Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|

[-65-]

~ Τετάρτη, 21:00 το βράδυ ~

Ο παγωμένος αέρας της νύχτας που διαπερνάει το σώμα μου με αφήνει απόλυτα αδιάφορη. Όμως, παρ'ολο που το μυαλό μου είναι απενεργοποιημένο από κάθε σκέψη δεν σημαίνει ότι το σώμα μου δεν αντιδρά. Τα χέρια μου αυτόματα σφίγγουν το ροζ φούτερ του Jin χωρίς να παίρνω τα μάτια μου από το ολοστρόγγυλο φεγγάρι. Ακούω διάφορους ήχους, όπως και έναν αναστεναγμό αγανάκτησης, και χαμογελάω πλάγια. Ρίχνω το βλέμμα μου κάτω από το παράθυρο και στερεώνω το κεφάλι μου στο ένα μου χέρι.

«Άργησες.» Λέω απλά στον Jin που έχει σκύψει επάνω στα γόνατά του και παίρνει ανάσες.

Σηκώνει το χέρι του κάνοντας μου μία άσεμνη χειρονομία.

«Συγγνώμη κιόλας που προσπαθούσα να μην σκοτωθώ στον δρόμο για τα μούτρα σου!» Δικαιολογείται ειρωνικά και γελάω σιγανά ώστε να μην ακουστώ πολύ.

«Μην φωνάζεις, βλάκα! Θα σε ακούσει ολόκληρη η γειτονιά έτσι όπως κάνεις!» Λέω ψιθυροφωναχτά και μέσα στις σκιές τον βλέπω να στριφογυρνάει τα μάτια του.

Μουρμουράει κάτι αλλά λόγω της απόστασης δεν καταφέρνω να τον ακούσω. Πλησιάζει περισσότερο ώστε να φαίνεται και με κοιτάει με τα χέρια σταυρωμένα.

«Μη μου πεις μόνο ότι με πήρες τηλέφωνο απλά για να μου την πεις από τέτοια απόσταση γιατί, μα τον Θεό, θα βρω τρόπο να ανέβω και θα σε πλακώσω στο ξύλο!» Λέει έντονα ψιθυριστά και γελάω λίγο.

«Γιατί όχι; Δεν σου αρέσει; Εγώ το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον!» Τον πειράζω και με δολοφονεί με το βλέμμα του.

«Jessica.» Γρυλίζει το όνομά μου και αφού γελάσω λίγο ακόμα επιλέγω να σταματήσω να τον πειράζω.

«Έλα μωρέ πλάκα σου κάνω. Έλα από την μπροστινή μεριά ώστε να σου ανοίξω.» Του λέω και γουρλώνει τα μάτια του.

«Ώπα-ώπα! Να μου ανοίξεις; Δηλαδή θα μπω μέσα; Οι γονείς σου δεν είναι εδώ;» Με ρωτάει με τα μάτια του ακόμα γουρλωμένα και σηκώνω το φρύδι μου.

Χμμμ, είναι πολύ δελεαστικός για να μείνω φρόνιμη!

«Όχι εδώ είναι, στο σαλόνι κάθονται. Εμείς θα είμαστε στο δωμάτιο μου.» Του απαντάω απόλυτα χαλαρή και ανασηκώνω τους ώμους μου.

«Μόνοι μας. Στο δωμάτιο σου και με τους γονείς σου στο σαλόνι.» Λέει αργά και σταυρώνει τα χέρια του κοιτώντας με σαν να έχω βγάλει δεύτερο κεφάλι.