SON DOKTOR

2.BÖLÜM

Dün gece geç geldiğim için sabah erkenden çıkmak zorunda kalmıştım.Hastaneye vardığımda 2 hasta bekliyordu,ben odama geçip ilk randevusu olanı çağırdım.

Saat 9'da çıkmıştım evden,saat şu anda 18:50 geliyordu 18:00'da çıkmam lazımdı ama yarım saatten beri boş boş oturuyordum.Ayağım kımıldatmaya üşeniyordum,direk eve gidip kendimi koltuğa atıp uyuyabilirdim mesela ama ben buna da üşeniyorum.Biraz daha oturacaktım en fazla ne olabilir ki dedim.Saat tam 19:00 oldu 59 dakika 00 olmasıyla,danaya girer gibi odaya girilmesi bir oldu. Evett iki dakika oturduk ya battı bazılarına.

Bana endişeyle bakan Nil'in gözleriyle karşılaşınca bende bir çırpıda ayağa kalktım.

"Ne oluyor Nil?"diye sordum.

Nil telaşlı bir şekilde "Dün sana gelen son dakika hasta kriz geçirmiş yoğun bakıma alıyorlar,hadi koş!"dedi.
Hızlı bir şekilde odadan çıkarken kolidorda hasta'nın delirmiş olan ailesini görmezden gelmeye çalıştım. Yoğun bakım odasına vardığımda çocuğun titredigini gördüm.Eğer krizden kurtarabilirsek yarın ameliyat olacaktı,çocuk bir süre sonra titremeyi bıraktı ama kalbi durmuştu.

"Hemen defibrilatör'ü hazırlayın"diye endişeyle bağırdım.
"50"dedim,cihazı çocuğun göğsüne yaklaştırdım çocuğun göğsü hafif bir şakilde kalkıp indi.
"100"dedim.Ama daha küçüktü 150 veya 200'ün üstüne çıkamazdım.
Son olarak "150"dedim,150'deyken 3 kez denedim dördüncüyüde yaptıktan sonra kalp gösteren cihaz ötmeye başladı.

EVET!

İşte bu hemşirelerle birlekte rahat bir nefes aldık.Çocuğun gereken herşeyini yaptıktan sonra kolidorda kahrolmuş olan ailesinin yanına doğru ilerledim.Beni gördüklerinde herkez yerinden kalkmış karşıma geçmişlerdi, oğullarının durumunu bilmek istiyorlardı.

Gülümseyerek konuşmaya başladım."Oğlunuzu krizden kurtardık,şu anlık herşeyi normal sadece narkozun etkisinde gece 2-3 suları ancak uyanır.Yarın ki ameliyatı az da olsa riskini arttırdı ama merak etmeyin yarına kadar eski haline getirmeye çalışacağız"dedim."İyi akşamlar"diyip oradan ayrıldım.Odama vardığımda bu gece hastanede kalmaya karar verdim.Odadan çıkıp kantine kahve almaya indim.Kahve'yi alırken Nil'le karşılaştım,biraz durgundu.

"Nil?"dedim ne olduğunu sorar gibi Nil hemen kendini toparladı ve "Efendim"dedi.Bu gece bu kızda birşey vardı.

"Sen iyi misin?Ne oluyor?"diye sordum.

"İyiyim,ne olmuş"dedi anlamayarak.

"Biraz durgunsun da o yüzden sordum"

"İyiyim ben merak etme"dedi gülümseyerek ve gitti.

Bende kahvemi alıp hastane'nin önüne geldim.Banklardan birine oturdum.Kahveni yudumlarken dün akşam Barlas'a söylediklerim aklıma gelmişti hala bana bilgileri göndermemişti.Bunları düşünürken yanıma biri oturdu,baktığımda Alkın olduğunu gördüm.o kadar bank varken neden buraya oturdu bu adam?

"Yarın ki ameliyatta ölüm riski var mı?diye sordu.

"Her ihtimal var"diye cevapladım.

Dönüp bana baktı sonra yeniden önüne döndü.15-20 dakikadır sessizce oturuyorduk.Sesizliği benim telefonum bozmuştu,gelen mesaj Barlas'tandı bilgileri atmıştır diye düşünmüştüm ama mesajda sadece EFSUN yazıyordu.

Alkın'a dönüp gülümseyerek"İyi akşamlar"dedim.O ise sadece kafasını salladı yanından kalkıp odama doğru ilerledim.Ve Barlas'ı aradım.

"BARLAS"

"Alo Efsun,dediğin ismi sabahtan biri aralıksızca arıyorum ulaştığım bilgiler sadece şunlar Adam 28 yaşında sabıkası temiz Anne adı Baba adı çokta özel şeyler yok,ama bence  daha fazlası var Efsun bu öyle temiz bir iş değil"dedi.Temiz bir iş olmadığını bende biliyordum ama merak ediyordum.