For letting him broke. Pero sino ba ko to say that ? Wala naman akong alam sa naging takbo nang relasyon niyo kaya kahit nakita kong nahihirapan si Drake noon . I Can't blame you for that."
Napatingin ako sakanya. The way she talk walang halong inis o galit akong naramdaman.
"Alam mo ba. Noong sinabi ni Drake na mahal niya ko? Nakaramdam ako nang takot at napuno ako nang mga Pano kung sa isip ko. Pano kung hindi naman talaga niya ko mahal? Pano kung yung Ex parin pala? Pano kung bumalik ka? Pano kung hindi ko mapantayan ang pagmamahal na naibigay mo noon sakanya?"
Napayuko siya. At tumigil magsalita..
Ewan ko pero para akong natameme sa mga narinig ko mula sakanya.
"Yung hirap kung paano ko haharapin ang mga taong pangalan mo ang hinahanap at hindi ako ? Yung pangalan mo ang binabanggit kahit ako ang naroon? Ang hirap pumasok sa isang mundong may isang ikaw na nag.eexist. Napuno ako ng takot. Takot na magkamali. Fear to disappoint them .Takot na baka magising nalang ako isang araw hindi naman pala ako ang mahal niya."
Nakaramdam ako nang guilt. Ganun na pala kabigat ang nararamdaman niya. .
"Gusto kitang sumbatan. Saktan. Pero para saan? una sa lahat This is my Choice to love Drake and accept na hindi magiging madali ang pagpasok ko sa buhay niya" Napayuko siya. Alam kong pinipilit niyang pigilan ang nararamdaman niyang sakit. Agad ko siyang niyakap. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Naramdaman ko rin ang pagtanggal niya.