The Billionaire's Hidden Son (Cavanaugh #1)

Kabanata 35

Kabanata 35

Beg

IT WAS approximately three minutes had passed after I told him that I was pregnant. Standing weak, miserably crying and my heart felt like it was wrenched.

For myself, I knew that I was falling for him but I did not expect that it would be this painful.

Hindi ako umalis. Sobrang sakit pero nanatili ako sa harap niya. Kanina pa siya tahimik habang nakatitig sa hawak niyang pregnancy test.

"E-Explain yourself," nanghihinang utos ko sa kaniya kahit na hindi ko mapigilan ang paghikbi.

Inalis niya ang kaniyang tingin sa pregnancy test at malumanay ang mga matang tumingin sa akin.

"Punta muna tayo sa kuwarto mo, baby-"

"D-Dito. Magpaliwanag ka," putol ko sa kaniya nang narinig ko na naman ang madalas na tinatawag niya sa akin.

Paano niya ako nagawang tawagin ng gano'n kung may balak naman siyang gawin ang gusto ni Francesca? Bakit noong gusto kong may mangyari sa amin ay magsasarili siya?

Why should we have to go to my room? Para kapag nagpaliwanag na siya at hindi ko nagustuhan ang mga sinabi niya, hindi ako makakaalis kung gugustuhin ko? He was f*cked up now. Why didn't he just explain it whilst we were still here? Where Francesca could hear us.

Was he afraid?

Bumaba ang tingin ko sa isang kamay niya nang may dinukot siyang kung ano sa loob ng bulsa niya. He took it out and dropped it on the cold floor.

A condom.

'Yon siguro ang nakita ko kanina na palihim na inilagay ni Saul sa loob ng bulsa niya.

Parang piniga ang puso ko nang nakita ko ang bagay na 'yon. Sumisikip ang dibdib ko dahilan kung bakit nahihirapan akong huminga, at medyo napalakas ang paghikbi ko kaya agad na lumipad ang aking palad upang takpan ang bibig ko habang nakatingin sa bagay sa sahig.

Alam niyang mangyayari ito. Francesca would blackmail him, and he was prepared?

What the hell was going on? Are they secretly meeting each other behind me? 'Yong mga araw ba na nagkulong ako sa loob ng kuwarto ay nag-usap ba sila?

"Calista, please. . . Stop crying, baby." Naririnig ko ang pag-aalala sa malalim na boses nito na parang gusto niya akong patahanin pero hindi niya alam kung paano.

I was breathing so fast, hard and deep because I could hardly breathe. I was afraid that my lungs might ran out of air.

Unfortunately, I could not stop it. It was not healthy for the baby but these tears would not just stop.

Sobrang sakit lang kasi at hindi ko man lang magawang saktan si Lazarus dahil alam kong ako lang din naman ang masasaktan.

"Gusto kong tapusin ang lahat bago tayo magpapakasal," he started. Maingat at marahan ang kaniyang pananalita. "I just want a peaceful life with you."

Bumaba ang tingin ko sa kaniyang kamay na nakakuyom. Sa tingin ko ay pinipigilan niya ang kaniyang sarili na hawakan ako. Just like those times that he was explaining himself to me. He wanted me to be in his arms. Kahit sa tuwing nag-aaway kami at nagkakasagutan ay gusto niyang hawak niya ako.

"W-Wala na bang ibang paraan, Lazarus?" I asked vehemently. I was shaking but I did not want to stress myself so I tried harder to calm down. "Kaya ba ayaw mo'ng may mangyari sa atin kagabi?"

"No, it's not what you think-"

"I-I saw you kissing her neck, Lazarus," I cut him off. Tinuro ko pa si Francesca na ngayon ay may suot ng damit. "Is there anything that you want to explain?"