BOWEN'LERİN KORKUNÇ HİKAYESİ

3. BÖLÜM ; İŞE KOYULMA VAKTİ

Yine uyandım ve merak dolu bir güne başladım. Evet şimdi tekrar işe koyulalım bakalım. Ben o eve bir isim vermek istedim. Ama ne koyacağımı bilemedim. Bunu sonra düşünebilirim.

Evden çıkmadan önce annemden bana geçen yaz aldığı o muhteşem fotoğraf makinemi istedim. Aldım ve eve doğru yürüdüm.

Bu sefer herkes dışarıdaydı. Kimseye görünmek istemiyordum.

Çünkü beni uyaran o adam da oradaydı. Aslında yanına gidip ondan bilgi almak fena değildi. Aklımı seveyim gidip hemen ondan bilgi almalıyım. Gittim yanına bana yine tuhaf tuhaf bakmaya başladı.

Yanına yaklaştım ve konuşmaya başladım. İşte aramızdaki diyalog ;

Adam : Merhaba bayım beni tanıdız mı?

Julia : Evet sen şu meraklı küçük kız.

Adam bunu söyleyince meraklı olduğumu biri daha biliyordu artık ve birazda korkuyordum. Çünkü onu tanımıyordum ve soracağım sorularda bana ters davranır diye çekiniyordum. Aslında ilk başta gitmek istemedim yanına yabancılarla konuşmam yasaktı çünkü.

Ah bu merakım ah...
Neyse devam edelim :

Julia : Evet öyle.

Adam:  Söyle bakalım neden geldin buraya ne işin var

İşte başlıyoruz,

Julia : Şey ben o gün eve girmek istediğimde beni uyardınız niçin yaptınız böyle birşeyi içerisi tehlikeli mi ?

Adam:  Bu konuyla ilgili pek bişey bilmiyorum ama o eve yıllardır kimse taşınmıyor herkes çekiniyor yaklaşmaya ve o evin sahibi bile evi bırakıp gitti.

2 çocukları vardı. İyi tanırdım onları Sam ve Danielle Bowen. Çocukları ise Merry ve Charlie. Çok iyi çocuklardı. Her gün çıkar oynar sonra da evlerine giderlerdi. Ama gittiler maalesef.

Ne olamaz hayır! Eve girdiğimde kapıların üzerinde yazan isimlerdi bunlar. İyice korkmaya başladım. Bundan bahsetsemiydim ki ama ya bana kızarsa. Biraz daha konuşalım gerekirse söylerim.

Julia :  N-ne oldu onlara neden gittiler ki ?

Adam : Çünkü Charlie aklını yitirmişti. Olmayan şeyleri görüp bağırırdı. Ailesi de buna dayanamayıp çekip gittiler. Tam 7 yıldır kimse gelmiyor bu eve.

Olmayan seyler mi o da neydi ? Eyvah merakım iyice kabardı. O çocuk ne görmüş olabilir di ki ya da onu korkutan şey neydi? Umarım bana biraz daha yardımcı olabilir.

Julia : Olmayan şey derken bir hayalet gibi mi?

Adam : Sanırım öyleydi.

Julia : Peki sadece Charlie'de mı vardı kardeşinde, anne ve babasında bişey yok muydu ?

Adam :  Aslında Merry'de birşeyler gördüğünü iddia ediyordu ama Charlie gibi yapmıyordu. Sessizdi ve konuşmazdı da.

Charlie'nin görüp de bağırdığı şeyleri o kiz gördüğünde neden kardeşi gibi tepki vermedi acaba? Of bendeki bu merak ne böyle tanrım kurtar beni bundan.

Julia :  Peki o eve gelip kimse bakmadı mı ne olduğunu anlamak için yani, ya da ailesi hiç merak etmedi mi Charlie'nin neden bağırdığını?

Adam : Merak etmez olur mu çok araştırdılar ama bir sonuca varamadılar. Varsalar bile ne yapabilirlerdi ki en son çare taşınmaktı. Neyse canım olan oldu artık bunları konuşmanın bir anlamı yok. Hem sen neden sordun ki bana o kadar şeyleri ne işine yarayacak senin ?

Eyvah! Galiba amacımı anladı. Neyse ben en iyisi daha fazla dikkat çekmeden gideyim.

Julia : Sadece merak ettim bayım. Çünkü birinin görüpte başkasının görmediği şeyin olması korkutucu gerçekten. Sorularıma cevap verdiğiniz için minnettarım. Benden istediğiniz herhangi bişey var mı?

Adam :  Sadece o evden uzak dur meraklı bayan başka bişey istemem!

Ah olamaz. Keşke bunu söylemeseydi. Ama söyledi bile. Bende biraz ilerleyip adamın gitmesini bekledim. Bir yandan adamın dedikleri aklımdaydı bir yandan da o aileye olanları bilmek istiyordum.

Ne yapacağımı bilemedim. Neyse ki adam oradan uzaklaştı ve bende eve doğru adımladım.

İçeriye girdim ve üst kata çıkıp odaların yanına gittim. Önce oğlanın odasına girdim. Çünkü adamın anlattığı o şeyleri merak ettim ve odaya girdim. Odanın içinde pek bişey yoktu zaten taşındıklarına göre eşya bırakacak halleri yoktu ya.

Ama duvarlarda ilginç yazılar vardı. Anlayamadım, incelemeye devam ettim.

Aynı zamanda yazıların yanında korkutucu posterler de vardı. El atmak istedim ve bir de ne göreyim.