𝙻𝙰𝚁𝙰

6. BÖLÜM -YALANCI

"Soğuk kalpten sıcak söz çıkmaz."

...

"Evet hazır mısınız sevgili kızınızı tanıtmaya, tanıtmadan önce herkesin bilmesi gereken bir gerçeği daha söyleyeyim size hazırsanız!"

dediğinde streslenmiştim, ne diyecekti? Hakkımda önemli olan ne vardı?
Kürsüye çıkıp indirmem lazımdı onu.
Abiler ordusu bir bana bir kürsüye bakıyordu.
Göz yaşlarımı silip kürsüye koştum, çıkmamla Melih'in konuşması bir oldu.

"Ne oldu herkese rezil olmaktan mı korktun? Azıcıkta sen ol. O kadar salaksın ki abinin ölümüne sebep oldun bir yanlış anlaşılma için. Ayrıca bana yaptığın muameleyi asıl benim sana yapmam lazım, söylesene Lara herkese beni aldattığını, başka adamla yattığını. Hadi!"

Ne saçmalıyordu bu! Herkesin önünde beni rezil etmek için öyle bir yalan uydurmuştu ki! Yapmadığım şey üzerine kutlamamda iftira atılıyordu bana.

"Ne diyorsun be sen! Takıntılı pisliğin tekisin, bana yaptıklarını ben yapıyormuşum gibi yalan atma sakın! Seni pişman ederim."

Dediğimde güldü ve yanıtladı.

"Ne o abinin ölümüne sebep olduğun gibi benimkine de mi olacaksın. Duydunuz beni ap açık tehdit etti, eğer bir gün ölürsem sebebi Laradır!"

"Saçmalamayı kes! Bıktım senden, beni rezil etmeye çalışma çabandan. Senin hiç mi utanman yok? Seninde kız kardeşin var, böyle iftira atarak haklı çıkamazsın!"

"İftira mı! Gerçekler üzmesin seni, doğru ya nasıl üzsün sen altında inlerken zevk almışsındır."

"Sana düzgün konuş dedim! bir daha uyarmayacağım seni bunu senle sonra konuşacağız git buradan, pislik!"

"Yazıklar olsun sana!"

Derken gözlerini yalandan doldurmuştu yine, sahtekar yüzsüz! Herkesin ayıplar şekildeki nidaları yükselmeye başlamıştı ve Melih Çıkışa gülerek gitmiş amacına ulaşmıştı.

Benim mutlu olmama izin vermeyecekti.
Abimlerin kınayıcı ve alaycı bakışları karşısında ezilmiş, Aynur Hanım ve Ayvaz Bey'in bakışlarında ki hayal kırıklığını görmüştüm.

Etrafta ki herkes gitmeye başladığında dalon boşalmış, aile olarak kalmıştık.
Direkt birşey söylemeden gidecekken, sataşmaları durmadı.

"Ben demiştim, aynı bok diye! Baksanıza utanmadan birde abisinin ölümüne sebep olmuş, yazık bir insanın canına sebep oldun!"

derken gülüyor, çok bilmişlik taslıyordu. Bu evden gidecektim, bir tolunu bulup gidecektim. Çıkışa doğru ilerlediğimde Aynur Hanım ve Ayvaz Bey beni durdurup konuşmak istemiş fakat evde olursa toplu bir şekilde konuşmanın iyi olacağını söylemişti, sanmıyorum ama neyse.

Eve geçmiş herkes koltukta oturuyor başlarında Ayvaz Bey ve Aynur Hanım oturuyor ve beni bekliyorlardı. Alaycı bakışlarına aldırmamaya çalışsam da üzülüyordum. Aynur Hanımın konuşmasıyla gözler ona döndü.

"Anlat hadi kızım, yalan de!"

"Ne yalan desin anne, baksana birden Borisle dışarı çıkmalar daha ilk günden. Belliydi bu potansiyelde olduğu. Yazık acıyorum sana."