Prisoner

2-

Hürkan saat dörde gelirken bazı dosyaları okuyup araştırmaya devam ediyor oturduğu yerden kalkıp korktuğu için camdan dışarı bakıp etrafı kontrol ediyordu. Kimsenin olmadığını gördüğünde ise gelip tekrar oturuyordu masasına. Bu böyle saatlerce devam etmişti, Hürkan neden bu mesleği yaptığını sorguluyordu ve arada kendine küfürler saydırıyordu.

Odasına gelince her zaman kendini güvende hisseden Hürkan, şuan da tek bir seste bayılacak kadar korkuyordu. Dışarı baktığında kimseyi göremesede izlendiğini biliyordu. Diken üzerinde gibi hissediyordu kendini.

Sırf okumak için okuduğu suçlu dosyasını okumaya devam ederken birden kapı çalınmadan açıldı.

Korkuyla yerinden sıçrayan Hürkan gelenin Mert olduğunu fark etti.

Mert ise Hürkan'dan böyle bir tepki beklemiyordu, çünkü hep Hürkan'ın odasına böyle girerdi.

"Kapıyı çalsana, gerizekalı!"

"Lan ben ne bileyim böyle korkacağını."

"Niye geldin?"

"Ne demek niye geldin, arkadaşımın yanına gelemezmiyim?"

"Bu aralar kafam hiç yerinde değil. Kusura bakma."

"Anlatmak istersen dinlerim."

Hürkan hem anlatmak istiyor,hem de utandığı için anlatamıyordu içinde büyük bir savaş veriyordu. Mert ise sadece Hürkan'ın yüzüne bakarak cevap bekliyordu.

Hürkan anlatmamayı seçmişti, hem söylese ne olacaktı ki? Ne bekliyordu? Anlatıcak ve sonrasında evinde yine tek olacaktı, anlatınca hemen yakalanacak değildi Ömer.

"Şuan kendimi anlatmaya hazır hissetmiyorum."

"Hazır hissettiğinde ben yanındayım."

Hürkan gözlerinin dolduğunu hissediyordu.

"Evet,evet biliyorum."

"Hey ağlama sakın sevmediğimi biliyorsun."

"Hmhm, biliyorum o yüzden tutuyorum kendimi."

Biraz daha sohbet ettiler ve Mert işi olduğunu söyleyerek ayağa kalktı ve Hürkan'la sarılıp vedalaşarak odadan çıktı.

Hürkan ise canı sıkıldığını hissederek odada tur atmaya başladı. Dışarıdan bir ses geldiğinde hiç vakit kayıp etmeden cama doğru koştu, ve bir slüetin hızla geçip gittiğini gördü. Bu gördüklerinden sonra Hürkan bir dakika bile o odada kalamazdı hızla odayı terk etti.