Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|

[-31-]

Μόλις φτάνω έξω από το Πανεπιστήμιο, βλέπω τον Jungkook να με περιμένει, λίγο πιο πέρα, μέσα στο αμάξι του. Χμμ ωραίο αμάξι... Πατάω την κόρνα ώστε να ξυπνήσει και να αφήσει το κινητό του. Σηκώνει το βλέμμα του και αφού με προσέξει επιτέλους, ξεκινάει το αμάξι με εμένα να τον ακολουθώ από πίσω. Μόλις πλησιάζουμε ένα μεγάλο σπίτι, μου πέφτει το σαγόνι.

Πάλι καλά που φοράω κράνος γιατί θα είχα γίνει ρεζίλι! Εδώ μένει ο Yoongi;! Ω ρε μάνα μου! Εμ γι' αυτό τον θέλουν όλες! Και είχα τρομάξει γιατί νόμιζα ότι τον θέλουν για την προσωπικότητα που δεν έχει!

Παρκάρουμε στο γκαράζ του και κατεβαίνω από την μηχανή. Ανοίγω τον αποθηκευτικό χώρο και βγάζω την τσάντα μου με τα βιβλία που θα χρειαστούμε.

Ο μαλάκας ο καθηγητής θέλει τις πληροφορίες από τα δικά μας βιβλία και όχι από το ίντερνετ! Θέλει, λέει, να κουραστούμε για να βρούμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε! Θα τον σκοτώσω!

Κλειδώνω την μηχανή και πλησιάζω προς το μέρος του.

«Κολλημένο ξύπνα!» Του λέω μόλις τον βλέπω πάλι πάνω στο κινητό να πληκτρολογεί κάτι. Αυτός σηκώνει το κεφάλι του γρήγορα και γελάει αμήχανα. «Μήπως είχες κανένα ραντεβού σήμερα και στο χάλασα; Γιατί εμένα προσωπικά δεν με νοιάζει, ας μου το έλεγες!» Του λέω με ένα αδιάφορο ύφος και ο Jungkook στριφογυρνάει τα μάτια του ειρωνικά.

«Πάντα τόσο καλή και ευγενική!» Με ειρωνεύεται και κατευθύνεται, με εμένα από πίσω του, ως την πόρτα.

Όταν ξεκλειδώνει και πάμε να μπούμε μέσα, δέχομαι ένα τηλεφώνημα από την μαμά.

Ωχ! Το FBI ξανά χτυπά!

«Μισό λεπτό!» Του λέω και εκείνος μου γνέφει θετικά με το κεφάλι του. Πηγαίνω λίγο πιο πέρα και το σηκώνω.

«Έλα μαμά; Έγινε κάτι;» Την ρωτάω και ακούω κάτι να κοπανάει και πολύ φοβάμαι πως είναι η παλάμη της που χτύπησε με δύναμη τον πάγκο.

«Μαμάκια! Καλά δεν έχεις δει καθόλου τον καιρό;! Είναι έτοιμος να βρέξει! Πως θα κυκλοφορείς με την παλιό μηχανή σου, που ανάθεμα τον άχρηστο τον πατέρα σας που—» Την ακούω να γκρινιάζει από την άλλη γραμμή και αναστενάζω άηχα.

«Μαμά ηρέμησε! Φόρεσα το αδιάβροχο μπουφάν μου! Και επιπλέον, μόλις έφτασα στον προορισμό μου, δεν με έπιασε βροχή!» Την διακόπτω προτού συνεχίσει την γκρίνια.

«Τι να ηρεμήσω παιδάκι μου;! Μετά που θα φεύγεις όμως; Τι θα κάνεις τότε; Εγώ και ο πατέρας σου είμαστε στην δουλειά, δεν θα μπορέσουμε να σε πάρουμε με το αμάξι!» Λέει με ένταση και εγώ ξεφυσάω.