Sinir Hastası- ChanMin

Yeni çocuk

Pazartesi günüydü. 2. Ders zili çalmıştı ve Chan yerine oturmuştu.Chan herkesin korktuğu o kişiydi.Sinirlerini kontrol edemiyordu.Herkese zarar verebilirdi,bundan bazen rahatsız olsa da en azından kendini koruyordu.

Sınıf kapısı açıldı ve içeri Kimya öğretmeni ile bir öğrenci girdi.Onu hiç okulda görmemişti Chan,yeni öğrencidir diye düşündü.

"Günaydın gençler,yeni sınıf arkadaşınız Kim Seungmin bu yıl bizim ile olacak.Seungmin boş bir yere oturabilirsin."

Seungmin hocaya teşekkür anlamında başını eğip etrafa bakındı.Sınıftakiler yeni çocuğu sevmiş olacak ki herkes buraya gel diye bağırıyordu.O an sessiz birini gördü Seungmin.Onun yanına ilerledi.

"Yanına oturabilir miyim?"

Başını kaldırdı Chan.

"Neden burası?"

Seungmin duymamazlıktan gelerek yanına oturdu.Herkes şaşkınlık ile bakıyordu.Konu Chan olduğu için kimse ise ses çıkaramıyordu.Hyunjin dışında.

"O kadar kişi varken bir zorbanın yanına mı?"

"Senin yanına oturduğumu sanmıyorum."diye karşılık verdi Seungmin.Asıl zorbanın konuşan çocuk olduğunu düşünüyordu.

"Hazır cevapsın ha?Sevdim seni Kim."Deyip göz kırptı Hyunjin Seungmin'e.

"Önüne bak Jin."Chan konuşunca Hyunjin gülerek ağzına fermuar çeker gibi yaptı.Dalga geçtiği fazlaca belliydi.Chan ise çok ciddiydi.

××

Sonunda teneffüs zili çalmıştı.Chan kalkar kalmaz Hyunjini kolundan tutup duvara fırlattı.

"Sen kimsin de bana laf yetiştiriyorsun?Kendine gel ayağını denk al."

Jeongin hemen koştu.Chan tam Hyunjin'e yumruk atacakken önüne geçti.Ve yumruğu Jeong yedi.Hyunjin'in umrunda olmadı.Görmüyordu gözünün önündeki meleği.

Seungmin Jeongin'in yediği yumruk ile ayaklandı.Chan bir yumruk daha savururken Seungmin önüne geçti.Yumruk savurduğunu fark edince kollarını yüzünde siper etti.

Duraksadı Chan.Ona vurmak istemiyordu.İlk defa birine vurmak istemiyordu.Çok masum gözüküyordu.Ama Jeongin de öyleydi.Fazla masumdu.Ama ona vurmuştu,bu çocuğun ayrıcalığı neydi?

Seungmin bir yumruk gelmeyince indirdi kollarını.Alt dudağını hafif büzerek bakıyordu Chan'a.Kaşları da çok hafif çatıktı.Bir insan bu kadar sevimli olabilir miydi?'Biraz daha bakarsam şeker komasma gireceğim.'diye düşündü Chan.

"Nolur vurma onlara."

Tıpkı bir köpek yavrusu gibiydi.O bakışları Chan'ı derinlere sürüklüyordu.

"Vurmayacağım."

Chan bile dediklerine şaşırırken sınıftan çıktı.Sınıftns çıkarken ise zil çaldı.Arkasımdam bağırdı Seung;

"Hey! Zil çaldı! Geri gel!"

Chan duymadı Seungmin'i.Seungmin Chan geri dönmeyince yerine geçmiş yanağını ovan Jeongin'in yanına gitti.

"Selam!"

"Selam."

"Seni fark etmiyor değil mi?"

"Ne yaparsam yapayım fark etmiyor.Onun için yumruk yedim,bir saniye bile bakmadı bana."

"Melek gibisin,seni görmüyorsa onun sorunu.Biraz da eskisinden farklı davran."

"Nasıl yani?"

"Demek istediğim,seni fark etmediği için eskiden davrandığının tam tersi davran.İlgini üstünde görmezse seni fark edecektir."

"Teşekkür ederim bu arada ben Jeongin,İyiki varsın Seung."

"Senin için burda olacağım Jeong!"

"Yeni arkadaşlığa merhaba o zaman.Öğle yemeğinde benimle gel ve seni Jisung ve Felix ile tanıştırayım!"

"Olur!Onlar hangi sınıfta?"

"İkiside bu sınıfta,Kimya sevmedikleri için dersten kaçtılar."

İkili gülüşürken sınıfa Chan girdi.Chan bile anlamıyordu.Anlamlandıramadığı şeyler vardı.

Seungmin'i görünce sakinleşmişti.Yumuşamıştı.İnsanlara saldırma isteği sönmüştü.Kimseye zarar vermek istememişti o an.Tek isteği Seungmin'e sıkı sıkı sarılmak ve onu öpmek olmuştu.Ama yapmamıştı Chan.Hala inanamıyordu.

Seungmin ona iyi geliyordu.Nasıl olurda böyle olurdu?Daha yeni gelmişti bu çocuk sınıfa.Hemen Chan'ın üzerinde nasıl etki gösterebilirdi?