Anka'nın Silüeti

1. Bölüm & Tesadüf.

Eminem - Till I Collapse.

Tam şu anda, sadece bir saniye durun ve sorun kendinize. Hayatınız tercihlerinizden mi, yoksa başkalarının tercihlerinden mi ibaretti?

İnsan rahme düşer, düzgünce gelişir, doğar, büyür, yaşar, ölür.

Ben ilk hatayı rahme düşmekte yaptım. Sonra ki hatayı düzgünce gelişememekte. Sonrakini doğmakta. Bir sonrakini düzgünce büyüyememekte ve bir an bile yaşayamamakta. Son hatamı ise iki saniyede bir yapıyorum. Nefes alarak.

Normal hobileriniz mi vardır? Yoksa sokakta yürürken etrafınızdan geçen, köşedeki bankta oturan, köpeğini gezdiren, kucağındaki bebeği susturmaya çalışan insanların travmalarını mı düşünürsünüz?

Güzel bir şey gördüğünüz zaman gözlerinizi iki kere kırpınca fotoğrafını çektiğinizi ve artık asla unutmayacağınızı düşünerek sahte bi' huzurla doluyor musunuz?

Hiç milyarlarca insan içinde kimsesiz kaldınız mı? Sadece ölüp ölmediğinizi kontrol eden, onu da ara sıra yapan insanlarla yaşadınız mı?

Hiç kendinizi anlatabilmek için milyonlarca satır yazdınız mı? Sonra da hepsini geri sildiniz mi?

Kaç kere insanların yüzüne bakıp "Beni neden sevmedin?" dediniz? Kaç kere "Çünkü bu sensin." yanıtı aldınız?

Kaç kere kendinizden sırf insanlar nefret ediyor diye nefret ettiniz? Kaç yılı gökyüzüne bile bakamayarak, başınızı eğerek geçirdiniz?

Kaybolduğunuzda fark ediyorlar mıydı? Ya bayıldığınızda? Ne zaman görüyorlardı sizi? Bir şey istediğinizde mi? Hasta olduğunuzda mı? Bağırıp çağırdığınızda? Ya Öfke nöbeti?

Ya da şey mi, hiçbir zaman.

Soru sorulur muydu hiç size? Bana hiç sorulmadı.

En sevdiğin renk ne? En sevdiğin şarkı? Favori romanın?

Bu lisede okumak ister misin? Ya bu üniversite bölümü? Ya da odanın penceresini istediğin zaman açabilmek ister misin? İstediğin zaman şehir ışıklarını görebilmek? Yaşamak ister misin?

Hiçbir soru. Bir hayat, ama hiç kimse, hiçbir şeyi, merak etmedi.

Hiçbir zamanda favorim olmasına gerek olmadı bu yüzden. Eğer bir gün favorin ne sorusu sorulursa 3 cevap veririm.

En sevdiğin renk? Siyah, Mor, Turuncu.

Neden seçmem gereksin ki.

Ama bir çok şeyi seçmek isterdim.

3 yaşındayken, günlerce telden bir çitin önünde cenin pozisyonunda oturup beklememeyi seçebilmek isterdim. Ne zaman korksam dizlerimi kendime çekip, kollarımı omuzlarıma sarıp kendi kendime sarılıp durmazdım böylece.

5 yaşındayken, o geceyi hiç yaşamamış olmayı seçebilmek isterdim. Belki kaçınılmaz sonu geciktirebilirdim böylece.

14 yaşındayken, lisemi seçmek isterdim. Aynı yıl hangi bileğimi keseceğimi seçmek zorunda kalmazdım böylece.

16 yaşındayken, benden organlarımın işlevlerini bile alan ilaçları almamayı seçmek isterdim. Hala anne olabilirdim belki de böylece. Gerçi, kim istiyordu ki zaten.

18 yaşındayken, bilmediğim bi' ilde, bilmediğim bir kasabada, bilmediğim bir evde pencerenin önündeki beton pervaza oturmuş, karanlık gökyüzünü izlerken kendi kendime "İyi ki doğdun." demek zorunda kalmamayı seçmek isterdim. Ruhumdan geriye bir şeyler kalırdı böylece belki.