"Yes, I would."
If your life ended tomorrow, would you be proud of what you left behind?
_ _
Will I be proud? Will I be happy? Yan lang naman ang paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko.
Bakit? Bakit sa akin pa 'to napunta?
Nakakainis. Oo, Sobrang nakakainis. Kung kelan nasa tamang edad ka na, dun ka naman pagbabawalan.
Bakit ako pagbabawalan? Simple lang. I'm about to die. Four months ago, nahimatay ako sa may LRT. Dinala ako sa ospital. At dun sa ospital na yun, dun na ako nanirahan for this past few months. Anong sakit ko? Cardiomyopathy. It is an abnormality of an heart muscle. It makes it harder for my heart to pump blood. Worst, cardiomyopathy may lead to heart failure.
Nakakainis. I just turned 18 then naharap ako sa sakit na to. I'm about to enjoy the life given to me. Pero bakit ang unfair?
Andito ako ngayon sa roof top ng garden para makalanghap ng simoy ng hangin.
Dumungaw ako sa baba, nakita ko mga bata na naglalaro. Kailan? Kailan kaya ako magiging malaya katulad nila.
I'm afraid na baka bukas, bawiin na ako ni Lord.
Nakakadepress dito sa hospital. Wala man lang akong magawa. Napakaboring. Palagi nalang akong nanunuod ng TV. I wanna do something. Something na maeenjoy ko.
"No. You're not going out."
Curious? Thats my mom. I asked her if pwede akong lumabas.
"Mom kaya ko na pong alagaan ang sarili ko. Wala po ba kayong tiwala sakin? Aalagaan ko po sarili ko. Pangako."
"Hindi pwede, Avery. Bawal kang mapagod."
"Alam ko naman po yun mommy. Hindi naman po ako magpapagod eh. I willl take care of myself."
"Hindi padin ako papayag."
"Mommy nagsasawa na po ako dito sa ospital. Four months na ako dito mommy. Miss na miss ko na yung labas. Miss ko na magmall. Mommy, miss na miss ko na. Payagan niyo naman po ako oh? Gusto ko po maenjoy buhay ko. Bago pa man ako kunin ng Panginoon."
And with that drama, pinayagan ako ni mommy. >:)) But of course may condition. Hanggang 5 pm lang ako. Oh Shoot! 2 pm na. I should get dressed.
--
"Avery, take care."
"I know mom. Byee! Thanks for this!"
And with that, I smell freedom.
Hm. Speechless ako. Ang ganda. Sobra. Namiss ko to.
Unang pinuntahan ko, timezone. Shoot namiss ko talaga to!
Nagbasketball ako. Nag Love and Berry ako, nag guitar hero ako. Then I played the crane thingy. Sobrang saya.
Nung nakaramdam na ako ng kaunting pagod, napagdesisyunan ko nang kumain. Since 4:30 naman na. I have 30 mins. to enjoy this freedom.
Mage-elevator na sana ako nang ang daming nakapila. Buti nalang merong elevator sa kabilang side. Dun na nga lang ako. :))
May kahabaan din ang pila at nang ako na ang sumunod, pumasok ako at biglang may pumasok na lalaki at agad agad na klinose yung sa elevator.
"Hoy loko ka! Wala ka sa pila!" Sigaw ko sa lalaki.
"Luh miss ano problema mo?" Saad niya sakin.
