រឿង ពង្រាត់បេះដូង Ss1 (ចប់)

EP14 : ចាកចេញ🔥

     ព្រលឹមរាងក្រាស់ក្រោកពីគេងសម្លឹងមុខរាងតូចនិងយកដៃទៅអង្អែលលើផ្ទៃមុខរាងតូចថ្នមៗ សាច់មុខទន់ៗនិងថ្ពាល់ប៉ោងៗគួរអោយចង់ថើប ដោយសារតែក្នាញ់ពេកនាយលេងមុខរហូតដល់សាមីខ្លួនគេភ្ញាក់ ហើយបើកភ្នែកសន្សឹមឃើញរាងក្រាស់កំពុងតែកំពុងមើលមកខ្លួន បេះដូងចាប់ផ្ដើមលោតឮសូរ ឌុកដាក់ៗ ដោយសារអៀនពេករាងតូចរកងើបចេញពីរាងក្រាស់ ប៉ុន្ដែត្រូវនាយចាប់ជាប់មិនអោយទៅ។
« ចង់ទៅណា? »យ៉ុនហ្គី សួរពេលដែលរាងតូចចង់ងើបចេញ
« ខ្ញុំ....ខ្ញុំចង់ទៅបន្ទប់ទឹក »ជីមីន និយាយទាក់ៗព្រោះកំពុងតែគិតថាប្រាប់នាយយ៉ាងមិចល្អ ទើបងាកទៅឃើញបន្ទប់ក៏ឆ្លើយតាមនេះតែម្ដង
« កុំទាន់ទៅអី នៅគេងជាមួយយើងមួយភ្លេតទៀតបានទេ យើងចង់នៅក្បែរឯងអោយយូរជាងនេះ បានឬអត់? »យ៉ុនហ្គី និយាយមួយប្រយោជន៍នេះធ្វើអោយរាងតូចគាំងនិយាយមិនចេញ រាងក្រាស់ក្រសោមកាយតូចនៅក្នុងរង្វង់ដៃហើយយកបបូរមាត់ថើបថ្ងាសទូរលាយមួយខ្សឺត។
    ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានបញ្ចេញពន្លឺនិងកម្ដៅតាមទ្វាបង្អួច មនុស្សពីរនាក់កំពុងតែគេងអោបគ្នានៅលើគ្រែ រាងក្រាស់អោនមុខកាន់តែជិតៗទៅហើយបបូរមាត់ក៏បានប៉ះគ្នា រាងតូចបិទភ្នែកតបស្នាមថើបអ្នកម្ខាងទៀតដោយការពេញចិត្ត។ យ៉ុនហ្គី ឡើងទ្របពីលើរាងតូច ហើយនាយចាប់ផ្ដើមដោះអាវហើយក្រវាត់ចោលទៅលើឥដ្ឋហើយអោនទៅបឺតជញ្ជក់មាត់រាងតូច បន្តិចក្រោយមកទើបនាយបន្ដថើបញាំញីត្រង់អញ្ចឹងក.ដ៏សខ្ចីរហូតដល់មានស្នាមជាំក្រហមជាច្រើនកន្លែង។ រាងក្រាស់ចាត់ការភាពទើសទាល់នៅលើខ្លួនរាងតូចចេញ ធ្វើអោយគេអៀនមិនហ៊ានមើលមុខនាយ ចំណែករាងក្រាស់បានឃើញរាងកាយស្អាតល្អឥតខ្ចោះនាយក៏ញញឹមហើយចាប់ជើងរាងតូចញែកអោយឃ្លាតពីគ្នា ហើយសឹមយកភាពរឹងមាំស៊ូកចូលល្អាងស្នេហ៍។
«អូយ៎!! អ្ហាស៎ ហ្អឹកៗ »ពេលដែលរាងក្រាស់ស៊ូកវាចូលធ្វើអោយអ្នកនៅខាងក្រោមឈឺរមូលពេញពូក ទឹកភ្នែកហូរពេលដែលរាងក្រាស់ព្យាយាមរុញវាចូល
យ៉ុនហ្គី ងើបមុខសម្លឹងមើលមុខប្រពន្ធដែលកំពុងតែមានតំណក់ទឹកក្រោមភ្នែក រាងក្រាស់យកដៃផ្ដិតទឹកភ្នែកចេញហើយថើបមាត់រាងតូចដើម្បីបន្លំការឈឺចាប់។
រាងក្រាស់ចាប់ផ្ដើមធ្វើចលនាចង្កេះយឺតៗធ្វើអោយរាងតូចភ្លាតសម្លេង " អា៎.....អ្ហាស៎ៗៗ អាស៎!! " សម្លេងថ្ងូរបន្លឺឡើងនៅក្បែរត្រចៀករាងក្រាស់ធ្វើនាយកាន់តែពេញចិត្តជាខ្លាំងហើយរឹតតែបន្ថែមល្បឿនជាងមុនទៀត។ ដោយសាររាងកាយរាងតូចស្អាតល្អឥតខ្ចោះគ្មានកន្លែងទាស់នឹងហើយធ្វើអោយតណ្ហានៅក្នុងខ្លួនរាងក្រាស់កាន់តែកើតឡើងមួយកម្រិត។ តណ្ហាមកបាំងមុខនាយកាន់តែធ្វើចលនាចង្កេះកាន់តែលឿនដោយមិនខ្វល់ថាប្រពន្ធឈឺស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ទៅហើយ ទាំងដែលមុននេះនាយថ្នមរាងតូចដូចជាព្រះអង្គម្ចាស់។ សម្លេងថ្ងូរនិងសម្លេងសាច់ប៉ះសាច់បានខ្ទោរឮពេញបន្ទប់ មួយសន្ទុះរាងតូចបានបញ្ចេញទឹកសខាប់ៗចេញមកហើយពួកគេទាំងពីរក៏បន្ដធ្វើវារហូតដល់ថ្ងៃត្រង់។
« ហ្អឹម... »រាងក្រាស់ទម្លាក់ខ្លួនទៅលើពូកទន់ៗ ហើយទាញប្រពន្ធមកអោបក្នុងវង្វង់ដៃ នាយថើបថ្ងាសរាងតូចមួយខ្សឺតរួចពួកគេបិទភ្នែកគេងលក់បាត់ទៅ។
    Skip~
     ម៉ោង4ល្ងាចរាងក្រាស់ភ្ញាក់ហើយយកដៃរាវរករាងតូចប៉ុន្ដែវាហាក់ដូចជាទទេស្អាត ទើបនាយស្ទុះបើកភ្នែកមើលទៅជុំវិញខ្លួនគឺគ្មានវត្តមានមនុស្សដែលខ្លួនរកឡើយ សូម្បីតែទ្វាបន្ទប់ទឹកក៏បើកទ្វាចោលដែរគឺបញ្ជាក់ថាគ្មានមនុស្សចូលទេ។
     យ៉ុនហ្គី ចុះមកខាងក្រោមក៏ដើរសំដៅទៅផ្ទះបាយព្រោះគិតថារាងតូចនៅទីនោះ ប៉ុន្ដែពេលចូលទៅដល់គឺឃើញតែ នាងប៊ី និង នាងអេ ប៉ុណ្ណោះ។
« ចៅហ្វាយ!! ចៅហ្វាយ មកទីនេះមានការអីអោយខ្ញុំជួយឬអត់? »នាងប៊ី ឃើញរាងក្រាស់ឈរភ្លឹកក៏ចូលទៅសួរព្រោះធម្មតាម្ចាស់ផ្ទះនេះកម្រចូលមកផ្ទះបាយណាស់ តែថ្ងៃនេះរាងក្រាស់ចូលមកដោយផ្ទាល់ប្រហែលត្រូវការអីហើយ
« ហ្អឹម.....នាងមានឃើញជីមីនអត់? គឺយើងមិនឃើញនៅក្នុងបន្ទប់ទើបមករកទីនេះ តែក៏មិនឃើញដូចគ្នា តើនាងមានដឹងអត់ថាជីមីនទៅណា? »យ៉ុនហ្គី ឮកូនចៅសួរថាមានអ្វីអោយនាងជួយឬអត់ ទើបសួររកប្រពន្ធព្រោះគិតថាពួកនាងអាចនឹងដឹង ប៉ុន្ដែសោកស្ដាយផងគឺពួកនាងតបថា៖
« ចា៎ អត់ទេ »នាងប៊ី មើលមុខ នាងអេ មុននឹងប្រាប់ចៅហ្វាយថាខ្លួនមិនឃើញជីមីនឡើយ។ យ៉ុនហ្គី ទទួលបានចម្លើយក៏ដើរចេញទៅយ៉ាងលឿន គឺដើរសំដៅទៅឡានហើយបើកចេញទៅបាត់ ទឹកមុខស្មើរធេញ ភ្នែកចាប់ផ្ដើមក្រហម ដៃចាប់ផ្ដើមញ័រ ព្រោះកំពុងតែខឹងដែលរាងតូចហ៊ានចាក់ចេញទៅ ទាំងដែលនាយធ្លាប់និយាយហើយ រាងតូចគ្មានសិទ្ធិចេញទៅណាទាំងអស់បើគ្មានបញ្ជាពីនាយ ប៉ុន្ដែរាងតូចរើសដើរចេញទាំងគ្មានអាលោះអាល័យសូម្បីបន្ដិច។
    Skip~ 
/ តុក តុក /
«  ជីមីន!! ជីមីន ឯងចេញមកញុំាអីបន្ដិចទៅ ឯងមិនបានញុំាអីពេញមួយថ្ងៃហើយណា៎ ជីមីន! »ថេយ៉ុង ព្យាយាមគោះទ្វាហៅមិត្តដែលគិតតែសង្ងំនៅក្នុងបន្ទប់មិនព្រមចេញមកសោះ ទោះជាគេខំប្រឹងហៅប៉ុណ្ណា ជីមីន ក៏ចេញមកដែរ រហូតដល់ពេលយប់ទើបថេយ៉ុងសម្រេចចិត្តហៅម្ដងទៀត ព្រោះបារម្ភខ្លាចមិត្តគិតអីឆ្គួតៗ។
« ជីមីន យើងមិនខ្វល់ថាឯងមានរឿងអីជាមួយលោកយ៉ុនទេហើយយើងក៏មិនសួរដែរ ប៉ុន្ដែយើងគ្រាន់តែបារម្ភពីឯងប៉ុណ្ណោះ បើឯងនៅតែមិនចេញមកយើងខលប្រាប់គាត់ហើយណា៎ »ថេយ៉ុង គ្មានជម្រើសក៏និយាយគំរាមមិត្តដោយប្រាប់ថានឹងខលទៅប្រាប់ យ៉ុនហ្គី ថាគេនៅទីនេះ។ ថេយ៉ុង រង់ចាំមើលថា ជីមីន និងចេញមកឬអត់? គឺថារាងតូចនៅតែមិនចេញមកពេលនោះ ថេយ៉ុង រកដើរចេញស្រាប់តែទ្វាបន្ទប់បើក។
   « ថេយ៍.....ហ្អឹកៗ »ជីមីន បើកទ្វាចេញមកភ្លាម ថេយ៉ុង ក៏បែរទៅរកមិត្ត ជីមីន ហើយចូលមកអោបគេទាំងទឹកភ្នែកជោគថ្ពាល់ ចំណែកឯ ថេយ៉ុង ក៏លើកដៃអង្អែលខ្នងមិត្តថ្នមៗ គេមិនសួរឡើយថាមានរឿងអីកើតឡើង ព្រោះបើសួរពេលនេះប្រាកដណាស់ថាគ្មានចម្លើយមកវិញទេ ទើបអោយគេយំអោយឆ្អែតបើដល់ពេល ជីមីន នឹងប្រាប់រឿងនេះដល់គេដោយខ្លួនឯង។
« អង្គុយសិនទៅ យើងទៅយកទឹកអោយឯងផឹក »ថេយ៉ុង បានអោយ ជីមីន អង្គុយហើយខ្លួនចូលទៅយកទឹកអោយរាងតូចផឹក ពួកគេអង្គុយទល់មុខគ្នាដោយសភាពស្ងៀមស្ងាត់ជីមីនដូចជាមនុស្សគ្មានវិញ្ញាណអង្គុយភ្លឹកមិនព្រមនិយាយអីសូម្បីមួយមាត់។
« ចៅហ្វាយ!! សុំទោស ខ្ញុំរកអ្នកប្រុសមិនឃើញទេ »គ្រីស ដើរចូលមកប្រាប់ពីដំណឹងដែលរាងក្រាស់អោយទៅធ្វើគឺតាមរក ជីមីន ប៉ុន្ដែគ្រីសបានសួរគ្នីគ្នានិងឆែកគ្រប់កាមេរ៉ាសុវត្ថិភាពអស់ហើយគឺមិនឃើញស្រមោលរាងតូចសូម្បីតែតិច។
« គ្មានបានការ ឆាប់ចេញទៅ »យ៉ុនហ្គី គ្រាន់តែឮសម្ដីចេញពីមាត់កូនចៅឈាមនៅក្នុងខ្លួនចាប់ផ្ដើមឡើងច្រាលខ្លាំង ធ្វើអោយនាយច្រលោតទាំងដែលកាលពីមុននាយមិនដែលចឹងដាក់គ្រីសឡើយ។
« មិនថាឯងទៅដល់ទីណា ក៏គេចពីយើងមិនផុតដែរ »យ៉ុនហ្គី បើកថតតុដករូបថតរៀបការដែលនាយខំទុកវាមិនអោយអ្នកណាឃើញចេញមក ម្រាមដៃដាក់លើរូប ជីមីន ហើយកែវភ្នែកពោរពេញទៅដោយការខឹងសម្បារ ទោះជាមានទឹកកករាប់ពាន់នៅពីលើរាងកាយនាយក៏មិនអាចស្អំអោយចិត្តនាយត្រជាក់បានដែរ។
" ប្រាវ...... "
សូមរង់ចាំភាគបន្ដ...