I won't give up on us.. Ronks lovestory

hoofstuk 7..

NYMPHANDORA

Drie dagen nadat ik Remus voor de laatste keer heb gesproken mag ik uit het ziekenhuis. Ik heb ook een uitnodiging gehad van Alastor voor de 'begravenis' van Sirius. We gaan volgens mij gewoon kort over hem praten en een minuut stil zijn en daarna heel veel drinken. Die 'begravenis' is morgen avond in Grimboudsplein. Remus zal daar vast ook zijn. Remus.. mijn haren veranderen van roos weer naar bruin. Ik zit alleen op mijn kamer op mijn bed en staar voor me uit. Remus.. Ik hou van hem. En hij van mij. Pff.. Waarom wilt hij dan niet dat we samen zijn? Er wordt zachtjes op de deur geklopt. "Lieverd?" Hoor ik mijn vader zachtjes zeggen als hij de kamer binnen komt. Hij gaat langs me op bed zitten en slaat zijn arm om me heen. "Hoe voel je je?" vraagt hij en ik haal zachtjes mijn schouders op. "Valt wel mee." Het blijft even stil en hij geeft me een kusje op zijn voorhoofd. "Je blijft altijd mijn klein meisje." Zegt hij en ik glimlach zacht. "Pap. Ik ben 24." zeg ik en hij haalt zijn schouders op. (Ze is toch nu 24, toch. Ik bedoel ze was 25 Jaar oud toen ze stierf..) "Dus..." Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en zucht. Hij pakt mijn hand vast en we blijven zo even zitten. Niemand zegt wat. "Ik ga terug naar onder. Naar je moeder. Roep maar als er iets is." Zegt hij daarna en ik knik. Als hij de kamer uit is leg ik me neer en val niet veel later in slaap.

De volgende dag ga ik weer werken en 's avonds verdwijnsel ik naar Grimboudsplein nr 12. Ik loop door de gang naar de keuken toe tot dat ik opeens weer over die stomme paraplu bak val. Sirius moeder begint te schreeuwen en ik zucht. Remus komt naar me toe gelopen en helpt me recht. "Alles oke?" Vraagt hij en ik knik. "Wacht even." Zegt hij en probeert de gordijnen voor sirius moeder's portret toe te doen. Als het hem gelukt is komt hij weer naar me toe en kijkt me bezorgd aan. "Je haren." Zegt hij zacht en ik pak een lok vast om te kijken welke kleur het heeft. Bruin. "Het is niet zo erg." Zeg ik en we lopen verder naar de keuken.

"Heey." Zeg ik als ik de keuken binnenkom en ik zie de Wemels, Alastor, Romeo, Perkamentus, Anderling en nog een paar andere mensen van de Order. "Goed. Iedereen is er?" vraagt Perkamentus als Remus en ik gaan zitten, langs elkaar en Alastor knikt. "Vandaag zijn we bijeengekomen om afscheid te nemen van Sirius Zwarts. Een goede vriend, zelfs familie voor sommige onder ons." Zegt Perkamentus en ik staar naar mijn vingers. Iedereen zegt om de beurt iets over Sirius en als Remus aan de beurt is kijk naar hem. Hij zegt wat over vroeger, toen ze op Zweinstein zaten. Hij heeft tranen in zijn ogen en ik pak zijn hand vast. Als ik aan de beurt zeg ik wat over vroeger. Als iedereen aan de beurt is geweest houden we een minuut stilte. Tijdens de minuut stilte blijf ik Remus hand vasthouden en hij knijpt er soms zachtjes in. Na de minuut stilte staat iedereen op en lopen we naar buiten. Buiten blijven we voor het huis staan en begint iedereen zachtjes te fluisteren. Ik zie Remus alleen staan en loop er langzaam naar toe. "Tops.. nee, alsjeblieft." Zegt hij en ik knuffel hem. "Shh.. " fluister ik en kijk hem recht in de ogen aan. "Tops. Ik ben te gevaarlijk, te oud." Zegt hij maar ik reageer niet. Ik aai hem over zijn wang en zucht diep. We blijven zo een hele tijd staan en daarna verdwijnsel ik naar huis.

Heeuii..
Oo.. Ik heb aan dit stuk de hele dag plus een beetje van gisteren aan dit hoofdstuk gewerkt. Hopelijk is ie een beetje goed.. ;D

Grtjs PotterHeadK4Ever..