Sinir Hastası- ChanMin

Gülüşünden öpmek

Cumartesi

"Alo? Seungmin? Sözün vardı ders çalışacaktık. Neredesin?" Dedi Chan. Fizik dersi kötü olduğu için Seungmin'den yardım istemişti. Seungmin de kabul etmişti.

"Chan sadece 5 dakika geç kaldım! Hadi kapıyı aç!" Dedi Seungmin.

Ardından Chan telefonu kapatarak kapıyı açtı.

"Gelmeseydin ya." Dedi Chan sitem ederek.

"Ama sadece 5 dakikacık geç kaldım!" Dedi Seungmin.

"Banane! 5 dakika da ağaç oldum! Kök saldım bak!" Diyerek kollarını havaya kaldırdı Chan.

Seungmin onun bu ciddi haline kıkırdadı.

"Neyse direk derse mi geçelim?" Dedi Chan.

"Bana farketmez. İstersen derse geçelim kalan zamanımızda dinleniriz." Dedi Seungmin.

Chan'ın aklına bu fikir yatmış olacak ki kabul etti.

Seungmin hala Chan'ı tam olarak affedememişti. Sinir hastası olduğunu biliyordu ama elinde değildi. Kim olsa bu hareketine kırılırdı. Seungmin de insandı sonuçta değil mi?

[\][\][\]

Yaklaşık 2 saat boyunca aralıksız ders çalıştılar. Aralarda.. pardon neredeyse 2 saatin 1 saati Chan'ın mızmızlanlamarı ile geçmişti. Sürekli "yoruldum, dinlenelim, anlamıyorum,kafama girmiyor." Gibi şeyler söylüyordu.

Bu söylenişleri de Seungmin'i bıktırmıştı. Hani hangi insan üşenmeden toplam 1 saat mızmızlanır! Bir de ders çalışmak isteyen oydu! Seungmin zorlamamıştı ki!

"Ben zorlamışım gibi davranma. Sen kendin çalışmak istedin." Dedi Seungmin.

"Ama zor işte!" Dedi Chan mızmızlanarak.

"Mızmızlanma mızmız." Dedi Seungmin gülerek.

Chan ise onun gülüşünü izliyordu. Onu gülüşünden öpse ne olabilirdi ki? Bunu düşündü Chan.
Düşüncesini gerçek yapsa nolurdu?

O an yaptı Chan. Seungmin gülümserken dudaklarına yaklaştı ve gülümsemesine bir öpücük kondurdu.

Gerçi çekildiğinde Seungmin'in gülümsemesinin yerini şaşkınlık almıştı. Ne yaptığının farkına vardığında ayağa kalktı.

"Ben.. ben özür dilerim." Dedi Chan.

"Sorun.. sorun değil." Dedi Seungmin.

Ama Chan hiçbir şey duymuyordu. Sadece onu kaybedeceğini düşünüyordu..

TAMAZAN GELDİ WUAAA