Just one chance

32

Lisa POV
4 gün sonra

Köre ye geldim ve kimseye haber vermeden ilk önce Kai ın evinin önüne geldim. Herkesin çıkmasını bekledim ve sonra da gizlendiğim yerden çıkıp onların kapısına doğru ilerledim.

Kapıda ki korumalar beni görünce hemen silahlarına uzandılar ama benim kim olduğumu görünce hemen ellerini geri çektiler.

Bu adamlar Bay Kim in en sağdık adamları ve beni çok eskiden tanıyorlar. Kai ve Tae nin bana işkence ettikleri zamanlardan.

Kapıya vurdum ve bir hizmetçi kapıyı açtı, bana gülümsedi ama ben ciddiydim. Muhtelen beni tanımadı ama umurumda bile değil!

???
- Kim gelmiş Bayan Oh?

Onun sesini duydum ve kapıyı sonuna kadar açtım. Beni görünce yüzü değişti ve daha ciddi oldu.

Ben de öyle. Kalp atışlarımın hızlanmasını görmezden geldim ve ondan korkmuyormuş gibi dimdik durdum. Titreyen ellerimi arkama sakladım ve doğrudan onun gözlerine baktım.

Değişmiş. Eskiden daha kiloluydu, şimdi zayıflamış. Elline baktım ve parmağında hala babamın yüzüğü vardı. Iyi, en azından eski günleri tamamen unutmamış.

Chittip
- Sen çekile bilirsin Bayan Oh. Ne istiyorsun?! Ne arıyorsun burda?! Huzurumuzu bozmaya mı geldin?! Yine!

Kadının gitmesini beklemeden beni azarlamaya başladı. Gitmeden önce hizmetçi bana acıyan gözlerle baktı ve sonra da nerdeyse koşarak bir yere gitti.

Ona cevap vermek yerine cebimden zarfı çıkardım ve ona uzattım. Zarfı görünce gözleri kocaman açıldı ve beni kolumdan tutup bir yere çekmeye başladı.

Bir odaya girdik, sanırım çalışma odası. Içerisi biraz karanlıktı, içerdeki tek ışık, yarı kapalı olan panjurlerin arasından giren ışıktı.

Anında bir şey oldu. Içimden bir şeyler olmaya başladı ve nefes almakta zorlanmaya başladım. Gözlerimi kapadım ve onun kemerini çıkardığını gördüm.

Bana yaklaşıyordu ve bana vuracaktı. Ağlamaya başladım ve o da bana şeytanice gülümsedi ve kolunu yukarıya kaldırdı...

Chittip
- Hey! Hey! Hey! Iyi misin?

Gözlerimi açtım ve kendimi yerde otururken buldum. O da önümde duruyordu ve bana dikkatlice bakıyordu ama gözlerinde korku ve ya endişe yoktu.

Lisa
- Dokunma bana! Yaklaşma!

Onun benim dizlerime dokunan elini sertçe çektim ve dizlerime sarıldım. Yüzümü ondan gizledim ve sakinleşmeye çalıştım ama olmuyordu.

Sanırım panik atak geçiriyorum. Ceketimin ceplerini aramaya başladım ama ilacım hiç bir yerde yoktu. Nerden çıktı bu panik atak?! Ben bu durumları aşmıştım!

---

Birden biri ışıkları açtı ve bana sıkıca sarıldı. Kokusunu içime çekince biraz rahatladım ve boynumu öpmeye başlayınca nefes almaya başladım.

Jennie
- Geçti tamam mı? Ben burdayım. Sakil ol. Derin derin nefes al.

Jennie ye sarıldım ve yüzümü onun boynunda sakladım. Şu an buraya nasıl geldiği umurumda bile değil, önemli olan burda olduğu.