𝙻𝙰𝚁𝙰

5.BÖLÜM -KORKU

"Önce hayaller ölür, sonra insan."

.

..

"Hadi hazırsan gidelim, bekletmeyelim insanları."

"Tamam 3 dakikaya hazır olurum."

"Geç kalma." 

Diyip odamdan çıkan Eren'e göz gezdirdim. Şuan ne mi oluyordu? Daha ben gerçek ailemi benimsememişken onlar bunu basına yayacaklardı. Aynur hanım beni düşünüp 'istiyorsan yapmayalım.' demesine rağmen biyolojik abilerim buna karşı çıkmış, hemen olup bitmesini istemişti. Bu yüzden hazırlanıyordum. Akşam saat 6'da orada olmamız gerekiyordu. Şuan saat 5.20'du.
Üstüme siyah, kalçalarımdan biraz aşağısında biten bir elbise giyindim. Çok güzel duruyordu. Tabi bunu giyindiğimi annemden başka kimse bilmiyordu. Artık anneme içimden anne diyecektim. Çok iyi bir kadındı bu zamana kadar bana hiç zararı dokunmadı.

Saçımı dalga dalga yaptıktan sonra Hazırdım. Ayağıma siyah topuklu ayakkabı giydikten sonra hazırdım. Çok güzel olmuştum. Elizabeth gelse bin basarım yaniii o derece.

Aşağıya indiğimde herkes beni süzmeye başladı. Aynur hanım gururlu bir şekilde bana bakıyor, babam ise gülücükler saçıyordu. biyolojik abi tayfası ve Eren göz deviriyordu. Aras abi konuşmaya başladı.

"Üstüne başka bir şey giyin. Böyle dışarıya çıkamazsın. Orası senin gittiğin pavyonlar değil. Şimdi çık ve üstünü değiştir, öyle gel."

Nedense kendimi değiştirmek için zorunlu kılmış gibi arkamı döndüm.  Yürümeye başlarken konuştum.

"Ben özür dilerim, bir yanlışım olduysa. Hemen geli-"

sözümü babam yarıda kesti.

"Benim kızım istediğini giyecek, kimse de buna karışmayacak. Kardeşinle düzgün konuşmayı öğren! Ben sizi böyle yetiştirmedim. Kadınlara nasıl davranılması gerektiğini yeterince öğrettiğimi düşünüyorum. Benim kızım istediği şekil giyinebilir. İsterse bikiniyle gitsin, yine de karışamazsınız! Anlamışsınızdır diye umuyorum. Şimdi gitmemiz gereken bir parti var. Kızımın partisine geç kalmak istemiyorum. Düşün önüme!"

Diyip sol tarafına beni sağ tarafıma annemi alıp belimizden tuttu. Dışarıya çıktığımızda, babam benim onların arabasına binmemi istediği için babamlarla gidecektim. Arabaya bindim. Sürücü sürüyorken bende annem ile babamın ortasında oturuyordum. O kadar iyi bir anne baba ya sahiptim ki, beni koruyorlardı. Vardığımızda bütün kameralar odak noktamıza girmişti. Babam bana bakıp

"Hazır mısın?"

Dediğinde bende

"Olmasam da inmek zorundayız."

Dedim. Böylece arabadan inmiş olduk. Babam yine aynı şekilde annemle beni tuttuğunda içim huzurla doldu. Sanki baba sevgisini yaşıyormuş gibiydi. Baba sevgisi o kadar güzel bir şeydi ki anlatamıyorum bile. Parti bahçe gibi geniş alanda yapıldığı için bahçedeydik. O kadar çok insan var ki hepsinin yüzlerini hatırlamıyorum. Annem beni en yakın arkadaşı olan Hande ablanın ailesinin yanına götürdü. Hande abla ve onun eşi olan Demir abi ve benden 1-2 yaş büyük gözüken oğullarının yanına götürdü. Tanıştırmaya başladı.

"Bu Hande ablan, tanışmıştınız. Bu da Demir abin, Hande ablanın kocası. Bu ise Hande ablan ve Demir abinin oğlu Boris, 18 yaşında Ilgaz Anadolu lisesinde okuyor."

Ailemin bir okul sahibi de olduğunu öğrendiğime göre belki beni o okula aldırırlar ve ben istediğim zaman gitmemezlik yapabilirim. Ne güzel lan!
Borisle el sıkıştıktan sonra elimi geri çektim. Türktü ama yabancı isim koymuşlardı. Belki de yabancılara karşı bir ilgi duyuyorlardı. Bizi Boris ile yanlız bıraktıklarında ikimizde sessiz duruyorduk. En sonunda Boris konuşmaya başladı.