Baby×Taekook ✓

Special Episode 4💜

Kızlar 27  yaşında

°°°

"Jeongguk?"

İçeri yorgunlukla girip aşkımın adını seslendiğimde cevap gelmemişti.

"Aşkım, nerdesin?"

Evi gezmeme gerek kalmamıştı, salonda koltuğa kıvrılmış uyuyordu. Ellerimi yıkayıp yanına tekrar gelmiş, kollarının arasına girmiştim, uyanıp bana iyice sarıldı.

"Ne zaman geldin, içim geçmiş."

"On dakika oldu olmadı aşkım, yorgunsun, uyu."

"Danbi'yle Byeol gelecek."

"Daha gelmelerine var, uyuyalım hadi."

"Taehyung, kızıma yemek yapacağım daha."

Mızıldanıp dudaklarını büzdüğünde kıkırdayıp yüzünün her bir köşesine bastırdım dudaklarımı.

"Tanrım, doyamıyorum sana, niye?"

"Yirmi yedi yıllık evliyiz, niye acaba, sen düşün bir de."

"Oldu mu o kadar, benim için her gün ilk günkü gibi de."

"Isırırım seni şapşal, beni delirtmek mi istiyorsun acaba?"

"Hiiç işim olmaz."

Burun kıvırıp beni kolları arasına tekrar çekmiş, saçlarıma uzun bir öpücük bırakarak soluklanmıştı.

"Dasom da evlendi, evimiz çok sessiz, inanamıyorum hâlâ."

"Biz miydik gerçekten, bebeklerimizi evlendirmeyiz diyen? İkisi de gitti işte, kendi ailelerini kurdular."

Mırıldanmamla birkaç öpücük bıraktı yüzüme. O beni öptükçe daha da mayışıyordum.

"Hadi kalkalım cidden sevgilim, damadımla kızıma yemek yapmam gerek."

"Halbuki otuz yıl önce çay yapmayı bilmiyordun. Jeongguk, zaman ne çabuk geçmiş."

Dudaklarını dudaklarıma bastırıp kısaca öpmüş, geri çekilip gözlerimin içine bakmıştı. Yemin ederim, bir zerrecik dahi eksilmemişti sevgim, hâlâ aynı aşkla bakıyorduk birbirimize. Hatta yaşımız geçtikçe daha çok kenetlendik, hastanenin içinde bile ayrılmıyorduk birbirimizden.

"Zaman acımasız, ama yeminler olsun ki hayatım bundan daha güzel olamazdı. Tekrar dünyaya gelsem, yine aynı hayatı yaşamak isterdim. Taehyung, sen nimetsin, erkektin ama bana canımızdan iki evlat verdin, ikisi de birbirinden güzel. Babalığı en güzel şekilde tattım, otuz yıldır hayatımdasın, bir otuz yıl daha kalman için her şeyi yaparım. Beraber çok şey yaşadık, ayrıldık, barıştık, ağladık, güldük, sevdik, sevildik, günlerce seviştik, birbirimize sokulup uyuduk, kızlarımızla ilgilendik, onları büyüttük, evlendirdik. Zaman bize çok hızlı geçmiş gibi geldi çünkü tüm bunlar bizim için çok güzel anlardı. "

" Jeongguk, hiç gitmeyelim birbirimizden, hiç ayrılmayalım, sensiz ne yaparım ben? "

Boynuna sokulup derin nefesler alıp verdim, otuz yıldır her daim burnumun ucunu sızlatan kokusu ciğerlerimi doldurdu, huzur buldum.

" Gitmem, Jeongguk kim ki sensiz? Manası ne? Niye var? Hiçbir yere gitmem hem de. "

Biraz öpüşüp koklaşmış, ardından koltuktan sonunda kalkabilmiştik. Kızımıza yemek yaparken bir yandan da iki hafta önce evlenen Dasom çileğimizin dedikodusunu yapıyorduk.

Çileğimize, Danbi'nin düğününde evlenme teklifi eden adam gitmişti. Aldatmıştı kızımızı, berbat günlerdi gerçekten. Dasom sürekli ağlıyor, kendisinde kusur buluyordu, biz de sürekli onun başında sorunun kendisinde olmadığını anlatmaya çalışıyorduk. Biz artık baş edemediğimizde Hoseok'u çağırmıştık. Oldukça sinirli bir şekilde gelmişti ve Dasom'u kollarından tutup sertçe sarsmış, gözlerine daha önce bakmadığı bir sinirle bakmıştı.