Pain Series #1: WHY ALWAYS MY SISTERS [ON-GOING]

CHAPTER01 𝘼𝙣𝙜 𝙋𝙖𝙜𝙗𝙖𝙗𝙖𝙡𝙞𝙠

It's been a month since na magpunta akong US at ito ako ngayon nasa harap ng bahay namin dala dala ang isa kong maleta, bigla ko na lamang naalala ang nakaraan kung paano ako pagtabuyin ng aking pamilya at saka ako pinatapon sa US mabuti na lamang at naroon si grandma.

Nakita ko si nanay lolet na palabas ng gate dala dala ang isang malaking plastic na black at saka ito tinapon sa basurahan papasok na sana ito ng makita ako.

"Jusko maryosep anak, andyan kana pala." masayang sabi ni nanay at saka siya patakbong lumapit sa akin.

Niyakap ko si nanay ng mahigpit bago ako kumawala.

"Na miss po kita nay."

"Ako rin anak, bakit nandito ka sa labas? Halika pasok tayo. Siguradong masaya ang mama't papa mo kapag nakita kanila."

"Hindi na po nay, aalis narin po ako. May trabaho pa po kase ako eh."

Nawala ang kanyang ngiti sa aking sinabi at saka ako tinignan ng mabuti sa mata.

"Hija...."

Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng inggit ng marinig ko ang tawanan sa loob.

"Hija...."

"Sige po alis na po ako. Masaya po akong makita kayo nanay, sa nga po pala maaaari nyo po bang huwag nyo nang sabihin kila mama na nandito ako, hindi pa po kase ako handa."

"Kung yan ang gusto mo gagawin ko, basta mag-ingat ka. Huwag mong pababayaan sarili mo."

"Salamat nay alis na po ako."

Niyakap ko sa huli si nanay bago pumasok sa taxi at saka ko tinuro ang aking pupuntahan.

JOSE PRIVATE HOSPITAL

"Nara." Tawag sa akin ng kaibigan kong si Patricia niyakap ko siya at bumitaw rin kaagad.

"Na miss ko kayo."

"Kami rin gaga." saad naman ng isa kong kaibigang si letlet.

"Kamusta? Gumagaling ba kayo?."

"No, katulad dati nararamdaman parin namin ang sakit namin e ikaw, kamusta sa US?."

"Okay naman, masaya ako na nakasama ko ulit si lola doon."

"Mabuti kung ganun, sumabay kana sa amin total kakain din kami sa ibaba."

"Sige ba, hintayin nyo ko magpapalit lang ako."

Lumabas ako sa kwarto ni patricia at tumungo ako sa aking kwarto, pagkatapos kung magpalit ng komportableng damit ay lumabas na ako naabutan ko roon sa labas na tinutulak ni letlet si patricia gamit ang wheelchair.

"Tara na gutom na ako eh." Nakapuot na sabi ni patricia na ikinatuwa namin ni letlet.

Sumakay kami sa elevator at ilang minuto ay lumabas narin kami. Pumunta na kami kaagad sa cafeteria, at si letlet na mismo ang nag order ng aming makakain.

"It's been a year since na hindi ako binisita ng aking pamilya rito." Malungkot na ani ni pat.

Nalungkot  naman ako sa sinabi nya sa aming tatlo kase ay si patricia ang mas matagal na nandito sa hospital. Six years na siya dito at one year na siyang hindi dinadalo ng kanyang pamilya.

"Hayaan mo na baka busy lang sila kaya hindi ka nila nadalo rito."

"No nara, baka pagod na sila sa akin kaya hindi sila dumadalo sa akin dito. Tanggap ko naman yun e, pabigat lang ako sa kanila."

"Don't say that again pat, walang magulang na hindi nag alala sa kanilang mga anak. Mag tiis ka muna baka sa susunod na buwan, linggo o araw ay dadalo rito sila sayo. Huwag mo munang alalaanin yun okay." Tumingin siya sa akin at saka ningitian.

"Salamat nara, buti nakilala ko kayo kaagad ni letlet kundi baka nag suicide na ako."

"Hoy Hoy! Ano yan dramahan hindi nyo ako pasasaliin."

"Tanga akin na nga yan gutom na ako."

"Ito na po your highness." Muli akong natawa sa kanila.

Nagpapasalamat ako na nakilala ko silang dalawa.

"Goodnight guys, see you tomorrow." ani ni letlet ganun din si pat.

"Goodnight din."

Pagka sara ko ng pinto ay humiga na ako sa aking hospital bed.

Dalawang taon na ako namamalagi dito sa hospital at walang kaalam alam ang aking pamilya dahil mas pinag tuonan nila ng pansin ang aking kakambal na si Assiana.

Katulad ko ay nandito din siya, nakaratay sa higaan at hanggang ngayon ay hindi pa rin gumigising. Bigla ko naalala ang masaya naming samahan ng kakambal ko.

FLASHBACKS

"Shan anong pangarap mo paglaki." tanong ng kakambal ko sa batang ako.

"E ikaw ana?."

"Ako, hmmm. Gusto ko maging doctor para makatulong ako sa may mga sakit."

"Kung anong gusto mo ganun din ako."

"Ikaw talaga, kaya mahal na mahal kita e."

"Ikaw kase ang idolo ko bal, salamat!."

"Tayo dalawa ang magtutulongan sa hirap at ginhawa. Tayong dalawa magkakasama araw-araw, kung may problema ka sabihin mo sa akin ah. Kase makikinig ako para sayo."

"Salamat bal kase ikaw ang naging kapatid ko at kakambal ko."

"Mahal kita shana tandaan mo yan, mahal ka ni ate."

END OF FLASHBACKS

"Achin."

ೋ❀❀ೋ═══ • ═══ೋ❀❀ೋ