Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|

[-77-]

Κάθομαι και κοιτάω το ταβάνι ανέκφραστα. Γυρνάω ελάχιστα και στρέφομαι προς την πόρτα, από την οποία πριν από λίγα λεπτά είχε ξεπροβοδίσει από εκεί, ακόμα αναστατωμένη, η Kayce. Μόλις είχαν βγει όλοι από το δωμάτιο μου, της έστειλα μήνυμα για να την ενημερώσω. Υπό άλλες συνθήκες δεν θα της έλεγα τίποτα γιατί δεν ήθελα κάποιον δίπλα μου την δεδομένη στιγμή, αλλά αν το μάθαινε τώρα τυχαία έπειτα από την σύλληψή του, θα πληγωνόταν. Μόλις της είπα τα νέα είχε αφήσει το σπίτι της και με πρόχειρα ρούχα είχε έρθει εδώ. Έμεινε αρκετή ώρα εδώ μέχρι που έπρεπε να φύγει γιατί έπρεπε να πάει να πάρει την μικρή της αδερφή από κάπου. Ούτε που θυμάμαι που.

Τώρα κάθομαι και προσπαθώ να αδειάσω το μυαλό μου απ' όλες τις θυελλώδεις σκέψεις που με βασανίζουν. Σμίγω κουρασμένη τα φρύδια μου και αφήνω να αποδράσει ένας καταπιεσμένος αναστεναγμός. Ο μπαμπάς ένα λεπτό πριν μου είχε στείλει μήνυμα για να με ενημερώσει πως θα καθυστερούσε ώστε να περνούσε από το αστυνομικό τμήμα. Κατάλαβα αμέσως το γιατί και κατάλαβα μάλιστα ότι θα περνούσε περισσότερη ώρα από αυτήν που μου είχε πει. Ξεφυσάω και κοιτάω την μαύρη οθόνη του κινητού μου. Τώρα αν εγώ τεντωθώ για το κινητό, το μόνο που θα καταφέρω είναι να πονέσω τα μαυρισμένα μου πλευρά μόνο και μόνο για να δω την ώρα. Δεν έχω ίντερνετ και είναι κρίμα να χαλάσω τα λίγα δεδομένα που μου έχουν απομείνει για πέντε λεπτά υπόθεση μέχρι να με πιάσει ο ύπνος.

Ξεφυσάω και κοιτάω πάλι το ταβάνι μέχρι που ακούω έναν ήχο ειδοποίησης από τα κανονικά μηνύματα. Στρέφομαι απότομα εκεί και τεντώνω τον λαιμό μου για να δω. Βλέπω έναν άγνωστο αριθμό και αναριγώ. Τι στο; Ξεροκαταπίνοντας ανασηκώνομαι με τα χίλια ζόρια και διστακτικά το πιάνω. Δίχως να διαβάσω ακόμα το μήνυμα, το μυαλό μου ξεκινάει φοβισμένα να κάνει τα δικά του σενάρια. Κι αν είναι αυτός; Αλλά όχι, πως γίνεται αυτό; Αφού τον έχουν πιάσει.

Μπορεί να το έσκασε... είναι αρκετά έξυπνος και ικανός για να το κάνει αυτό. Εκτός κι αν έχει βάλει κάποιον άλλον! Σφίγγω το σαγόνι μου και κλείνω τα μάτια μου. Ηρέμησε, Jessica, σε παρακαλώ ηρέμησε. Θα σε είχε ενημερώσει πρώτη-πρώτη κιόλας ο μπαμπάς. Σταμάτα τις παράλογες σκέψεις σου! Παίρνω μία βαθιά ανάσα και μόλις επιστρατεύω όσο θάρρος έχω, πατάω επάνω και μπαίνω μέσα.

Άγνωστος:

- Γεια... Συγγνώμη για την ώρα αλλά... ήθελα να δω πως είσαι. Θες να περάσω;

- Jin εδώ.

Μόλις διαβάζω το όνομα μία ανακούφιση με πλημυρίζει και ταυτόχρονα ένα γαργαλητό στην κοιλιά. Ένα μικρό χαμόγελο στολίζει το πρόσωπό μου και του απαντάω αμέσως δίχως να φιλτράρω όσα έχω να του πω.