BAY VE BAYAN A (TEXTİNG)

23

Eve girdiğimde annem beni bekliyormuş gibi salonda volta atıyordu.

Kapı sesini duyup bana döndü. Döndüğünde meraklı olduğunu farkettim.

"O kim Adel?" Sesi meraklı olmasının aksine yumuşak çıkmıştı. Ama kimden bahsettiğini anlamadım.

"Kim anne?"

"Bugün parkta sarıldığın çocuk."

Eyvah. İşte şimdi bittim.

"A-anne o ş-şeydi." Yanıma yaklaşıp ellerimi tuttu. Yanımızdaki koltuğa oturttu.

"Korkmana gerek yok Adel. Bana her şeyi anlatabilirsin." Yine de sustum. Açıklayamadım. Annem bundan dolayı anlamış gibi konuştu.

"Sevgilin miydi?" Gözlerimi gözlerine çevirdim. Başımla onayladım. Annem bunun üzerine gülümsedi.

"Bunlar çok normal şeyler kızım. Utanmana veya korkmana gerek yok. Bana onu tanıtabilir misin? Tanıyor muyum şu yakışıklıyı? Tam yüzünü göremedim."

Uzatmak yerine doğruyu söyledim.

"Tanıyorsun anne." Deyip devam ettim. "Adı Ateş." Yutkundum. "Babamın ortağının oğlu." Deyip gözlerimi kaçırdım.

Annemin şok olduğunu hissediyordum. Belkide kızacaktı bana. Ama bu düşüncemi yok etti. Güldüğünü duydum.

"Tanıdık çıktı yani. İçim rahat olacak. Hem iyi çocuktur Ateş. Aferin kızım. İyi birini bulmuşsun. İleride belki damadımız olur." Dedi gülerek. O böyle diyince utanmıştım. Yüzümün kızardığını hissediyordum.

"Anne." Dedim utanarak.

"Neyse neyse. Hayatında biri var diye boşlama derslerini. Hem son günlerde farketmedim sanma. Moralin bozuktu. Ne derslerine odaklandın ne de odandan çıktın." Devam etti. "Neden bozuktu moralin? Sen anlatırsın diye bekledim ama sen de anlatmadım. Şimdi anlat kızım. Ateş ile mi ilgiliydi?"

İçimi dökmeye karar verdim. Hem o günler geçmişti artık.

"Evet. Birkaç olay olmuştu. Ama çözdük."

"Daha detaylı anlat. Merak ettim şimdi."