Captured Her Heart (Completed)

Chapter 5

Chapter 5

Kriiiiiiinnnnnggggggg!!!!

When they heard the bell rang ay mabilis pa sa alas kwatro ang pagtayo ng mga kaklase niya. Napailing na lang si Raven. Di pa rin talaga nagbago ang mga classmate niya. Favorite subjects pa rin ang recess at uwian.

Usually, laging huling umuwi si Raven dahil kailangan niya pang i-check kung nakapaglinis ng room at naisara lahat. She doing that for almost 3 years at ngayon ang huling taon niya sa highschool ay ganun pa rin ang kanyang daily routine. She grab her bag and start to walked in the door.

"Tagal mo namang lumabas." May biglang nagsalita paglabas niya ng room. Axel is leaning in the wall. She silently cuss.

"What the--!? At bakit nandito ka pa?" Tanong niya rito.

"Ang tagal mo kasing lumabas e," sagot naman nito na lalo niyang kinainis.

Kinunotan niya ito ng noo. "Eh, ano naman sayo kung matagal akong lumabas? Nasa akin ba ang paa mo?"

Tumawa ito ng kay lakas. "Hahaahaha!! I can't believe this! Marunong ka pa lang mag-joke!" Tawa pa rin ito ng tawa at nakahawak pa ito sa tiyan niya.

She rolled her eyes. Baliw na ata ang lalaking ito. "Walang nakakatawa Garcia. You must to go home." Tinalikuran niya na ito at naglakad na papuntang gate.

"Uyy, Rachel --" nilingon niya ito at tiningnan ng masama. Tinaas namannito ang kamay tanda ng pagsuko. "Chill. Raven antayin mo naman ako. Matapos kitang antayin iiwanan mo ako."

Huminto siya sa paglalakad. "Di ko sinabing antayin mo ako. Kaya wala kang karapatang sumbatan akong iniwan kita. At walang dahilan para antayin mo ako. We're not even close." Mariin niyang sabi dito at tinalikuran ito.

"Oo na nga lang. Hahahaha. Sarap mo talagang asarin." Natatawang sabi nito ng makasabay na sa kaniyang paglalakad.

Hindi na lang umimik si Raven. Non-sense lang para sa kaniya ang mga sinasabi nito. Di siya ang tipo ng taong interesado sa iba. Wala lang sigurong magawa si Axel sa buhay. Tumahimik na rin ito pagkatapos.

Nang marating nila ang gate ng school ay huminto ito sa tapat niya na kinahinto din niya.

"What?" Inis niyang sabi.

"Ingat ka ha? See you bukas, Raven!" Kasabay nun ang paggulo sa buhok niya na bigla naman niyang pinalo. Mabilis naman ito lumayo at tumakbo habang kumakaway.

Pinanuod lang ito ni Raven hanggang sa mawala na ito. Napailing na lang siya at tinahak na ang daan pauwi sa kanila. Sanay na rin naman ang Mama niya na medyo late na siyang umuwi. Di rin naman kalayuan ang bahay nila sa eskwelahan.

"Hi, Ma." Bati niya sa ina na abala sa pag-aayos ng kurtina. Mula ng mamatay ang Papa niya ay sila na lang ang magkasama. Pero masaya naman.

"Andyan ka na pala, Raven. Hala! Magbihis ka na at maghahain na ako."

Tumango lang si Raven at umakyat na papuntang kwarto niya. Laking pasasalamat niya rin na di na naisip ng Mama niya ang mag-asawang muli. Masaya naman daw ito na silang dalawa lang. Wala daw makakapalit sa Papa niya sa puso nito.