𝙻𝙰𝚁𝙰

7. BÖLÜM -PARK

...

Uyandığımda kapıdan seslerin gelmesiyle yine uykumdan olmuştum, hiç bir şekilde kurtulamıyorum şu lanet sesten!

"Oğlum kız her defa girmemizden kapıyı kilitlemiş!"

"Neyse bağıralım en azından yine uyanmış olcak."

sen sen çok zekisin!

Ayağa kalkıp üstümü giyinmiştim, saçımı tarayıp kirpik kıvırıcısıyla kirpiğimi kıvırmış dudağıma da çilekli gloss sürmüştüm.

Kapıyı açmamla üstüme yığılmaları bir oldu.
Şaka değil, şuan en altta ben olmak üzere yere yığılmıştık. Aras'ın ayağa kalkmasıyla herkes teker teker ayağa kalkmış, en sonunda da benim kalkmamla hepsine sinirle bakıyordum.

Sinirlendiğinde maymuna benzediğini söylemiş miydim?

İç sesime göz devirdikten sonra hepsine 'Ne baktın kardeş?' dermiş gibi bakıyordum.
Batın'ın konuşmasıyla başımı Batın 'a çevirdim.

"Şey biz biraz birbirimizi tanımak için dışarıya çıkalım güzel bir mekan var oraya gider, konuşur sohbet falan işte."

"Şey yanlış anlamayın ama daha ilk geldiğimde bana hayat kadınıymışım gibi davranan abilerim şuan benle tanışmak mı istiyormuş? Teşekkür ederim teklif için ama ben bana söylenenlerden sonra sizle anlaşamam. Size derdimi anlatmam da sizi affettiğimden değil, kendimi o yalandan kurtarmak içindi. Şimdi çıkar mısınız odamdan?"

Hepsinin yüzü düşmüştü, arkalarını dönüp giderken Eren'in üzgün bakışlarıyla göz göze geldik. Hepsi çıktıklarında yatağa atmış düşünüyordum.

Benim suçum yoktu, bana hayat kadını gibi davranmaları tek benim değil bir başkasına da yapılmaması gereken bir hareket. Kendimi düzelteceğimi söylemiştim, kimse beni artık o saf duygusal kız olarak göremeyecek. Çünkü bugüne kadar kırılmış ve sabrım tükenmişti, yeni hayatımla birlikte huyumu da değiştirmiştim.

Artık eski Lara değil, yeni Lara karşınızda.
Abilerimi uzun süre affetmemeyi düşünüyorum. Yataktan kalkıp aşağıya indim, yemek masasına oturmamla annem, babam ve Eren 'günaydın ' demiş, abimler ise seslerinin hiç duyulmayacağı bir şekilde 'Günaydın' larını iletmişlerdi.

Karnım doyduğunda masadan kalkıp odama çıktım. Üstüme beyaz tişört altıma siyah jean pantolonumu giymiş, çilekli gloss ve rimelimle güzel yüzüme güzellik katmıştım.

Aşağıya inip hiç birine bakmadan kapıdan çıktım. Biraz gezmek istiyordum evde çok sıkılmıştım.
Otobüse binip eski evimizin orda durmuştum. Burada ki parkı özlemiştim, hiç özleyeceğimi sanmadığım bu mahalleyi de özlemiştim. Parka girmiş banka oturmamış yayılmıştım resmen.

Çüş çüşş! Kibar ol biraz hayvan.

Sanane be. Bir müddet telefonumla ilgilendikten sonra bişeyler atıştırmak istemiştim, ayağa kalkmamla başımın dönmesi ve gözümün kararmasıyla ayakta boş boş duruyordum. Gözlerimi açtığımda düzelmesiyle yürümeye başlamıştım, markete girdiğimde abur cubur ve cips kola aldıktan sonra parka geri dönmüş yerime oturmuştum. Park boştu ve rahattım o sırada yine o 3'lü grubu görmemle göz devirdim. Hiç fark etmemişim gibi kolamı açıp cipsten ağzıma attım, kolamıda yudumlayıp banka geri koydum. Karşıma oturmuş 3'lüler dik dik bana bakıyordu, içimden 'tövbe tövbe açıkta bir yerim mi var sanki?' diye düşündükten sonra boşluğuma gelmiş üstümü kontrol etmiştim. Üstümde kıyafetlerimi görmemle derin bir oh çektim.

Ee daha niye bakıyordu bu hem sapık hem mafyacılık oynayan 3'Lüler? Arkamdan ses gelmesiyle arkama döndüğümde o kızı gördüm. Çakma mafyadan kurtardığımız kızı.