Little Quarantine

07

Months have passed and my relationship with AC got better than before. Wala na ang awkwardness between us. Hindi na rin sila nakatira sa amin mask they've found a new house. Kaso nga lang ay lumipat sila sa province nang mama niya.

Hindi siya nag transfer ng school since modular lang din naman kami. We constantly talk with each other about school but mostly kung anong topic lang. Masasabi kong masaya siyang kausap and my feelings for him grow further than it was.

Pagkausap ko siya para bang may kung ano akong nararamdaman. Ito na na 'yong sinasabi nilang "A butterflies in my stomach"? Pero ganun nga ang nararamdaman ko. Sobrang saya ko pagkausap ko siya. May inis minsan pero hindi 'yong inis na nararamdaman ko sakanyan dati kun'di ang inis na para akong kinikilig.

"Ate, para kang tanga d'yan. Ganyan ka ba talaga kiligin? Sabagay si bayaw, I mean Kuya AC 'yan, malamang kikiligin ka." Nang-aasar na saad ng kapatid kong pinaglihi sa kabute. "Sana all kausap ang crush niya" may pang-aasar na ngisi pa, kainis.

Another months have passed and graduation day na namin. Sobrang saya ko kasi finally mag ka college na ako. Goodbye highschool life, hello college life.

Nagkaroon naman ako ng parangal. Unfortunately, hindi ako ang class valedictorian kasi may panirang lalaki. Kidding aside, si AC ang class valedictorian while I'm the class salutatorian. And iyong best friend ko ay ginawa na namang issue ang bagay na iyon.

" Hey girl! Couple goals yarn?" Kinikilig pang saad niya with tampal pa sa braso.

"Hey girl. Alam mo bang ang sakit ng tampal mo? Ikaw kaya tampalin ko?" may pabirong inis na sabi ko.

" Kasi naman, for the goals talaga kayo. Yieee, sana lahat may—"

"Sana lahat may ano?" napa irap ako dahil sa boses na iyon.

" Hi AC. Wala naman hehe. Sige na, bye. Enjoy my friend" may pakindat pa siya.

At here I am, naiwan kasama ang lalaking ito. Actually, I'm kinda kinikilig, joke. Pero, totoo talaga. I don't know what to do so I look back and smile at him.

" Hi, nice to see you again" I said while looking at him. And men, ang pogi. Ang ganda ng mga mata niya, ng ngiti niya, at ng— " I know ang pogi ko and you don't have to let me know, will pwede naman, na gusto mo ako" he said while smiling showing his cute dimples. Nakakakilig, I mean, girl what the!!

" Wow grabe namang pagbubuhat ng sarili mong baking ang ginagawa mo"

" Kasi naman baby, grabe ang titig mo sa'kin. In love na in love ka kung tumingin" he said while laughing. " Are you in love with me?"

Oo, matagal na. Ngayon mo lang naisip? Tsk, mahinang nilalang. " Grabe talagang self confidence na 'yan. Hinay hinay lang baka ikaw ang ma in love sa akin" I said while laughing.

"Matagal naman na akong na in love sa'yo. Nasabi ko na nga sayo, manhid ka lang"

"May sinasabi ka?" May binulong ata siya pero hindi ko narinig kasi nagsisimula na ring mag-ingay didto sa gymnasium ng school namin.

" Wala po Ms. Salutatorian, baby." Wow, naman, grabe talaga. " I said na let's go na since mag start na ang program" he said  with a smile on his lips.

The program started and I'm in cloud nine right now. I mean, everyone of us. I can see in my classmates, batch mates faces the smile and happiness na maka graduate ng highschool.

Isa't-isa kaming tinawag lahat para tumunggap nang amin dimploma't parangal. Habang kinakabit ni nanay ang mga medalya aking natanggap, may ngiti sa labi niya.

" Sobrang proud ako sa iyo 'nak. Kami ng kapatid mo, lalo na ang tatay mo" naiiyak pa siya habang sinasabi niya ang mga katagang iyon. Naiiyak na rin ako pero hindi pwede, mag speech pa ako mamaya. Dapat maganda ako.

'Tay, kunti nalang, makakapag tapos na ako. Sana proud ka sa'kin. Miss ka na namin.

The program goes on at tinawag na ako para mag bigay ng speech. " This ends our highschool journey. May all of us finds the happiness once we enter or college life. Again, congratulations everyone" I end my speech.

I left and habang pabalik ako sa aking pwesto ay nakita kong naka tingin sa akin si AC habang may supil na maliit na ngiti sa labi and I smiled at him too.

And it's AC's turn to give his speech. He looks nice there. I smiled at him when I turn his gaze at me. " To everyone, this marks the end of our highschool life. Thank you for making my highschool life happy" at naghiyawan ang mga kaklase namin.

Mayroon pang nag sabi nang ' I love you pare' 'You complete my life too' and madami pang iba. Natawa na rin ako kasi ma mimiss ako ang ganto. " And lastly to my special person, thank you and sana payagan mo na ako."

Nagsimula na naman sila sa kantyawan. Sinisigaw ang pangalan ko at may fandom name pa. Ako nalang ang nahihiya pero kinikilig din hehe. " Congratulations everyone and good luck to our college life" he said to end his speech.

Natapos na rin ang graduation program namin at kaliwa't kan ang picture taking ng lahat. Naka pag picture na rin kaming magkakaklase and may nag-iyakan pa. Pero natural na iyon kasi kahit sa maikling panahon naging pamilya na rin ang turing namin sa bawat isa.

Back to picture taking. Nakakuha na rin kami ng picture namin nila nanay, mama ni AC at kapatid ko. Pati na rin ang best friend ko ay meron na rin at umiyak pa ang gaga eh magkalapit lang namin kami ng bahay.

While taking pictures, AC is there looking at us and nakita iyon ng best friend ko, tsk. " AC, picture kayo ni CL. Bilis!" pinagtulakan pa niya ang tao. Walang hiya talaga ang babaeng ito.

At si AC naman ay parang nahihiya, may pakamot pa sa batok. Wala naman siya dandruff, diba? I mean wala talaga.

" Pwede ba?" he ask na parang nahihiya. "Oo naman, parang tanga 'to" saad ko na kinakabahan kasi knowing my best friend may binabalak 'to.

And meron nga, pose here and there. Hindi pa ba full ang phone storage ng babaeng 'yon? "Okay, one last pose na guys. Smile widely." Buti naman naisipan niya yan.

At hindi ko inaasahan ang ginawa ni AC. He leaned on my ears and whisper " I'm so proud of you, baby. I love you again and again. " and look at me smiling. I look at him and before pa ako maka react at may camera shutter na akong narinig.

God, thank you for the gift.