Kabanata 22

284K 6.7K 4.2K
                                    

Kabanata 22

Dome

LAZARUS' office looked the same. Neat, simple, gloomy, and did not have much of things displayed. I did not even expect that he was not going to use the private elevator exclusively for Cavanaugh family only. We used the same elevator that the employees usually use here. They were dumbfounded and shaking when they greet Lazarus in the elevator as we joined them. Giving him enough space to stand in the middle of the elevator as they stuck themselves in the corner like their body was forever glued against it.

They were even wondering who was the little boy in the arms of Lazarus, and I could not even stand properly as they eyed me. Mayhap they already have an idea who the child was, the news about Lazarus' rumoured son spread nationwide as fast like a speed of light.

I did not know how to act. My son always wanted his father to carry him. I had no choice because Lazarus also wanted to carry my son.

Thankfully, my son was silent in the elevator until we arrived in Lazarus' office floor.

Outside Lazarus' office, there were cubicles with desk in a row. Papers on each desks were scattered, some were organized and there were even computers and laptops on it. It was for the employees. Every floor had different department.

"Daddy, sabi mo po maraming toys dito?" tanong at paalala ng anak ko at inabot ang kaniyang kamay sa harap ng glass desk ni Lazarus. He even tiptoed, craning his little neck to take a look at his father that was currently sitting on the swivel chair.

Abala sa kaniyang laptop at pagbabasa ng mga papel sa kulay puting folders si Lazarus habang nasa kaniyang harap ng mesa naman ang kaniyang anak. Naghihintay na marinig ang kaniyang tugon.

"Pupunta tayo ng mall pagkatapos ng work ni Daddy, okay?" Parang nangungumbinsi ang boses ni Lazarus at saglit na sumulyap kay Zon. "We'll buy toys."

Luzon pouted his red glossy lips and walked around the table to go near Lazarus.

"Pero, Daddy, gusto ko po ng toys now po," pagpupumilit nito at hinihila pa ang sleeves sa damit ni Lazarus habang nakatingala nito. Nangungulit na naman, napapikit ako nang sa akin naman siya tumingin. "Momma, toys po, toys po."

Hindi ko alam kung kanino umiinit ang ulo ko ngayon pero tinapunan ko ng masamang tingin si Lazarus.

"Lazarus, bakit hindi mo na lang kasi pinayagan 'tong anak mo na dalhin ang mga laruan niya rito?" tumayo ako mula sa sofa at lumapit na rin sa desk niya upang kunin ang nangungulit kong anak bago pa man maubusan ng pasensya si Lazarus.

"This is an office, Calista. What do you expect?"

Mas lalong uminit ang ulo ko nang dahil sa sinabi niya. "Bakit sinama mo pa kami rito?" Bakas sa boses ko ang inis. Binuhat ko si Zon na bumitaw na rin sa kakahila ng sleeves ng damit niya. "Ang labo mo."

"Momma, Daddy, 'wag na po kayo mag-fight." Zon planted a quick kiss on my cheek. Naglalambing na parang alam niyang umiinit ang ulo ko at pinapakalma niya ako.

"We're not fighting, Zon baby. Nag-uusap lang kami ng daddy mo," I said, my voice was soft.

"Your momma is bad, son," singit ni Lazarus dahilan kung bakit marahas na lumipat ang tingin ko sa kaniya. "Inaaway niya ako."

Umangat ang mga kilay ko at nagpantig ang mga tainga ko nang dahil sa narinig. Pinagmumukha niya akong masama sa paningin ng anak ko.

Bw*sit na bw*sit na ako sa lalaking 'to.

Pakiramdam ko ay may ugat na puputok sa utak ko.

"Momma, say sorry to Daddy po!"

Lazarus smirked at me. Binaba niya ang kaniyang hawak na ballpen at sumandal sa kaniyang swivel chair habang bahagyang nakaangat ang kaniyang ulo dahil nakatingin ito sa akin habang ako ay nakatayo lang sa gilid niya at buhat si Zon.

The Billionaire's Hidden Son (Cavanaugh #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon