Yeni Bir...

Kasvetli Gece.

Aslında zaman hiçbirşeyin ilacı değildir. Zaman ilişkileri, kalpleri uzaklaştırır birbirinden, yabancılaştırır sevgiyi... Zaten bombok giden hayatımda düzgün hiçbirşey olmaz ki. Güzel şeyler olduğu zaman endişelemeye başlıyorum artık. Etrafımda bana değişik şeyler yapmamı söyleyen birsürü ben var adeta. Biri kimseyi düşünme yalnız başına kal diyor. Diğeri kendine zarar ver herkes için önemsizsin diyor. Bir başkası başkalarının üzüntüsüyle mutlu ol diyor. Aklım ise onlara sadece "Siktirin gidin pis kaltaklar! Hepiniz beni üzmek istiyorsunuz."diyor. Günümün tamamını iğrenç bel ağrısı ve hergün vurulduğum 4 tane iğneyle geçiriyorum. 48 saattir sadece yatakta yatarak Gürsel'i düşünüyorum . Aslında Gürsel i de değil bizi... Biraz zor günler geçiriyoruz sanırım. Ne yapmak istediğimi de bilmiyorum. Bazen geçer gibi geliyor seviniyorum, bazen de daha kötü olur diye kendimi parçalıyorum. Hiçbir insan mükemmel değil. Zaten insanlar birbirlerini tipine ya da konuşmasına göre mi seviyor? Asla sadece o olduğu için seviyorum. Geceye mükemmellik katan birkaç sayfa, kalemler, bir fincan sıcak acı bir kahve... Aslında birçok şeyi bilmiyor. Düşüncelerimi, hislerimi... Sıcak bir çölün ortasında olmayan bir su gibi koşuyorum sana, sen olmazsan yaşayam ama sana ulaşmak için daha çok koşarsam da yaşayamam gibi saçma bir şey işte aşk. Sevgilim Göğsün; cennetin provasıydı işte..
Ben kızamıyorum sen de kızma hayata, kapatma kapılarını..
Biliyorum sevmek kolay herkes için; ama hiç yaralanmamış gibi sevmek ne kadar zor aslında.. Sadece bunu istiyorum senden.
Ne kıyas, ne kin, ne beklenti olsun hayatında, ilk defa aşık oluyormuş gibi sev..
Nasıl seveceğini zaten ben öğretemem sana, en iyi yaptığın şey bu çünkü. Aynaya bakıyorum da nasıl bu kadar değiştim ben? Senmi beni bu kadar yok ettin? Bilmiyorum noldu ama, eskiden saatlerce uğraşıp yaptığım saçlarımı şimdi kurutmaya üşeniyorum. Dalıp uzaklara gidiyorum. Öyle çok hayal kırıklığı var ki, hayal bile kurmuyorum. Belki de öldüm ama... Bilmiyorum.