"Alacalı Ala küçücük canın var onu da bu aç aslanın önüne bırakıyorsun."
Medar uğursuz bir şehirdi, Ala Safir Rima ise bu şehirde yaşıyordu.
Ve bu şehirde yaşamanın bir bedeli vardı.
Ala Safir, yalnız kaldığı şehirde geçmişiyle yaşamak zorundaydı.
T...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
instagram: zynepguvercin
twitter: zeynepguvercin_
spotify: mitolojik.biri (dönence için liste var)
🌙
Çünkü sevgi denen şey, bir ağaca benzer. Kendiliğinden yetişiverir, köklerini bütün benliğimize salar. Anlaşılmaz yani şudur ki, bu sevgi ne kadar körse, o kadar da inatçıdır. Akıl, bilinç gibi şeylere sahip olmadığında da inadına güçlenip sağlamlaşır.
Notre Dame' ın Kamburu, Victor Hugo
🌙
Olmuşa ve ölmüşe çare yok diye bahsedilen noktada kalbimden koparak ölen parçaların bir çaresi yoktu artık. Kendimi herkesten korumak için dört bir yanımı saran tuğlalardan duvar örerken bir kişiyi içeri almıştım şimdi o benden uzakta köşede bana arkası dönük otururken, ben hançeri sapladığı göğsüm ona dönük oturup bana yüzünü dönmesini bekliyordum.
İç çekerek oturduğum yerde kafamı geriye yatırıp gözlerimi kapattım. Salıncak paslanan demirin gıcırtısını duyurarak sallanırken ses rahatsız etmiyordu dikkat etmediğim sürece duymuyordum da duymayı istediğim tek şey yağmur sesiydi ve bugün o günlerden biriydi. Yağmur fırtına yaratacak şekilde değil insanın içini huzurla dolduracak bir güzellikte yağarken damlalar içine sığındığım üzeri kapalı salıncaktan dolayı bana dokunmuyordu.
