A SECOND CHANCE

CHAPTER 27

Noon pag ganito ka close ang nobya at ang kaibigan ay hindi niya mapigilang magselos pero ngayon ay wala siyang nararamdaman na selos sa katawan.  Kaya nagkunwari na lang siyang tulog ng silipin siya ng dalawa.  Sumakay na ang nobya at pinaandar ang sasakyan ng makapagpaalam sa kaibigan.  Nakita pa niya ang kaibigan na nakatayo habang sinusundan ng tingin ang papalayo nilang sasakyan.  Dinala siya ni Tammy sa kanyang condo. Nagmulat siya ng mga mata ng maramdaman ang mahinang tapik nito sa mukha niya.

"Hon, we're here." 

Tinitigan niya ang maganda nitong mukha at pagkatapos ay niyakap niya ito ng mahigpit.  Nagulat man ay gumanti ng yakap ang nobya.  Nakaramdam siya ng awa sa nobya ayaw niya itong saktan.  Ilang minuto din na nasa ganoon silang sitwasyon ng kumalas ang nobya. 

"What was that for?" naguguluhang tanong ni Tammy sa nobyo. 

"I just miss you." sagot niya dito.  Inosente naman na ngumiti ito. Hindi niya itong kayang saktan wala itong ginawang mali sa kanya.  At alam niyang mahal na mahal siya ng nobya.  Tinitigan niyang muli ito at pagkatapos ay inakay ng papasok ng unit.  Pero sa isip niya kailangan na ng nobya na malaman ang tunay niyang nararamdaman ayaw na niyang patagalin pa ito kasi habang tumatagal ay parang feeling niya niloloko niya ang nobya at ang sarili. Hahanap na lang siya ng tiyempo para kausapin ng masinsinan ang nobya.

"Hon, wake up." mahinang bulong ni Tammy sa kanyang tenga.  Pero ayaw niyang imulat ang kanyang mga mata.  Inaantok pa siya.  Kagabi ay hindi siya makatulog dahil sa naisip kung papaano sasabihin sa nobya na nagbago na ang kanyang nararamdaman dito na hindi ito masasaktan.  Naramdaman niya ang halik nito sa kanyang labi.  Nagmulat siya ng mga mata. Isang nakangiti na Tammy ang bumungad sa kanya. 

"Breakfast is ready." sabi pa nito at hinila na siya.  Napilitan siyang bumangon.  Habang kumakain ay napansin niya ang nobya.  Parang may gustong sabihin.

"Tam is there anything you want to talk about?" tanong niya.  Tinitigan niya ito pero hindi ito makatingin sa kanya.  "Is there something that is bothering you?"  Kilala niya ito pag may gumugulo sa isip.

Tammy cleared her throat and felt nervous na hinawakan ang kanyang kamay at nagsalita.
"H-hon, Correct me if I am wrong but don't you think that it is about time that we were settled already....What I mean is we are both stable and responsible so don't you think now is the right time to start a family?  What are your thought about it?"

Nahila niya ang kamay na hawak hawak ng nobya at tiningnan ito ng maigi.  This is the first time in their three long years relationship na nagpapahiwatig ang nobya.  He did not know how to answer her.  Maybe if he had previously known that he had a son or if he did not meet his ex wife, he would gladly answer her right now.  He could have been a happy man right now.  But this was not the case because for the first time he felt confused about this relationship.  He had to bite his tongue so that he would not say the wrong things in that moment in time.

"Oh please dont get me wrong hon.  It is just that I care about you.  I'm sorry. Just forget about it." hinging paumanhin ni Tammy sa boyfriend.  But she felt pain inside her when she saw Aldrin's expression as this was not what she expected from him.

"No, Tam  dont feel sorry.  Maybe I am the one who should ask your forgiveness.  To tell you the truth, there are so many things happening in my life right now and my head is all over the place. I apologize for neglecting you.....

Tammy put her finger to his lips and looked at him lovingly.
 
Aldrin gazed at her and he realised just how much she cared about him.  It pained him to think how he could break her heart if he told her the truth.  He already felt guilty by thinking how to break up with her.