06

0 0 0
                                    

It's been weeks since that incident happened and ganun na rin katagal na kasama namin sila sa bahay. Slowly, they are recovering from what happened lalo na si Tita.

Mabuti nalang din at hindi masyadong natupok ng apoy ang bahay nila. Pero as a safety precautions na rin, pinagpasyahan ni Mama na patuluyin muna sila Tita sa bahay habang 'di pa clear kung pwede na bumalik o hindi.

And if you are wondering what is happening between me and Alexander, ang masasabi ko lang na there's this awkward atmosphere between me and him dahil na rin siguro sa unexpected action na ginawa ko.

I wanted to talk to him kaso nauunahan ako ng hiya because of those things that I've did and said to him before. Pero alam kong hindi maiiwasan na mag-usap talaga kami lalo na't nasa iisang bahay kami nakatira.

He's not bad after all. Likas na rin sakanya ang pagiging masiyahan, pansin ko iyon sa ilang araw nilang pananatili rito. He likes goofing around na gustong gusto naman nila mama.

Kung dati maiingay na ang bahay namin, mas naging maiingay ito ngayon. Pero there are times na nananahimik nalang bigla si Ac, pumupunta nalang siya sa garden tapos mag mumuni muni. That time, gusto ko siya kausapin pero I stopped myself baka kasi gusto niyang mapag-isa at mag isip isip. Siguro na rin ay naninibago siya.

Luckily, next morning, I got the chance to talk with him.

"Good morning" pagbati ko. "Pwede ba tayong mag-usap?" I'm silently hoping na he said yes.

"For what? Medyo busy kasi ako ngayon" he said. And pansin ko rin na busy nga siya. "It's okay lang naman. Nakakaistorbo siguro ako. We can talk next time" I smiled.

"No, it's fine. Baka importante rin kasi ang sasabihin mo" he replied while organizing his things. I've noticed na metikoloso siya pag dating sa gamit niya. He likes his things organized. After, he said na sa garden nalang kami mag-usap kasi he needs fresh air.

"So, ano ang gusto mong sabihin? I hope it's good" while laughing. I wanted to punch him pero syempre I was the one na may kailangan sa kanya so I stopped myself from doing it.

"I know what we have, started on a wrong side. We fought because of nonsense things particular about my attitude towards you. And I want to say sorry about that personally. " I laughed while saying those kasi kinakabahan na rin ako.

" I don't know if you still remember pero I said sorry through chat pero I still want to say sorry personally. Gusto kong magsimula tayo ulit na maayos tayo. Hindi nagbabangayan kasi nakakaumay na rin minsan. So, if okay lang sayo, can we be friends?"

Mas kinakabahan ako kasi the mere fact na hindi siya nagsasalita, nakatitig lang siya sa'kin. Para bang ibang tao ako sa paningin niya. "Hoy! Magsalita ka naman. Kinakabahan na ako dito oh"

He smile and laugh later on. " I was waiting for that, you know. That one day maging maayos tayo. Iyong walang problema."

" I'll accept your apology. But no, we can't be friends." Sabay tinalikuran ako papasok ulit sa bahay.

" What? Why?" Me asking while following him.
" 'Cause I want to be your boyfriend, love. Starting from now, liligawan na kita" I was stunned for a moment dahil sa sinabi niya. He'll court me? For what reason?

" Hindi ako papayag. Naging maayos palang tayo tapos ito ka na naman" saad ko. Pero sa kaloob looban ko ay may kung anong bagay na nagbibigay ng kiliti sa akin. Is he giving me butterflies?

" Because I'm not asking for a permission, either. I will do it kasi gusto ko. Payagan mo man ako or not, I will do it. I've been waiting to do this since I don't know when" he added while looking directly at me with his hazelnut colored eyes telling me that I'm the most beautiful person.

"Bahala ka. Good luck nalang din sayo. Pero okay na tayo ah. Hindi ka na galit sa akin" I said dismissing the topic kasi hindi ko rin alam ang sasabihin ko.




" Galit ba ako sayo? Hindi kaya. Huwag kang assuming" leaving me dumbfounded, again.

A/N: Hi, how are you? It's been a while and I don't know if may magbabasa pa nito. But, kung meron man, thank you. And slowly, itutuloy ko na 'to. Please be patient lang. I think 4-5 chapters to go since I planned na short story lang. Also, kung mapapansin niyo is maikli lang per chapter kasi may pinaglalaanan ako ng mas mahabang chapter/s. Again, thank you and stay safe.

Little Quarantine Where stories live. Discover now