YELKEN

1."BOLCA SABUN"

Cem Karaca/Deniz Üstü Köpürür
"Her zaman bir umut vardır" demişti annem bu hayattan kurtulmak için bana son kez veda ettiği zaman

Gözlerimi açtığımda yatak odasındaydım. Bir elimi anneme sarmıştım. Dİğer elim ise arkamda yatan babamın karnındaydı.
Sanki günlerce uyumuş ve hiç kıpırdamamış gibiydik. Babamın üzerindeki elimi kaldırdım ve darmadağın olmuş saçlarımı düzelttim. Kafamda hissettiğim ıslaklık beni tedirgin etmişti. Endişeyle ellerime baktım. Gördüğüm şeyler gerçek olmamalıydı. Gerçek olmamasını umarak odanın içindeki banyoya girdim. Ellerimi sabunla yıkadım. Bolca sabunla kan revan içindeki yüzüme baktım. Bu sadece bir rüyaydı. Bir kabustu. Hemen uyanmam gerekiyordu. Elim ayağım birbirine dolaşmış bir şekilde annemle babamın kan içinde yattığı yatağa geri döndüm. İlk önce babamın yanına çömeldim "baba! Baba lütfen uyan üzerindeki kanı çıkarmamız gerek baba! Şakamı yapıyorsunuz komik değil gerçekten" babamı ne kadar dürttüysem uyandıramadım. Sonra anneme yöneldim. Masanın üzerindeki hapları farkettim. Bu annemin her akşam yatmadan önce içtiği vitaminlerdi. Çömeldim ve annemin üzerine bakındım"anne! Babamın karnından kan geliyor bak sende kan yok hadi kalk babamı hastaneye götürelim"ne kadar dürttüysem ikisinide kaldıramadım.

Bekledim. Dakikalarca annemle babamın asla kıpırdamayan bedenlerinin başında bekledim. Belki uyanırlar diye. Ayşe teyze belki bana yardım ederdi. Ayşe teyze 55 yaşında bekar bir kadındı. Karşı komşumuzdu ve bebekliğimden beri bana o bakmıştı. Oturduğum yerden kalktım ve kapıya koştum. Yarım yamalak giydiğim ayakkabılarla kapıyı çaldım. 3. Çalışımda kapı açıldı

Ayşe teyze tedirgin bir şekilde kapıyı açtı. Beni görünce aceleyle içeri gelmemi istedi. Fakat ben acelem olduğunu söyleyip onu reddettim. Bir şey söylemeden beni öylece süzdü. Bir zaman sonra gözü saçlarımda durdu. Eliyle saçlarıma dokundu. Gözlerini sonuna kadar açtı ve titreyen ellerini saçımdan çekti "Ne oldu saçlarına?" sorduğu soruyla yutkundum. Ne cevap vericeğimi bilmiyordum. "babam" dedim sessizce. Olayı anlamamış bir şekilde beni tekrar süzdü. "o şeref denecek davul olasıca mı yaptı yoksa" hayır dercesine başımı salladım. "babam" dedim. "onun karnı kanıyor ne yapıcaz Ayşe teyze" kadın dediğim şeye şok olmuş olmalıki hızlıca sağ tarafındaki dolaptan terliklerini aldı ve elimden tutup kapısı yarı aralık olan bizim eve girdi. Hiç bir yere bakmadan doğruca yatak odasının kapısına yöneldi. Kapıyı çaldı. Anlamsızca yüzüne baktım "sence onlar uyuyormudur Ayşe teyze" dediğimi onaylar gibi başını salladı. Kapıyı açtı ve karşısında gördüğü manzarayla dona kaldı. Elimi tuttuğu elleri buz gibiydi. Sanki gerçekten donmuştu. Elimi yavaşça bırakıp cebinden telefonunu çıkardı ve 3 haneli bir numara tuşladı. Kiminle konuşuyorsa ona bizim evin adresini veriyordu. Telefonu kapatıp tekrar cebine koydu. Bıraktığı elimin bileğini tutup beni salona götürdü. Bir açıklama yapmasını bekliyordum. Boş gözlerle onu izledim. Ağlıyordu onun ağlaması beni daha çok korkutuyordu "neden ağlıyorsun Ayşe teyze anneme birşey olmamış değilmi" ıslak gözlerle bana bakıyordu "Canım kuzum onlar iyi sadece biraz beklemeliyiz sakın endişelenme" dedi ve alnıma bir öpücük kondurdu "gel bir elini yüzünü yıkayalım" dediği şeyle annemlerin odasındaki banyoya yönelmiştim ki elimden çekip beni salonla mutfak arasındaki banyoya götürdü. O suratımı yıkarken bende onu izliyordum. Kapı zili bir anda çalınca ürktüm ve yerimde sıçradım. Zaten bunu bekliyormuş gibi rahatladı ve kapıyı açtı. Kapıda sarı kıyafetli adamlar gördüm ellerinde kırmızı çantalar taşıyorlardı "siz doktormusunuz"diye sordum. Gözleri ela olan abla samimi bir şekilde gülümseyip beni onayladı. Diğerleri beni onaylamadan odalara bakınmaya başladı. Yatak odasının açık kapısını görünce ela gözlü abla odaya girdi. Hiç tepki vermeden diğerlerini çağırdı. Abilerden biri içeri girdi ve elini annemin boynuna koydu.