Try To Play With Me💋 |BTS - M.YG/K.SJ|

[-18-]

Jessica POV

Μόλις φτάνω σβήνω την μηχανή και βγάζω τα κλειδιά από την μίζα. Βγάζω το κράνος με στυλ και το αφηνω μέσα στον αποθηκευτικό χώρο της μηχανής. Προχωράω με αυτοπεποίθηση προς την καφετέρια ενώ κλεινω το μάτι σε κάτι αγόρια που με κοιτούσαν όλη αυτήν την ώρα. Ε μα τι; Να μην κάνουμε λίγη επίδειξη; Μ' αρέσει να κάνω επίδειξη! Μπαίνω μέσα και πάω στο τραπέζι όπου κάθεται η Jennie με ένα απλανές βλέμμα. Τι έγινε; Ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό!

Μπαινω μέσα και κατευθύνομαι στο τραπέζι όπου κάθεται. Έχει επιλέξει ένα γωνιακό τραπέζι κοντά στην τζαμαρία ώστε να έχει θέα τον χώρο έξω. Χμμμ ωραία! Θα χαζεύω και τα αγοράκια έτσι! Μολις την πλησιάζω την χαιρετάω καθώς την παίρνω αγκαλιά. Βγάζω το μπουφάν μου και καθόμαστε για λίγο σιωπηλές μέχρι που έρχεται η σερβιτόρα. Μόλις της δίνουμε την παραγγελια μας εγώ κοιτάω την Jennie με προσμονή.

«Λοιπόν...» Ξεκινάει σοβαρά... ωχ! «O Yoongi μου ζήτησε συγνώμη! Το πιστεύεις αυτό;!» Συνεχίζει σοκαρισμένη από τα ίδια της τα λόγια και μένω. Excuse me?! Μάλλον δεν κατάλαβα καλά...

«Εε;! Ώπα ώπα! Ο Yoongi, ο γνωστός Yoongi ήρθε και σου ζήτησε συγνώμη;! Και εσύ τον συγχωρεσες;!» Την ρωτάω σοκαρισμένη από τα γεγονότα και αυτή γνέφει γρήγορα αρνητικά.

«Όχι ρε, πας καλά;! Τον Yoongi δεν υπάρχει περίπτωση να τον συγχωρήσω! Δεν τον εμπιστεύομαι... κάτι μου λεει μέσα μου να μην τον εμπιστευτώ...» Μου απαντάει και εγώ συμφωνώ. Καταλαβαίνω... κάτι έχει που με κάνει να χτυπάει κόκκινο: προσοχή, προσοχή!

«Που τον πέτυχες και σου το είπε αυτό;» Την ρώτησα και πίνω λίγο από το νερό που μας έχει φέρει η σερβιτόρα.

«Στο supermarket! Προσπαθούσα να φτάσω μια, αχ, σοκολάτα αλλά δεν έφτανα και--»

«Ευκαιρία βρήκε μιας και είσαι κοντή!» Την διακόπτω ενώ ξεσπάω σε γέλια και αυτή θυμώνει. Σταυρώνει τα χέρια της κάτω από το στήθος της και με κοιτάει με μάτια που βγάζουν φωτίες.

«Καλά, καλά σταματάω!» Λέω γρήγορα ενώ σκουπίζω τα δάκρυα μου. Ναι ξέρω, μόνη μου γελάω! «Ναι και τέλος πάντων, να μαντέψω, στην έφτασε, έτσι;» Συνεχίζω ρωτώντας την και αυτή μου γνέφει. Κλασικο... της κάνω νόημα με το χέρι μου να συνεχίσει και αυτή ξεκινάει να μου λέει αναλυτικά την συζήτηση που είχαν.

«Α μωρεεε! Μετάνιωσε το παιδίιι! Μαλακίες! Τι έτσι ξαφνικά μετάνιωσε; Έλα τώρα! Για ηλίθιες μας έχει;! Καλά εσένα αλλά εμένα;! Πώς τολμάει;!» Λέω θυμωμένη ενώ κουνάω το κεφάλι μου πέρα δώθε αποδοκιμαστικά. Νομίζει ότι δεν θα καταλάβω ότι της ζήτησε συγνώμη για να μπορεί να μου μιλήσει;! Αφού εγώ του το είχα πει! Ρίχνω μια ματιά στην Jennie και την βλέπω να με κοιτάει με το στόμα ανοικτό και με θιγμένο ύφος. Ουπς!